Ημέρα Πέμπτη 12 Οκτωβρίου 1944,όταν οι Γερμανοί εγκαταλείπουν την Αθήνα και ο κόσμος μετά από 1624 μέρες κατοχής ξεχύνεται στους δρόμους με φωνές χαράς,κρατώντας ελληνικές σημαίες στα χέρια και με τις καμπάνες να χτυπάνε χαρμόσυνα σε όλα τα μέρη της πρωτεύουσας.Είναι παροδοξο που σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη γιορτάζεται η ημέρα της απελευθέρωσης του κάθε λαού από τα δεινά που άφησε ο Β´παγκόσμιος πόλεμος και ο Χίτλερ ενώ εμείς γιορτάζουμε την έναρξη του πολέμου.Έλληνες πάντα πρωτοπόροι σε όλα.Η ημέρα αυτή σχεδόν περνά απαρατήρητη όλα αυτά τα χρόνια αλλά είναι η μέρα της ελευθερίας του τόπου που γέννησε την δημοκρατία και νίκησε τον φανατισμό,την μισαλλοδοξία και το φασισμό των Ναζί.

Ο αγκυλωτός σταυρός κατεβαίνει από την Ακρόπολη,οι τελευταίοι στρατιώτες της Βέρμαχτ καταθέτουν στεφάνι στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη και αποχωρούν ηττημένοι γυρνώντας στο Βερολίνο.Είχα την χαρά και την τιμή ο συγχωρεμένος ο παππούς μου να ήταν γέννημα θρέμμα Αθηναίος,γεννημένος το 1929 και μεγαλωμένος στην οδό της 3ης Σεπτεμβρίου στις παρυφές της,κοντά στην Ομόνοια και μου έχει διηγηθεί το ποσό δύσκολα πέρασε σαν παιδί την περίοδο της κατοχής.Έλλειψη φαρμάκων,είδη πρώτης ανάγκης,μου έλεγε δεν είχαμε ψωμί,γάλα,φως και το κυριότερο ακόμα και ως παιδιά δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα.Έχασε τον συμμαθητή του και καλύτερο του φίλο στον λοιμό που χτύπησε την Αθήνα το χειμώνα το 1942.Στο ντιβάνι που κοιμόταν με την αδερφή του,είχε μια μικρή ελληνική σημαία,εκείνες που είχαν το Σταυρό στην μέση μου είχε εκμυστηρευτεί.

Είχε χάσει θείους και γνωστούς στο μέτωπο όταν μου τα έλεγε και έσπαγε η φωνή του ενώ εγώ απλά τον κοιτούσα και έλεγα μέσα μου,έχω μπροστά μου το καλύτερο βιβλίο ιστορίας μάθε όσα περισσότερα μπορείς,γιατί τα έζησε από πρώτο χέρι ο παππούς σου.Δεν μπορείς να φανταστείς μου εξυστορούσε,έβλεπα συνομιλικούς μου σκελετωμένους και έλεγα έρχεται η ώρα μου.Ευτυχώς εμείς τρώγαμε μια φραντζόλα ψωμί ανά 2 μέρες τότε.Έλεγε την ατάκα,ότι στην κατοχή η Αθήνα πείνασε,στην επαρχία ο κόσμος έτρωγε επειδή είχε τα χωράφια του και τα γελάδια του.Στην κατοχική Αθήνα αγόρι μου,υπήρχαν Γερμανοί που ήταν παλιάνθρωποι βυθισμένοι στις αγκυλώσεις και της ιδεοληψίες του Γ’Ραίχ και άλλοι αδιάφοροι προς τους Έλληνες επειδή απλά τους υποχρέωσαν να κάνουν την θητεία τους στην Αθήνα.Οι χειρότεροι παιδί μου ήταν οι προδότες,οι Έλληνες απατεώνες αυτό που λέμε σήμερα και τους χαρακτηριζουμε ως δοσίλογους.Πόσοι Έλληνες εκτελέστηκαν διότι τους πούλησαν Έλληνες στα σκοπευτήρια της Καισαριανής και τον Μαραθώνα δεν μπορείς να φανταστείς για ψήλου πήδημα.Ο Πήλιος Γούσης έχει ακόμα πέρασμα στις δεκαετίες μου έλεγε…

Με πήγαινε και έτρωγα στον Λευτεράκη κεμπάπ,στην οδό Σατωβριανδού και μου έδειχνε εκεί που δημιουργούσαν στέκι οι Γερμανοί στρατιώτες και έπαιζαν κάτι σαν ζάρια.Μετά στην πανεπιστημίου 64 το καζίνο του λεγόμενου Μαυροκέφαλου γνώριζε δόξες,η Στοά Αρσάκη ήταν η Wall Street της σάπιας και μαύρης αγοράς όπως και η στοά Αφέξ,Η πορνεία έδινε και έπαιρνε στην περίοδο της κατοχής καθώς οι Γερμανοί φαντάροι ήταν εκατοντάδες και φυσικά τον ρόλο του μαστρωπού τον είχαν δοσίλογοι,μαυραγορίτες και αυτό που λέτε στις μέρες σας λαμόγια μου επισήμανε…

Τα συσσίτια ήταν για να είναι,καθώς το φαγητό ήταν είδος πολυτελείας ενώ η παρατεταμένη σιτοδεία είχε στοιχίσει την ζωή σε χιλιάδες Αθηναίους,ενώ επίσης ο βιασμός ανηλίκων κοριτσιών αλλά και γυναικών παντρεμένων και μη,ήταν σε καθημερινή βάση των κατοχικών δυνάμεων της Αθήνας.Πώς μετά από τέτοιες εικόνες που είχε αντικρίσει ο μακαρίτης πλέον ο κυρ Σπύρος και είχαν παραμείνει ανεξίτηλες στην μνήμη του,θα προσπαθούσε να δεί στις μετέπειτα δεκαετίες με συμπάθεια την φυλή των Γερμανών;Όσο και εάν του έλεγα παππού οι καιροί έχουν αλλάξει εκείνος μου απαντούσε κατηγοριματικά.Αγόρι μου για να ξεχαστούν όλα αυτά,θα πρέπει να έρθουν 10 γενναίες και βάλε ακόμα.Ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος για εμάς που τον ζήσαμε έστω και σαν παιδιά δημοτικού δεν μπορεί να σβηστεί από την μνήμη μας.Τα παιδιά των παιδιών σου ίσως μπορούν να ξεχάσουν που θα είμαστε εμείς αστερόσκονη μου είχε πει.Όπως και να έχει,καλή του ώρα εκεί που είναι,αλλά αυτό που έμαθε και μου πέρασε στο μυαλό,την καρδιά και την ψυχή μου είναι να μην ξεχνάμε τον παρελθόν μας διότι με αυτό θα πορευτούμε και στο μέλλον μας..

Υ.Γ.ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΕ ΑΦΗΣΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΔΙΟΤΙ ΜΟΥ ΑΝΕΦΕΡΕ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣ ΠΑΡΑΣΤΕΙ ΕΚΕΙ ΘΑ ΤΟΝ ΣΚΩΤΟΣΟΥΝ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΤΕΣ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΣΧΗΜΑ ΤΟΥ ΤΑΡΑΞΙΑ,ΤΟΥ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΤΑΣΙΑΚΟΥ…

ΠΟΣΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΑΥΤΑ ΡΕ ΠΑΠΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ…

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ Η’ ΔΕΞΙΟΣ..Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΚΟΥΧΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ,ΤΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ…