Αποκρουστική εικόνα με την επανεμφάνιση χρόνιων παθογενειών

Ο αποκλεισμός του Ολυμπιακού μπορεί να χαρακτηριστεί και αποτέλεσμα δικαιοσύνης. Μία τιμωρία από το ίδιο το ποδόσφαιρο, αλλά και μία γενναιοδωρία προς τους μαχητικούς και συγχρόνως καλύτερους Βούλγαρους από πλευράς απόδοσης. Από χθες το βράδυ διαπιστώσαμε με λύπη ξανά στη πράξη πως τακτικές και τρόποι διαχείρισης του παρελθόντος επανήλθαν στο προσκήνιο στους Πειραιώτες. Παραμόνευαν ώστε να αποκαλυφθούν με τις κατάλληλες συνθήκες, όταν πάλι θα έρχονταν η επανάπαυση σε στόχους και η παρεμπόδιση «στο βήμα παραπάνω» από την κύρια υπεύθυνη διοίκηση. Από το χορταστικό ποδόσφαιρο του 2019, σε κωμικοτραγικές πλέον αγωνιστικές εικόνες που παραπέμπουν σε ντροπιαστικές νύχτες μεγέθους Μπερ Σεβά.

Να ήταν μόνο ζήτημα προπονητή…

Ορισμένοι θέλετε να ακούσετε και την ανάλογη κριτική στο Μαρτίνς. Βεβαίως και χωρούν οι όποιες αντιρρήσεις προέκυψαν σε επιλογές προσώπων ή αλλοπρόσαλλων συστημάτων, που με τη πάροδο του χρόνου χαμήλωσαν και μίκρυναν κατά πολύ το άλλοτε ανάστημα του Ολυμπιακού. Υπήρξαν άλλωστε τα ανησυχητικά σημάδια. Η επιμονή λοιπόν, σε ένα ανώφελο σύστημα που ουδέποτε δεν καρποφόρησε στην ομάδα, αλλά και καθυστερημένες αποφάσεις εντός αγώνα. Ειδικά από τη στιγμή που ορισμένοι παίκτες υπέφεραν στις διαθέσεις του Ντεσπότοφ και της παρέας του. Ένα άλλο όμως, στοιχείο που πρέπει να μας προβληματίσει είναι το αποκρουστικό και κραυγαλέο ποδόσφαιρο των Πειραιωτών. Λες και τους τράβηξε κανείς από πάνω τους μονομιάς ό,τι θετικό έφερναν μαζί τους, όπως το περίφημο – αλλά ξεθωριασμένο πλέον – passing game.

Αυτή η απώλεια της υγιούς αγωνιστικής εικόνας των προηγούμενων δύο ετών είναι που σε ωθεί στην απομάκρυνση από το τωρινό σύνολο. Η ραγδαία πτώση σε κάθετους συνδυασμούς, σε παραγωγή φάσεων στον Ολυμπιακό, στου οποίου απέμεινε μονάχα η γιόμα και το σήκωμα της μπάλας από οποιοδήποτε σημείο στον αγωνιστικό χώρο. Να μην ξεχάσουμε κιόλας να αναφέρουμε και τα τραβήγματα μπλούζας αντιπάλου ή την τράκα σώμα με σώμα, ώστε μέσα στην όλη απελπισία να έρθει ο «ερυθρόλευκος» ρεπόρτερ να μας αποθεώσει τον υπερηρωισμό ορισμένων – κάτω του μετρίου – μονάδων. Αναφέροντας ο ίδιος μάλιστα ένα σωρό άλλες αοριστολογίες με μοναδικό σκοπό τον αποπροσανατολισμό από την όλη δυσλειτουργία της ομάδας.

Οι αιτίες γύρω από τις επιλογές του Μαρτίνς

Πέρα από την κατανοητή πρόσαψη ευθυνών στο Μαρτίνς, χρειάζεται να κοιτάξουμε αναλυτικά γιατί ένας προπονητής με κέρδος τις τελευταίες επιτυχίες στο σύλλογο, έπαψε πλέον να κτίζει και να γίνεται ολοένα και πιο πολύ φοβικός. Ο Μαρτίνς που ξέραμε και απολαύσαμε μαζί του έναν ενθουσιώδη Ολυμπιακό, ουδέποτε δεν θα στηριζόταν σε είσοδο τρίτου σέντερ μπακ όταν η ομάδα δεινοπαθούσε στο δεύτερο μέρος να αναπτυχθεί. Τί υπάρχει λοιπόν, πίσω από την ατολμία του Πορτογάλου; Αυτό είναι και το κρίσιμο ερώτημα. Μία εύλογη απάντηση θα ήταν πως δεν έχει εμπιστοσύνη στο ρόστερ του. Γνωρίζει τις ελλείψεις, όπως και την σιγουριά πως δεν θα αναπληρωθούν. Φύγανε πέρσι τα πρώτα βιολιά, ακολούθησε κι ο Σα φέτος, ποιος ξέρει και ποιος άλλος έπεται. Έτσι, λοιπόν ένας προπονητής που κυριαρχούσε με το σύνολό του έναντι της Μπάγερν, Τότεναμ και Άρσεναλ έφθασε να στηρίζεται σε τραγικές κούρσες ενός πανύψηλου Σισέ και στα απωθητικά διωξίματα της μπάλας από τους αμυντικούς του.

Από την άλλη πλευρά, τα προβλήματα είναι χιλιοειπωμένα. Να αναφερθούμε και πάλι στις αναθεματισμένες πλευρές, θα φθάσουμε στα όρια γραφικότητας. Σε σημείο που επαναλαμβανόμαστε μέρα με τη μέρα. Εξτρέμ με όλη τη σημασία της λέξεως δεν υπάρχουν εντός της ομάδας, δεν έχουμε δει τουλάχιστον. Δημιουργοί πέραν του Βαλμπουενά, δεν υφίστανται στου Ρέντη, με μόνη επιλογή ταυτόχρονα το ντύσιμο του Καμαρά και σε… δεκάρι. Η αργοπορία, η άρνηση της διοίκησης να τονώσει τα όποια ζητήματα (και είναι πολλά) που προκύπτουν, οδηγούν σε εικόνες που θαρρούσαμε πως ήταν παρελθόν. Πλέον, όταν το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται με το όλο πρότζεκτ να βασίζεται σε «παιδομάζωμα» και χρυσές πωλήσεις ανά διετία, δεν μένει παρά να το χωνέψουμε, να πάμε παρακάτω. Στη τελική, μη προσμένει κανείς να ξεμυτήσει ο Ολυμπιακός για κάποια αξιοσημείωτη διάκριση. Πραγματικά κρίμα να διαιωνίζεται κι αυτή η αφελής διάθεση, και συνάμα αυτή η αθώα, αυτονόητη βλέψη.

ΥΓ. Κακώς που ο Χασάν εκτέλεσε το πέναλτι με το πόδι. Έπρεπε να του το δώσουν να το κάνει με το κεφάλι…

ΥΓ. Ο Ολυμπιακός δεν έχει όραμα ούτε το πρωτάθλημα, ούτε φυσικά κάποια Ευρώπη. Μόνη του βλέψη το δίκτυο μάνατζερ και τα εκατομμύρια των πωλήσεων…

ΥΓ. Χορτάσαμε Ανδρούτσο χθες. Παραχορτάσαμε και μάλιστα μας έπεσε και βαρύς…