Από την ικανοποίηση, στην αδιόρθωτη εικόνα

Το πρόγραμμα περιλάμβανε αρχικά τον ΠΑΟΚ και την προσπάθεια του στην έδρα της Ριέκα. Μια έντιμη, ικανοποιητική εμφάνιση από τον Δικέφαλο που πραγματικά μας κράτησε το ενδιαφέρον. Στη συνέχεια, παρακολουθήσαμε και τον φετινό Ολυμπιακό. Προβληματικός ξανά και αδιόρθωτος, του οποίου οι πενιχρές εμφανίσεις τίθενται σε πρώτο θέμα συζήτησης, χωρίς να διαφαίνεται κάποια άμεση, ριζική αλλαγή στο πρόσωπό του.

Ας αρχίσουμε από τον ΠΑΟΚ, και στον αγώνα που διακυβευόταν μια πρόκριση που θα καθόριζε την φετινή του σεζόν. Παρά τα αναφερόμενα – εδώ και μέρες – ζητήματα φυσικής κατάστασης και το ερώτημα σχετικά με την ηλικία των παικτών, η ομάδα του Λουτσέσκου πραγματοποίησε θετική εμφάνιση. Όπως είχαμε τονίσει προ ημερών, οι πολύπειρες μονάδες είναι καταξιωμένες με μπόλικη τεχνική και ποιότητα που ακόμη και τώρα μπορούν και την φανερώνουν περιστασιακά στο γήπεδο. Ειδικά χθες στο σημείο του γηπέδου που δεσπόζει ο Βιερίνια, μπροστά του ο Μπίσεσβαρ και δίπλα τους οι διακριθέντες Ελ Καντουρί και Σβαμπ, όλοι τους μαζί συντέλεσαν τους «μπροστάρηδες» του ΠΑΟΚ. Δημιούργησαν και συνδυάστηκαν άψογα. Απαλλάχθηκαν αντίστοιχα με υπέροχο τρόπο από μαρκαρίσματα των Κροατών, αλλά και παρήγαγαν έναν σημαντικό αριθμό φάσεων που τους αδικεί ακόμη και το υπέρ τους σκορ (0-2).

Επιπλέον, μη ξεχνάμε πως ο ΠΑΟΚ έχει έντονα επικριθεί από όλους μας για την αγωνιστική του αστάθεια εδώ και δύο έτη. Έχει υποπέσει σε λανθασμένες επιλογές παικτών, σε συρρίκνωση του μπάτζετ, ενώ και η δικαιολογημένη μουρμούρα τον κατέκλυζε, συνεχώς τον ασφυκτιούσε. Αυτή τη δεδομένη στιγμή υπό τις οδηγίες του Λουτσέσκου παρουσιάζει ισορροπία, κι ως ομάδα αναπτύσσεται ορθά βασιζόμενη πάντα στους πρωταθλητές της σύγχρονης ιστορίας του Δικεφάλου.

Το στοιχείο που προέκυψε από τα αγωνιστικά λεπτά του ΠΑΟΚ και χρίζει βελτίωσης, είναι η καθίζηση του ανά διαστήματα. Ίσως το τέμπο που θέτει η ομάδα να κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα, καθώς δεν «σκοτώνει» τον αντίπαλο. Ωστόσο, η συνολική ποιότητα μέσα από τα ισχυρά του δεκάλεπτα τον κύρηξε δικαίως νικητή του ζευγαριού.

Στη συνέχεια, αφού αλλάξαμε κανάλι μεταφερθήκαμε στον Ολυμπιακό του Μαρτίνς. Οι Ερυθρόλευκοι αγωνίστηκαν με παίκτη παραπάνω στον αγωνιστικό χώρο για ολόκληρα 65 λεπτά (!). Κι όμως, το άπλωμα της Σλόβαν στην έδρα της, η ευκολία που ισοφάριζε και παραβίαζε την άμυνα του Ολυμπιακού δεν μαρτυρούσε καθόλου το αριθμητικό πλεονέκτημα του δεύτερου. Αποκαρδιωτική λοιπόν, η εικόνα. Εμφάνιση που μεγεθύνει το πρόβλημα, που εντείνει τις ανησυχίες, καθώς όπως είχαμε προβλέψει οι μεταγραφές δεν θα αποτελέσουν την εύκολη λύση στην αδιέξοδο που κατέληξε το φετινό σύνολο του Μαρτίνς.

Ο Ολυμπιακός απομακρύνθηκε πλέον από το όμορφο και άμεσο passing game που το εκτιμούσαμε σε μεγάλο βαθμό. Η ομάδα «άδειασε» απότομα τόσο σε ποιότητα, όσο και σε χημεία. Μόλις δύο – τρεις αλλαγές από πλευράς πάσας και η μπάλα κατέληγε πάλι στα μπακ, σε πλάγιο άουτ ή στα πόδια του αντιπάλου. Ούτε μια υποψία κάθετης συνεργασίας με στόχο την αντίπαλη εστία, ούτε φυσικά απειλή από τον άξονα πέραν κάποιων ενεργειών του Βαλμπουενά. Μοναδική βλέψη η δουλειά στις πλευρές με ανύπαρκτες όμως, ιδέες από ποδοσφαιριστές που ήδη έχουν κριθεί στα μάτια του κόσμου του Ολυμπιακού.

Να φανταστείτε πως χθες παρέλασαν όλες οι μεταγραφές του Ολυμπιακού. Ο μοναδικός που ξεχωρίζει – ακόμη και από τους παλαιότερους του ρόστερ – είναι ο Αγκιμπού Καμαρά. Ο πιτσιρικάς έχει συμμετάσχει ελάχιστα σε ομάδα ανδρών, αλλά προηγείται στις επιλογές του Μαρτίνς έναντι των φανερά αργών Κούντε και Μπουχαλάκη. Μάλιστα ο νεαρός χαφ προοριζόταν για την β’ ομάδα (!).

Εν ολίγοις, όσες τιμωρίες κι αν επιβληθούν σε ορισμένους παίκτες για απαιτούμενα «γκάζια» ή ολοκληρωθούν μεταγραφές την ύστατη στιγμή, η εικόνα δεν διορθώνεται έτσι εύκολα. Οι αδυναμίες πάντοτε θα έρχονται στο προσκήνιο, όσο κι να κοπιάζουμε να τις κρύψουμε.

Ο Ολυμπιακός κατευθύνεται από ένα ωραίο επεξεργασμένο υλικό προ διετίας σε ένα ρόστερ αμφιβόλου ποιότητας, με μέτριους παίκτες να αντικαθιστούν εξίσου μέτριους που ακόμη δοκιμάζονται άνευ λόγου και ουσίας. Παράλληλα, οι τελευταίοι της ξεχωριστής ομάδας του 2019 αποχαιρετούν σταδιακά με τελευταίο παράδειγμα τον Σα, ακόμη και με τον «τρελό» Σεμέδο. Από την άλλη, ο ΠΑΟΚ οδηγείται βάσει της εμπιστοσύνης του σε παίκτες που ο κόσμος είχε ήδη ξεγράψει. Ασφαλώς με πολύ λιγότερες προσδοκίες και αρκετή αυτοσυγκράτηση, παρουσιάζεται ισοδύναμος με τον Ολυμπιακό. Ίσως και πιο έτοιμος επί της παρούσης.