Ανθεκτικός ο κορμός, αλλά ασταθείς οι νέοι

Τον τωρινό Ολυμπιακό μπορούμε να τον διαχωρίσουμε σε δύο βασικά συμπεράσματα. Αναφέροντας πρωτίστως τον καλοκρατούμενο κορμό του, αλλά και τους νεοφερμένους παίκτες που στο σύνολο τους αποδεικνύονται αγωνιστικά ακόμη απόντες. Η συγκεκριμένη διαφορά παρατηρήθηκε σε μεγάλο βαθμό και απέναντι στα Γιάννενα, μία ομάδα υψηλής έντασης και αφοσιωμένη κυρίως στο συρτό ποδόσφαιρο.

Όσο ο Ολυμπιακός διατηρεί τις κολώνες που τον κρατούν στη κορυφή και ανταγωνιστικό στην Ευρώπη, μπορεί να ελπίζει και σε επιπλέον ενίσχυση. Ειδικά μετά και τη φυγή σημαντικών μονάδων το καλοκαίρι, για τις οποίες ο σύλλογος πάσχει να βρει κατάλληλους για αυτές τις θέσεις. Και μάλιστα οι περισσότεροι που αποκτήθηκαν λίγο πριν τη νέα σεζόν, απέτυχαν να εισέλθουν στο κλειστό κλαμπ των βασικών ποδοσφαιριστών. Ωστόσο, και οι χειμερινές αγορές όχι μόνο αδυνατούν να ακολουθήσουν τη πορεία του συνόλου, αλλά δημιουργούν απορίες στο κατά πόσο διαθέτουν την αξία τόσο για το επίπεδο του Ολυμπιακού, όσο και για αυτό της Ευρώπης.

Φρόνιμη σκέψη το 3-4-3, αλλά δίχως ικανά ακραία μπακ

Ο αγώνας έναντι των Ιωαννίνων ήταν πρώτης τάξεως τεστ για να μελετήσουμε περισσότερο τον αγωνιστικό αντίκτυπο των Λαλά και Ρέαμπτσιουκ. Και οι δύο νέοι στο δυναμικό του Ολυμπιακού, αλλά αρκετά ενισχυμένοι από τα αθλητικά μέσα ενημέρωσης περί αξιοσημείωτων προσόντων. Προς το παρόν, η απόδοση στο χορτάρι διαψεύδει τους θεαματικούς τίτλους εφημερίδων στο άκουσμα έλευσης αυτών των δύο. Όπως είχαμε αναφέρει μέσα Ιανουαρίου, ορθά έπραξαν οι ιθύνοντες του συλλόγου σε συνεργασία με τον Μάρτινς. Να αναζητήσουν φυσικά, διαφορετικού τύπου παίκτες από τους Ραφίνια και Χολέμπας. Εξ αρχής, το σκεπτικό φάνταζε σωστό, καθώς υπήρξε επίγνωση των κενών, αλλά και η ύπαρξη αλλοίωσης στο τρόπο παιχνιδιού σε σχέση με τον περσινή θεαματική πορεία.

Όμως, οι νέες προσθήκες δεν έχουν φέρει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Ειδικά από τη στιγμή που ο Πορτογάλος κόουτς έχει ανάγκη το στοιχείο των overlaps από τους ακραίους του αμυντικούς. Αντί αυτού, πολύ πιο εμπιστοσύνης τίθενται τελικά οι ήδη υπαρκτές λύσεις εδώ και καιρό, δηλαδή οι Ανδρούτσος και Χολέμπας. Ειδικά με την είσοδο του Έλληνα, ο Ολυμπιακός απέκτησε όλο τον χώρο της δεξιάς πτέρυγας, καθώς και ο Μαρτίνς γνωρίζει το ατού του συγκεκριμένου παίκτη. Ο Ανδρούτσος πρόκειται για ένα επιθετικό μπακ, το οποίο χρησιμοποιείται όταν οι Ερυθρόλευκοι ψάχνουν ανεβάσματα, φρεσκάδα στην ανάπτυξη και έξτρα στήριγμα σε δημιουργία και επιθετικούς αντίστοιχα. Το ίδιο αποφασίστηκε και με την Άιντχοβεν, όταν η εύρεση ενός μοναδικού γκολ ήταν ζωτικής σημασίας για τη πρόκριση.

