Ατιμωτικό φινάλε, και αβεβαιότητα!

Δε ξέρω αν πρόκειται για ένα ατιμωτικό φινάλε, ή για ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Αυτό που πλέον ξέρουμε άπαντες είναι πως ο ΠΑΣ Γιάννινα βρίσκεται δικαιότατα στην Β εθνική. Η φετινή παρωδία παίρνει τέλος και ο ΠΑΣ παίρνει στο 100% αυτό που του αξίζει. Πάμε να μαζέψουμε τα κομμάτια μας, να πούμε για άλλη μια φορά βασικότατα πράγματα που κάνουμε πως δεν τα βλέπουμε, να αναφερθούμε τόσο στην επόμενη μέρα και ποιοι ενδιαφέρονται να μας συνοδέψουν σε αυτή.

Επειδή τα γραπτά μένουν, και δεν συνηθίζω να έρχομαι σαν μετά Χριστόν προφήτης, επί δύο χρόνια φωνάζω μέσα από το βήμα του Georgiou Club, πως η οργάνωση ο σχεδιασμός και η λειτουργία της ομάδας είναι επιπέδου ερασιτεχνικού. Ο κύκλος του Γιώργου Χριστοβασίλη έκλεισε με τον πιο τραγικό τρόπο, και ξαφνικά βρέθηκαν στο τιμόνι τα παιδιά του, τα οποία ούτε τη γνώση του αντικειμένου είχαν, ούτε και πλήρωσαν για να τους το διδάξουν. Το χειρότερο είναι πως δε το κατάλαβαν ποτέ και πήραν στον λαιμό τους μια ολόκληρη ομάδα. Μετά και την θλιβερή συνέντευξη τύπου που παραχώρησαν, μέσα σε λίγες ημέρες εγκατέλειψαν το καράβι που βούλιαζε, αναιρώντας όσα γλυκανάλατα μας διάβασαν.

Έτσι λοιπόν το κεφάλαιο της οικογένειας έκλεισε με τον τρόπο που όλοι είδαμε σήμερα. Στα χέρια της ΠΑΕ υπάρχουν προτάσεις από τα εξής πρόσωπα: Φάρας, Σιόντης, και ήρθε να προστεθεί και ο κ. Αγραφιώτης, διευθύνων σύμβουλος της ΤΕΡΝΑ. Στη περίπτωση Σιόντη υπάρχει και η περίπτωση να προστεθεί και το όνομα του κ. Τριάδη, ο οποίος ωστόσο τα έχει τσουγκρίσει παλαιότερα με την οικογένεια Χριστοβασίλη. Το τί θα γίνει το ξέρει μόνο η κατά συνθήκη διοίκηση της ομάδας, και πραγματικά δε θα ήθελα να εκφράσω κάποια άποψη ή επιθυμία. Θα ήθελα ωστόσο να αναφέρω το τι θα ήθελα από την επόμενη ηγεσία του Πανηπειρωτικού.

Θα ήθελα να κάνουν και πάλι τους Γιαννιώτες φιλάθλους να ελπίζουν και να ονειρεύονται. Να μην βλέπουν την ομάδα τους να κακοποιεί το άθλημα, φυτοζωώντας χάρη σε λυκοσυμμαχίες και τα λοιπά γνωστά του ελληνικού ποδοσφαίρου. Θα ήθελα την ομάδα μου να προπονείται σε ένα σύγχρονων εγκαταστάσεων προπονητικό κέντρο. Όχι στο κρατικό κοτέτσι του ΠΕΑΚΙ. Θα ήθελα κάθε χρονιά να μπαίνουν και υψηλότεροι στόχοι, ενώ παράλληλα η ομάδα θα ξεδιψά ποδοσφαιρικά τον Γιαννιώτη οπαδό. Και τέλος θα ήθελα να την δω να στηρίζει της ομάδες του τοπικού, αλλά και ομάδες που εκπροσωπούν την Ήπειρο σε χαμηλότερες επαγγελματικές κατηγορίες, έτσι ώστε τα ηπειρωτάκια να εξελίσσονται και επιτέλους η Ήπειρος να παράγει αξιόλογο υλικό.

Η επόμενη μέρα βρίσκει προς ώρας τον ΠΑΣ Γιάννινα, ακυβέρνητο με το τρίπτυχο που αναγράφεται στις φετινές κάρτες διαρκείας να απουσιάζει. Σεβασμός, Πάθος, Αξιοπρέπεια. Όπως και να έχει θα διατηρήσω την αισιοδοξία μου για την άμεση επιστροφή του Άγιαξ εκεί που ανήκει. Όταν γνώρισα και αγάπησα τον ΠΑΣ, η ομάδα αγωνίζονταν στην Γ εθνική και το σύνθημα που ηχούσε στα αυτιά μου ήταν το εξής.

“Και σιγά σιγά ξανά… θα ανεβείς εκεί ψηλά… ψηλά στην Α εθνική…“. Αυτό κρατώ προσωπικά και κοιτάζω μπροστά. Καλό μας κουράγιο και το κεφάλι ψηλά.

Συγχωρέστε με που για άλλη μια φορά δεν μπορούμε να μιλήσουμε για ποδόσφαιρο. Όσοι είδατε το παιχνίδι νομίζω πως θα με καταλάβετε.

Ο Τζες