Απαιτήσεις και κριτική πάνω στα συντρίμμια!

Κάθε οπαδός μιας ομάδας οφείλει να έχει απαιτήσεις αλλά και να ονειρεύεται για το μέλλον. Κανείς δε μπορεί να πει πως αυτός είναι ένας λάθος ισχυρισμός, ωστόσο πρέπει να κάνει και την επιλογή, είτε να πετά στα σύννεφα ή να υπολογίζει και τον παράγοντα της “σκληρής πραγματικότητας”. Μετά από δέκα αγωνιστικές και με τον ιστορικό ΠΑΣ Γιάννινα στον βυθό της βαθμολογίας αρκετοί αγανάκτησαν, αρκετοί εξέφρασαν αμφιβολίες και προτάσεις. Ωστόσο τι είναι εφικτό στα πλαίσια της νέας σκληρής πραγματικότητας;

Όσα χρόνια εκμεταλλεύομαι αυτό το βήμα εκφράζοντας την άποψή μου για όσα βλέπω γύρω από τον ΠΑΣ, έχετε καταλάβει πως ποτέ δεν ήμουν φρουρός κανενός προέδρου και ούτε και πρόκειται να γίνω. Έχετε καταλάβει όμως πως μου αρέσει και να λέω τα πράγματα όπως είναι ή τουλάχιστον όπως τα αντιλαμβάνομαι. Ας γυρίσουμε τον χρόνο πίσω στο μαρτυρικό καλοκαίρι που πέρασε η ομάδα του ΠΑΣ. Η συνθήκη ήταν ξεκάθαρη μετά και το ναυάγιο των συνομιλιών των αδερφών Χριστοβασίλη με υποψήφιους επενδυτές (αν όντως υπήρξε εν τέλει κάποια συνομιλία). Ο ΠΑΣ ακέφαλος πλέον ήταν έτοιμος να διαλυθεί και στην καλύτερη περίπτωση να βρεθεί να αγωνίζεται στο Γ’ τοπικό, με τα χρέη παράλληλα να φουσκώνουν χρόνο με τον χρόνο, και την επιστροφή στις επαγγελματικές κατηγορίες να είναι πρακτικά αδύνατη. Τόσο απλά και ξεκάθαρα.

Ως δια μαγείας εν τέλει βρέθηκε ένας άνθρωπος να μπει μπροστά ως διαχειριστής και όχι ως επενδυτής ώστε να μπορέσει ο ΠΑΣ να κερδίσει χρόνο κατεβαίνοντας στο πρωτάθλημα και να αρχίσει να εξυπηρετεί τα χρέη του και με την βοήθεια υπερπολύτιμων χορηγών, αλλά και με την ευχή και την επιδίωξη να βρεθεί κάποιος σοβαρός επενδυτής. Κακά τα ψέματα, καλή η στήριξη του κόσμου καλές οι αγορές σε φανέλες και διαρκείας αλλά το παν είναι η εύρεση ενός επενδυτή. Μέχρι τότε τί μπορεί να περιμένει ο μέσος φίλος του ΠΑΣ;

Η απάντηση είναι “τίποτα”. Το μόνο που μπορεί ο μέσος οπαδός να απαιτεί είναι από τους παίκτες του, όποιοι και αν είναι αυτοί, να καταθέτουν ψυχή σε κάθε αγώνα. Στόχος είναι η σωτηρία της ομάδας όχι μόνο στο πρωτάθλημα της Β εθνικής, αλλά και γενικώς, ώστε να μην ακούσουμε την ιστορική φράση, “δυστυχώς επτωχεύσαμε”.

Δεν αντιλαμβάνομαι, και πραγματικά θέλω να μου πει κάποιος σε σχόλια ή σε μήνυμα ποιο είναι ακριβώς το παράπονο από τον διαχειριστή, και όχι ιδιοκτήτη της ομάδας, Νίκο Σιόντη. Η ομάδα δεν έχει αποδεσμευτεί πλήρως από τους ανθρώπους που την έφεραν σε αυτό το κατάντημα. Αν λοιπόν θέλετε απόδοση ευθηνών εγώ είμαι μαζί σας, απλά θα πρέπει να κοιτάξουμε προς άλλη κατεύθυνση. Η ευθύνη του κυρίου Σιόντη για εμένα θα ξεκινά απ’ όταν θα έχει πάνω του και τυπικά την ομάδα και στην περίπτωση που έσοδα από πωλήσεις εκατομμυρίων περαστούν σε τρίτους λογαριασμούς. Το παράδειγμα τυχαίο φυσικά….

Ο κύριος Κούστας αποτελεί πλέον παρελθόν. Σίγουρα έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης αλλά δε μπορεί να πει κανείς ότι ήταν αδιάφορος και δεν σεβάστηκε την ομάδα. Με αποκορύφωμα την αναβολή της κηδείας του πατέρα του για να είναι με την ομάδα και να έχει την ευκαιρία ο κάθε τετράποδος σε μια τόσο δύσκολη μέρα να τον βρίζει.

Και τώρα που γυρίζει, ποιον θέλετε για προπονητή και παίκτες; Έχουμε 10 ευρώ στη τσέπη και ένα εκπτωτικό κουπόνι των 10 ευρώ για αγορές σε γνωστό κατάστημα κοντά στο αστυνομικό μέγαρο…!

Σοβαρευτείτε και δείτε την πραγματικότητα. Ομάδες σαν τον ΠΑΣ δεν χάνονται ότι και αν προκύψει. Αν θέλετε να σκούξετε κάντε το, απλά αργήσατε μερικά χρόνια…! Τώρα υπομονή…

Ο Τζες