Αποχαιρετώντας τον Κόμπι Μπράιαντ Sons Of Football
Στην είδηση του αιφνίδιου θανάτου του Κόμπι, ανακάλεσα ορισμένα στιγμιότυπα, αποτυπωμένα στη μνήμη από την μακρόχρονη πορεία του. Δύσκολα με χαρακτηρίζει κανείς ένθερμο φίλο του μπάσκετ, όμως είχα πάρει μία γεύση προ πολλού από το φαινόμενο Μπράιαντ στη – μετά Τζόρνταν – εποχή.
Η αρχική κίνηση μετά το αναπάντεχο νέο ήρθε ενστικτωδώς. Έστειλα, λοιπόν, ένα λιτό μήνυμα στον καλό μου φίλο και κολλητό, τον Βασίλη, να μου περιγράψει εν συντομία ένα από τα ινδάλματα του. Με λίγες λέξεις, αποχαιρετιστήριες προς τον αδικοχαμένο Μπράιαντ, της κορούλας του και των υπόλοιπων θυμάτων. Ίσως οι τελευταίες εκφράσεις λίγο πριν τον επίλογο σε μία καριέρα γεμάτη από μαγικές, εξεζητημένες ενέργειες και επιτεύγματα.
«Λοιπόν, φίλε, πώς μπορείς να εκφραστείς για τον Κόμπι;». Η πρώτη απάντηση έρχεται με τις εξής λέξεις, «έμπνευση… μάγος». Πράγματι, ο Μπράιαντ αποτελούσε παίκτη υπεράνω ορίων. Ηγέτης, άνθρωπος της τελευταίας λέξης, του κρίσιμου σουτ. Απίστευτη ικανότητα στην εναλλαγή κορμιού και οξυδέρκεια στην κίνηση. Απλησίαστη αντίληψη κάτω από το καλάθι και όχι μόνο. Διέθετε πάντα ένα κρυφό «κόλπο» από όποια γωνία ή θέση στεκόταν. Αθλητές, όπως ο Μπράιαντ, γνωρίζεις εξ αρχής ότι προσδίδουν τη δική τους πινελιά στο άθλημα. Έχουν τις στιγμές τους, ιδιαίτερες στη φύση του σπορ. Ξεχωριστές και ανεπανάληπτες, όπως ένα σουτ υπό πίεση στεκόμενος στο ένα πόδι ή ένα σλάλομ με διαφορά στη τελική σκέψη.
Στη συνέχεια, ο επιστήθιος φίλος προσθέτει την ακόλουθη φράση: «αδίστακτος και παμπόνηρος ο Μπράιαντ». Τα συγκεκριμένα κοσμητικά επίθετα περιέγραφαν εύστοχα το απρόβλεπτο που διακατείχε τον σταρ του NBA. Μπορούσε, θαρρείς, με μια στροφή γύρω από τον εαυτό του να αλλάξει κατεύθυνση, χέρι, κάνοντας το απίθανο σε ένα μαγικό καλάθι λίγων δευτερολέπτων. Ποιος θα λησμονήσει την εναλλακτική του σκέψη με πάσα στο ταμπλό. Με στόχο να του έρθει την κατάλληλη στιγμή στα χέρια του για το πολυπόθητο καλάθι. Είναι αυτά, λοιπόν, τα μικρά πράγματα που δεν περιγράφονται σε αριθμούς, εύστοχα σουτ ή σε στατιστικές πινάκων. Είναι η τεχνική και η μοναδικότητα ενός παίκτη που φέρνει το τελικό αποτέλεσμα στα μάτια μας.
Η παρουσία του Κόμπι Μπράιαντ θα βρίσκεται πάντα σε ένα προαύλιο σχολείου, σε ένα γήπεδο πάρκου ή στη τοπική ομάδα της γειτονιάς. Εκεί, σε μία φανέλα μικρού παιδιού, με αναγραφόμενο το όνομά του και τον αριθμό στη πλάτη. Την ξεχωρίζεις τη φανέλα ανάμεσα στις υπόλοιπες σιλουέτες. Στέκει επάνω σε ένα νεαρό κορμί ατόμου, δίνοντας την έμπνευση να απολαύσει στο έπακρο με τη σειρά του το μπάσκετ. Άλλωστε, τα φαινόμενα έρχονται για να διαρκέσουν, να κάνουν αισθητή την επιρροή τους και να αφήσουν το δικό τους στίγμα.
