Άλλος για την ΑΟΖ (μας) ESR
Μιά από τις πιό δύσκολες χρονιές για τα εθνικά μας θέματα είναι η φετινή,με το καλοκαίρι που διανύουμε και τα γεγονότα που το συνοδεύουν ν’ αποτελούν την αιχμή του δόρατος γιά τα γεωπολιτικά ζητήματα που από χρόνια απασχολούν τη χώρα μας και σχετίζονται με τον επεκτατισμό,τις φιλοδοξίες και τη πολιτικοστρατιωτική συμπεριφορά της Τουρκίας.
Γεγονότα που συνέβησαν κατά το παρελθόν,αβλεψίες,λανθασμένες επιλογές,γενναίες δόσεις κατευνασμού χωρίς αποτέλεσμα αλλά και ο χωρίς όρια ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων γιά τον πλούτο της περιοχής,δημιούργησαν εδώ και επτά δεκαετίες τουλάχιστον,ένα εκρηκτικό μίγμα σε βάρος μας και κατά πως φαίνεται,έφτασε η ώρα του οδυνηρού από κάθε άποψη,λογαριασμού που καλείται να πληρώσει (ήδη άρχισε) ο ελληνικός λαός.
Μακρά η αλυσσίδα των συμβάντων που μας οδήγησαν ως εδώ αλλά η αναφορά τους είναι απαραίτητη διότι αυτό το άρθρο μου,το οποίο διαπνέεται από συγκεκριμένη λογική και αποτελεί συνέχεια προγενεστέρων,συντάχτηκε γιά να στηρίξει και πάλι μία συγκεκριμένη άποψη ενώ,πάνω σ’ αυτό που πιστεύω,δεν έχω σκοπό να «μασήσω τα λόγια μου».Και η άποψή μου αυτή είναι η εξής:
Οι οικονομικές ελίτ αυτής της χώρας,ομού μετά των πολιτικών τους εκπροσώπων-υπαλλήλων,αντιμετωπ
Και όλ’ αυτά τα θαυμαστά συμβαίνουν χρόνια τώρα,με τους ηγετίσκους των πολιτικών κομμάτων να συμφωνούν και να επαυξάνουν,αρκεί να είναι σε θέση να νέμονται την εξουσία η ακριβέστερα όση από αυτήν θ’ απομείνει στα χέρια τους μετά την προοδευτική «φινλανδοποίησή» μας από γείτονες και προστάτες,πάνω στη χώρα η έστω πάνω στο τμήμα που θα έχει απομείνει όταν όλα τελειώσουν (;)…Ας πιάσουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή γιά ν’ αντιληφθούμε την αλυσσίδα των διαρκών υποχωρήσεων και την ολοένα μειούμενη επιρροή του ελληνισμού στο φυσικό του χώρο…
Πριν καν στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής της συνθήκης της Λωζάνης (24/07/1923),η οποία υπήρξε αποτέλεσμα της ήττας μας στον ελληνοτουρκικό πόλεμο (1919-1922),κάθε όρος της που απέβλεπε στη προστασία της ελληνικής μειονότητας μέσα στα όρια της νέας Τουρκίας,καταστρατηγήθηκε με τον πιό βάναυσο τρόπο.Κλοπή των περιουσιών των ομογενών με κρατική σφραγίδα (νόμος varlik vergisi),υποχρεωτική στρατιωτική θητεία των ελληνικής καταγωγής νέων στα διαβόητα amele taburlari (τάγματα εργασίας), απελάσεις,λεηλασίες,
