Την περίφημη ανακοίνωση Ζαμάνη, που έμοιαζε να έχει μέσα της κάτι από το άσπιλο και το άμεμπτο ενός τέλειου ανθρώπου (αν υπάρχει τέτοιος…) και μία ολίγη από το αλάθητο του Πάππα, ακολούθησε η απάντηση του Χρήστου Δάρα. Η αλήθεια είναι ότι ο δεύτερος, στάθηκε πολύ πιο περιεκτικός και πιό ουσιώδης. Ούτε κι αυτός είναι άμοιρος ευθυνών ωστόσο. Φέρει ευθύνες και μάλιστα ουκ ολίγες… Και στην τελική, ένας φθασμένος γιατρός με περγαμηνές, με όνομα στον χώρο του, τόσο ως επιστήμονας όσο και επιχειρηματίας, όταν δεσμεύεται ότι θα αποπληρώσει το χρέος της ομάδας, τώρα που έχει αποχωρήσει, ας μας λύσει την απορία: γιατί δεν το πλήρωνε μιά και καλή όταν αυτό ήταν στα μισά λεφτά απ’ όσα είναι σήμερα, παρά δέχεται τώρα, κατόπιν εορτής, και ενώ η ομάδα έχει ουσιαστικά… εξαϋλωθεί, να το αποπληρώσει με το διπλάσιο τίμημα;

Από την άλλη όμως, φρόντισε να στείλει συστημμένο το… ρητορικό του καρφί, απέναντι στον μέχρι πρότινος συνεργάτη του στη Νέα Σμύρνη:
όταν κάποιος πάει να επενδύσει σε μία επιχείρηση, αυτός ο κάποιος πληρώνει και για τα διαδικαστικά. Ο φερόμενος ως ενδιαφερόμενος λοιπόν, ήταν αυτός που έπρεπε να πληρώσει τα έξοδα των ορκωτών λογιστών που μπήκαν στην Π.Α.Ε. Κάτι τέτοιο όμως δεν έγινε… Τα έξοδα -σύμφωνα με τον κ. Δάρα- πληρώθηκαν μέσα από τον Πανιώνιο. Απλά τα πράγματα: άν κάποιος ήθελε ΟΝΤΩΣ να αγοράσει τον Πανιώνιο, των άνω των 8.000.000 ευρώ χρεών, θα κόλλαγε να πληρώσει μερικά ψωροχιλιάρικα σε λογιστές; Κι εδώ που τα λέμε, δεν είναι καθόλου παράλογο το ερώτημα… Ποιός σοβαρός επιχειρηματίας, θα καταδεχόταν κάτι τέτοιο; Αν πάλι το έκανε, τότε αυτομάτως, γίνεται αντιληπτό πρόκειται για μάλλον ασόβαρο επιχειρηματία.

Αυτό από μόνο του, θα έπρεπε να είχε προβληματίσει σοβαρά τους οπαδούς της ομάδας, που έσπευσαν επάνω στην απόγνωσή τους, να εναποθέσουν τις ελπίδες τους, στο… «ξανθό γένος», το οποίο όπως συνήθως συμβαίνει στις… προφητείες, δεν εμφανίστηκε ποτέ…
Μιά αναζήτηση στο ίντερνετ είναι αρκετή, για να πείσει και τον πλέον αδαή, ως πρός την όποια αξιοπιστία του ενδιαφερόμενου… επενδυτή: με εξαίρεση δύο βιντεάκια στο youtube, (όπου κανείς δεν μπορεί να καταλάβει περί τί εταιρείας πρόκειται), θα δυσκολευτεί να βρεί κάτι σχετικό με το συγκεκριμένο επενδυτικό σχήμα. Και τίθεται το εύλογο ερώτημα: ποιά σοβαρή εταιρεία σήμερα, ποιά υγειής επιχείρηση που έχει λεφτά με… φούντες, δεν διαθέτει μία επίσημη ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, έναν διαδικτυακό τόπο που να μπορεί κάποιος να δει τις δραστηριότητές της, να μάθει γι’ αυτούς, να έρθει σε επικοινωνία μαζί τους;