Αυτή τη στιγμή, όπως σημειώνουμε και στο τίτλο, τα νέα ακραία μπακ κρίνονται ανίκανα στις απαιτήσεις του συστήματος. Από εκεί και πέρα, μία ολοκληρωμένη προετοιμασία υπό την επίβλεψη του εργατικού Μαρτίνς θα αποφέρει και τα τελικά συμπεράσματα. Βέβαια, πρέπει να δοθεί απάντηση εάν οι Λαλά και Ρέαμπτσιουκ έχουν τη δυνατότητα να συναγωνιστούν οποιοδήποτε αντίπαλο στο Τσάμπιονς Λιγκ ή Γιουρόπα. Και με τα σημερινά δεδομένα, το μη δέσιμο τους με την ομάδα προβληματίζει για τον ρόλο τους στην επερχόμενη σεζόν.

Αγνοείται η δημιουργία

Δεν είναι τυχαίο που ο Μαρτίνς εδώ και σε μία μακρά σειρά αγώνων δοκιμάζει όλα του τα όπλα σε εναλλακτικούς ρόλους στο επιθετικό κομμάτι. Βλέπουμε εδώ και δύο σεζόν τον Καμαρά ορισμένες φορές ως επιτελικό χαφ. Επιπλέον, τον Ελ Αραμπί τελευταία σε ρόλο «δεκαριού», έχοντας δώσει μάλιστα χώρο στον Μασούρα ή Χασάν. Επίσης, βλέπουμε ακόμη και τον Φορτούνη τις περισσότερες φορές αγωνιζόμενο ως εξτρέμ, φανερώνοντας και τις σταθερές ελλείψεις του ρόστερ. Πλέον, δεν αγωνίζεται και ο τραυματίας Βαλμπουενά, από του οποίου τα πόδια προκύπτουν σίγουρα πέντε φάσεις σε κάθε παιχνίδι.

Όλο το βάρος λοιπόν, έπεσε κυρίως στο να αναδειχθεί ο Μπρουμά. Η όλη υπομονή για να δείξει τα πραγματικά του προσόντα, αλλά σε έναν μεγάλο βαθμό που θα καλύπτει την απουσία ενός βαρβάτου εξτρέμ. Ελάτε όμως, που ο Πορτογάλος μετά βίας επιβεβαιώνει τη παρουσία του στο γήπεδο. Κι αν το πράξει, αρκείται σε κάποιες αναλαμπές και ανολοκλήρωτες ενέργειες. Εδώ λοιπόν, είμαστε πάλι αντιμέτωποι με τους σταθερούς παλιούς του συνόλου, αλλά και με τους νεότερους (βλ. Μπρουμά) που δεν ακολουθούν σε αξία τους αντίστοιχα πρώτους. Μοναδικός αντάξιος των ποιοτικών μονάδων αυτής της τριετίας είναι ο Εμβιλά, ο οποίος σε όλη του τη καριέρα εξαργύρωσε τη ποιότητά του με καλές μεταγραφές και αρκετές κλήσεις στην Εθνική Γαλλίας.

Εκεί λοιπόν, εντοπίζεται το πρόβλημα του Ολυμπιακού ενόψει νέας σεζόν και προκριματικών της Ευρώπης. Να εξασφαλίσει τον τωρινό ανθεκτικό κορμό που διαθέτει, αλλά να ψάξει προσεκτικά τις νέες αφίξεις στο ρόστερ του. Δεν αρκούν μόνο οι θετικές συστάσεις που συνοδεύουν έναν ποδοσφαιριστή, αλλά και η αγωνιστική του συμπεριφορά στην ομάδα που αρχικά αγωνίζεται. Τα χαρακτηριστικά που φέρνει εξίσου μαζί του, χρειάζεται κιόλας να είναι ταιριαστά με το σύστημα του Μαρτίνς και την ευρωπαική πρόκληση.