Αντίδραση του ελληνικού κράτους; Μηδέν εις το πηλίκον!Μετά τη μικρή βελτίωση των συνθηκών από το 1947 αφού η Ελλάδα ήταν στο στρατόπεδο των νικητών του Β´Π.Π ενώ η Τουρκία φλέρταρε ανοιχτά με τον Χίτλερ,έχουμε τα Σεπτεμβριανά του ´55 (06/09/1955).Με αφορμή έκρηξη βόμβας-προβοκάτσια στο σπίτι στο οποίο γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ στη Θεσσαλονίκη,την οποία επιμελώς προετοίμασε η Intelligence Service γιά να τιμωρήσει την ελληνική κυβέρνηση η οποία φραστικά υποστήριξε την εξέγερση των Ελληνοκυπρίων εναντίον της βρετανικής κατοχής,και με την ενεργό συμμετοχή της τουρκικής Κ.Υ.Π (ΜΙΤ),ξεσπάει ανθελληνικό πογκρόμ σε Κωνσταντινούπολη (κυρίως),Σμύρνη,Ίμβρο και Τένεδο το οποίο περιελάμβανε καταστροφές περιουσιών,βεβήλωση ιερών χώρων και νεκροταφείων,ξυλοδαρμούς,βιασμ
Τα γεγονότα αυτά,άριστα οργανωμένα από το τουρκικό κράτος,ανάγκασαν χιλιάδες μειονοτικούς Έλληνες να φύγουν άρον-άρον από τη χώρα,ενώ οι δίκες-παρωδία που στήθηκαν από την τουρκική δικαιοσύνη κατέληξαν σε τιμωρία κάποιων χαμηλά ιστάμενων,ενώ οι πραγματικοί υπαίτιοι αθωώθηκαν η και ανταμείφθηκαν κι’ από πάνω. Αντίδραση από το ελληνικό κράτος; Καμμία!Βλέπετε προείχε η νατοϊκή συμμαχία,οι «συμβουλές» των υπερατλαντικών επικυρίαρχων και η «αρραγής» ενότητα του δυτικού κόσμου απέναντι στη κομμουνιστική απειλή!Βομβαρδισμοί της τουρκικής αεροπορίας το 1964 στη Τηλλυρία της Κύπρου με θύματα αμάχους Ελληνοκυπρίους…
Αντίδραση του ελληνικού κράτους;Βεβαίως!Γεμίσαμε τον κόσμο διαβήματα!Ακολούθησαν αθρόες απελάσεις των περισσοτέρων ελληνικής καταγωγής κατοίκων της ελληνικής μειονότητας, απ’ όσους απέμειναν,μέσα στο 1964 και το 1965.Αντίδραση του ελληνικού κράτους;Καμμία!Ακολούθησε η εισβολή στην Κύπρο (20/07/1974) και «Αττίλας 1»… Η δικτατορία είχε συγκεκριμένη άποψη γιά τα τεκταινόμενα στο νησί αφού «επρόκειτο περί ασκήσεως»(!) ενώ πρός… διευκόλυνσή της,απέσυρε κάποια από τα υποβρύχιά μας, στα περισκόπια και στους πυροσωλήνες των οποίων βρισκόταν ολόκληρος ο τουρκικός αποβατικός στόλος.
Όταν δε,λίγες μέρες αργότερα,αποκαταστάθηκε η δημοκρατία στο τόπο μας,παρακολουθήσαμε τον «Αττίλα 2» με σταυρωμένα χέρια,οχυρωμένοι πίσω από το δόγμα που επινόησαν οι τότε πολιτικοί μας «η Κύπρος ευρίσκεται μακράν…».Έκτοτε και μέχρι σήμερα,έχουμε συνεχή ένταση στο Αιγαίο και στον υπερκείμενο εναέριο χώρο του,πράγμα που ανάγκασε τη χώρα να συρθεί σ’ έναν ανταγωνισμό εξοπλισμών ο οποίος ροκάνιζε την έτσι η αλλιώς ισχνή οικονομία μας.