Εκεί στην πλατεία, ένας φίλαθλος κόσμος που μέχρι και πρίν από μερικά χρόνια ξεχώριζε για την διαφορετικότητά του, αν και κατατρεγμένος από τους «μεγάλους», από διαιτησίες, από μηχανοραφίες και παρασκήνια, τις τελευταίες αυτές 3 εβδομάδες, έμοιαζε σαν τον πνιγμένο που πιάστηκε απ’ τα μαλλιά του… Πίστεψε σε ανθρώπους των οποίων η σιωπή και η εν γένει στάση τους, όλα αυτά τα χρόνια, μόνο προβληματισμό θα μπορούσε να γεννήσει. Άκουσε φήμες και έσπευσε να πιαστεί απ’ αυτές, μήπως και απέφευγε το πικρό ποτήρι του διασυρμού. Έδωσε βάση σε καλοθελητές που τον μπαρούφιασαν. Έψαξε να βρεί ελπίδα στα λεγόμενα δημοσιογράφων που του έριχναν στάχτη στα μάτια. Αναζήτησε ένα απάγκιο σε τελάληδες, σε… ξένες δυνάμεις, σε κόλακες και στο τέλος προδόθηκε απ’ όλους οικτρά…

Και με το που κατέρρευσαν όλα αυτά τα σενάρια, (υπαρκτά ή ανύπαρκτα) και φρόντισαν όλοι αυτοί που έφεραν τον Σύλλογο στον εξευτελισμό του να εξαφανιστούν, κάνοντάς την με ψηλά πηδηματάκια, ρίχτηκαν αυτομάτως στον Καιάδα του ελληνικού ποδοσφαίρου, 130 χρόνια ιστορίας…
Ενός Συλλόγου που αν είχε σταματήσει να υπάρχει νωρίτερα, που αν θα είχε συναντήσει αυτήν την τραγική μοίρα που του επιφύλασε το 2020, πρίν από 60, πρίν από 30 ή και πρίν από 20 χρόνια έστω, σκεφτείτε πού θα βρισκόταν σήμερα το ελληνικό ποδόσφαιρο… Αναρωτηθείτε αν θα αναπολούσαμε ευρωπαϊκές διακρίσεις ομάδων που αφαίμαξαν δύναμη από τον Πανιώνιο, αν θα μιλούσαμε για το έπος του 2004 και πόσα άλλα…

Σε μία εποχή που οι μάσκες καλύπτουν πρόσωπα, που βγαίνουν νομοθετήματα για να τις επιβάλουν, που ο νόμος… ξαγρυπνά για να βεβαιωθεί ότι όλοι τις φοράνε κανονικά, στην πλατεία οι μάσκες πέσανε! Και πέσανε για τα καλά! Γιατρέ, βγάλε και εσύ αυτήν που φοράς όταν χειρουργείς, (αφού όπως λες από ενδιαφέρον και αγάπη γι’ αυτήν την ομάδα ενήργησες) και κοίταξέ τον κόσμο κατάματα και πες τους ένα πράγμα μόνο:
ΠΟΤΕ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙΣ ΤΑ ΧΡΕΗ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΟΠΩΣ ΔΕΣΜΕΥΤΗΚΕΣ;
Μίλησέ του στα ίσια, λιτά όπως συνηθίζεις και δώσε ημερομηνίες αποπληρωμής. Είναι το τελευταίο πράγμα που μπορείς να κάνεις για να κρατήσεις ψηλά το όνομά σου. Βγές και ολοκλήρωσε αυτό που άρχισες και σώσε μαζί με την πληγωμένη τιμή σου και την τιμή του ιστορικότερου Συλλόγου της χώρας. Σώσε την τιμή του, γιατί θα του είναι αρκετή για να ξαναγεννηθεί απ’ τις στάχτες του. Στο φινάλε, εσείς τον στείλατε έναν σχεδόν αιώνα μετά τον ξεριζωμό από τα πάτρια, στην προσφυγιά των ερασιτεχνικών…