Αργά αντανακλαστικά, σε παιχνίδι που όλα ήρθαν ιδανικά!

Έτσι όπως εξελίχθηκε το συγκεκριμένο παιχνίδι καθένας μπορεί να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα, και σίγουρα δεν θα απέχει και πολύ από την πραγματικότητα. Το τελικό αποτέλεσμα έγραψε 0-0 με τον ΠΑΣ Γιάννινα για άλλη μια φορά να μην έχει τα αντανακλαστικά να χτυπήσει ένα ματς στο οποίο, φαινομενικά τουλάχιστον, όλα ήρθαν ιδανικά.

Ο Ιωνικός προέρχονταν από δύο σερί νίκες, και με φτερά στα πόδια ταξίδεψε στα Γιάννενα με στόχο να μην κινδυνέψει και να χτυπήσει τουλάχιστον τον έναν βαθμό. Αντ’ αυτού στο πρώτο ημίχρονο η ομάδα του κ. Στάικου, επέτρεψε στους φιλοξενούμενους να έχουν τον απόλυτο έλεγχο στο παιχνίδι, χωρίς ωστόσο να απειλήσουν τα καρέ του Σούλη. Ο ΠΑΣ με ένα ριψοκίνδυνο build up από την άμυνα επιχειρούσε να αναπτυχθεί, αλλά σε γενικές γραμμές οι επιθετικοί της ομάδας διαρκώς διεκδικούσαν χαμένες μπαλιές χωρίς καμία τύχη. Η πιο σημαντική στιγμή στο πρώτο μισό, ήταν όταν από περίτεχνη ενέργεια του Σόρια στο δεξί άκρο, βρήκε τον Μπάλαν, με τον τελευταίο να στέλνει την μπάλα στο δεξί κάθετο δοκάρι του Χουτεσιώτη. Μελανό σημείο ήταν ο τραυματισμός του Παμλίδη λίγο πριν την λήξη του ημιχρόνου. Ο επιθετικός των Ιωαννίνων προσγειώθηκε άσχημα στο έδαφος με τις πρώτες εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για κάταγμα ποδοκνημικής.

Στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΣ ανεξήγητα συνέχισε στο ίδιο μοτίβο, περιμένοντας έναν ακίνδυνο αντίπαλο και με βαθιές μπαλιές επιχειρούσε να βρει ανοιχτή την άμυνα του αντιπάλου. Φτάνουμε στο 66ο λεπτό όμως που άλλαξε την ροή όλης της αναμέτρησης. Ο Ρομαό μέσα σε πέντε λεπτά αντίκρισε δύο κίτρινες κάρτες, και οι ηπειρώτες συνέχισαν με αριθμητικό πλεονέκτημα. Ο Ιωνικός βλέποντας πως δεν μπορεί να ρισκάρει περισσότερο αμύνθηκε για το υπόλοιπο της αναμέτρησης αφήνοντας στον ΠΑΣ την πρωτοβουλία των κινήσεων.

Για τα επόμενα είκοσι ολόκληρα λεπτά ο ΠΑΣ το μόνο που κατάφερε είναι μία κλασική ευκαιρία, που δυστυχώς ο κατά τα άλλα ποιοτικός Μπάλαν κατάφερε και έχασε. Σε όλο αυτό το διάστημα η μπάλα περιφέρονταν γύρω από την σφιχτή άμυνα των φιλοξενούμενων με τους παίκτες του ΠΑΣ κυριολεκτικά να μην ξέρουν τί να κάνουν. Στα τελευταία ματς ο Μορέιρα δείχνει να έχει σκάσει και είναι λογικό. Πώς γίνεται λοιπόν δεδομένου του αριθμητικού πλεονεκτήματος, από το 66ο λεπτό ως και το 86ο να μην φρεσκάρεις την ομάδα, δίνοντας ανάσες και σε παίκτες που ξεκάθαρα δεν έχουν κάτι άλλο να δώσουν. Η είσοδος του Τζίμα, έστω και αργοπορημένα, στο αριστερό άκρο της επίθεσης δημιούργησε προβλήματα στην άμυνα του Ιωνικού αλλά… πλέον ήταν αργά.

Ο ΠΑΣ έδειξε σήμερα πως δεν διαθέτει έναν παίκτη με ποδοσφαιρικό θράσος, να πάρει το ένας με έναν, ή να τολμήσει έστω ένα μακρινό σουτ. Σε όλη την αναμέτρηση μια φορά επιχειρήθηκε σουτ εκτός περιοχής, και ήταν από τον νεαρό Μπακαδήμα που αγωνίζεται ως σέντερ μπακ! Η είσοδός του Νίνη ελευθέρωσε σε ένα βαθμό το παιχνίδι του ΠΑΣ αλλά όσο καλός και να είσαι τεχνικά, περπατώντας δεν κερδίζεις ένα παιχνίδι!

Το είπαμε και σε προηγούμενα άρθρα μας, αυτό είναι το ρόστερ της ομάδας και με αυτό θα πάμε ως το φινάλε. Δεν ζητώ να δω επιδόσεις όπως του περσινού ΠΑΣ, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ τέτοια ηττοπαθή προσέγγιση σε κάθε παιχνίδι. Για άλλη μια φορά ο ΠΑΣ αδικεί τον εαυτό του βάση απόδοσης, και στο τέλος της ημέρας κανείς δεν θυμάται τα δύο δοκάρια ή τον κεραυνό του Μπακαδήμα. Στο τέλος της ημέρας μένει ο ένας βαθμός, που σε αδικεί πέρα για πέρα.

Για το τέλος θέλω να σταθώ σε μια επιλογή του προπονητή που δεν μπορώ με την λογική να εξηγήσω. Σήμερα σε ένα παιχνίδι που πρέπει να κερδίσει η ομάδα, μένει εκτός αποστολής ο Φοφανά. Ο συγκεκριμένος παίκτης δύο φορές αγωνίστηκε με την ομάδα μας, και τις δύο έδειξε καλά στοιχεία. Διαθέτει ταχύτητα και το θράσος που περιγράφω παραπάνω. Στην σημερινή αναμέτρηση λοιπόν, έμεινε εκτός αποστολής και την θέση του πήρε ο “ανέτοιμος” Πορταγκαράι και…ο Λεό. Ο Λεό ήρθε φέτος το καλοκαίρι στην ομάδα του ΠΑΣ έχοντας σοβαρό τραυματισμό στους χιαστούς, και με το τελευταίο του παιχνίδι να είναι στις 06/11/2021! Μαντέψτε ποιος μπήκε ως αλλαγή για να πάρουμε το παιχνίδι….

Δεν είμαι προπονητής φυσικά, ούτε και κάποιος σχετικός, αλλά δε θα ξεχάσουμε και τα λίγα που ξέρουμε. Στο φινάλε όπως είπε μια ψυχή, λίγους μήνες πριν όταν η ομάδα μας αγωνίστηκε κόντρα στον Βόλο… “Πάμε όπως είμαστε και ότι γίνει”.

Γεια χαρά!