Και φτάνουμε στο 1995 τη χρονιά που η τουρκική βουλή ψηφίζει το «casus belli» για να μη τολμήσει η Ελλάδα (δεν τόλμησε ποτέ) ν’ ασκήσει το νόμιμο δικαίωμα της να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα από 6 σε 12νμ (εδώ το «πράσινο φως» στους απέναντι το έδωσαν ΗΠΑ και Ρωσία οι οποίες από παλιότερα επιθυμούσαν το Αιγαίο να μη γίνει «ελληνική λίμνη» ώστε να πλέουν σε διεθνή ύδατα χωρίς την έστω τυπική άδεια της Ελλάδας). Τον επόμενο χρόνο έχουμε τα Ίμια (25-31/01/1996) η αλλιώς το «γκριζάρισμα» του Αιγαίου.Αντίδραση της χώρας;
Υπήρξε!Ευχαριστήσαμε,διά στόματος του πρωθυπουργού (του οποίου ούτε τ’ όνομα δεν θέλω να γράψω) τους Αμερικανούς αλλά γιά ποιό λόγο;Μήπως για την αποφυγή του πολέμου; Μήπως γιατί επιβεβαιώθηκαν οι τουρκικές διεκδικήσεις ενώ ο ίδιος ο ακατονόμαστος υπέγραφε τον επόμενο χρόνο στη Μαδρίτη συμφωνία η οποία προέβλεπε «νόμιμα και ζωτικά τουρκικά συμφέροντα» στο Αιγαίο;Και τώρα λοιπόν…ΑΟΖ! Πάλι τρέχουμε και δε φτάνουμε μιά και όλ’ αυτά έπρεπε να είχαν γίνει χρόνια πριν και όχι κάτω από πίεση όπως τώρα.
Στη μεν οριοθέτηση ΑΟΖ με την Ιταλία παραχωρήσαμε στη γείτονα το δικαίωμα της αλιείας μέσα και στο δικό μας οικόπεδο,ενώ στην αντίστοιχη συμφωνία με την Αίγυπτο οριοθετήσαμε μέρος της ΑΟΖ μέχρι τον 28ο μεσημβρινό ο οποίος διχοτομεί τη Ρόδο,αφήνοντας έξω το μισό νησί και το σύμπλεγμα του Καστελλορίζου,ενώ δεχτήκαμε μειωμένη επήρεια της Καρπάθου και της Κρήτης (!) επί του ελληνικού τμήματος της ΑΟΖ με αποτέλεσμα το 50%-50% με την Αίγυπτο να γίνει 45%-55%!
Αυτό δεν θα το βρούμε μπροστά μας αν και όταν,χωρίς η με θερμό επεισόδιο με τη γείτονα,θα κληθούμε να διαπραγματευτούμε όλα τα υπόλοιπα;Οι γείτονές μας (όλοι) έχουν μυριστεί την αδυναμία μας και κυττάνε να πάρουν το «κάτι τις» τους,οι Τούρκοι θα σταματούσαν; Και όλα τούτα γιατί;Οί λόγοι είναι πολλοί ο βασικός όμως είναι ένας… Θα το λέω και θα το γράφω όσες φορές χρειαστεί·η όρεξη των εξ ανατολών γειτόνων μας ανοίγει διότι ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΔΙΕΥΡΥΝΟΜΕΝΟ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ ΕΛΛΕΙΜΜΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ.
Και όσο αυτό συμβαίνει,κανένα μορατόριουμ,καμμία συμφωνία και καμμία συνθήκη δεν πρόκειται να τους ανακόψει… Το τι θα έπρεπε να είχαμε κάνει,ιδίως από το 1974 και μετά,είναι τόσο φανερό που δεν θα χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση.Το τι όμως μας περιμένει στο εγγύς και στο απώτερο μέλλον αν συνεχίσουμε αυτή τη πορεία εθνικού αυτοχειριασμού το έχει περιγράψει,με τον καλύτερο τρόπο,ο μακρινός μας πρόγονος και δημιουργός της επιστήμης της ιστορίας,ο μεγάλος Θουκυδίδης. «…ότι δίκαια μεν εν τω ανθρωπείω λόγω από της ίσης ανάγκης κρίνεται,δυνατά δε οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς ξυγχωρούσιν»,όπερ ερμηνευόμενον σημαίνει: «…κατά την κρίση των ανθρώπων,το δίκαιο λογαριάζεται όταν υπάρχει ίση δύναμη γιά την επιβολή του (και όταν αυτό δε συμβαίνει) οι δυνατοί κάνουν ότι τους επιτρέπει η δύναμή τους και οι αδύναμοι υποχωρούν και αποδέχονται».
Καληνύχτα μας (και όχι μόνον λόγω ώρας…)
