Χρειάζονται… παντελονάτες λύσεις

Έχω προ πολλού πάψει να πιστεύω, ότι κάποιοι θα το πάρουν απόφαση κάποια στιγμή να κατέβουν απ’ τα δέντρα… Κι αυτό δεν πηγαίνει μόνο για τους οπαδούς των ομάδων, αλλά ισχύει και για τους παράγοντες, καθώς και για το επίσημο κράτος της δουλοπαροικίας που ζούμε.
Χρειάζονται… παντελονάτες λύσεις, αλλά τις αποζητούμε και τις περιμένουμε από παράγοντες, πολιτικούς και εν γένει εκπροσώπους μιάς κοινωνίας που κρύβετε πίσω από… κιλότες.
Γιατί την ώρα που έπεφτε στο χόρτο ο Χουανκαρ, μαζί του έπεφτε ξανά στα τάρταρα, το λαβωμένο ποδόσφαιρό μας.
Όποιος πετάει κροτίδα, είναι ένας εν δυνάμει, δολοφόνος.
Όποιος επιτρέπει την είσοδο στο γήπεδό ΤΟΥ, τέτοιων κατακαθιών ή έστω δεν τους ελέγχει επαρκώς και μπαίνουν σ’ αυτό, είναι αυτόματα, ηθικός αυτουργός στο επικείμενο έγκλημα. Τέλος.

Γιατί αν ο Μαρινάκης (και κάθε άλλος βρισκόταν σήμερα στη θέση του) ήθελε όντως να θεωρεί ευατόν… σοβαρό πρόεδρο, τότε:
α) Θα φρόντιζε να περνάνε από ακτινογραφία ΟΛΟΙ οι οπαδοί πρίν μπουν στο γήπεδο και σε κάθε παρατυπία, να τους στέλνει δια παντός σπίτι τους. Θα τρώγανε μερικές δεκάδες… “επιστήμονες” αποκλεισμό δια βίου, αλλά το μήνυμα θα το έπαιρναν όλοι…
β) Θα έβγαινε πρώτος να καταστηλιτεύσει το γεγονός. Όχι να υποδαυλίζει το κλίμα με προκλητικές δηλώσεις περί… “παραμυθιών” και… “ευαισθησίας” του ποδοσφαιριστή. Ούτε να κάνει συγκρίσεις με τη… Λεωφόρο και αναφορές σε… ποινικούς και βόμβες. Δηλαδή, αυτό δικαιολογεί τους δικούς σου φιλάθλους να κάνουν τα ίδια;
Θα ήταν πολύ… fit για πρόεδρος (έτσι για να χρησιμοποιήσουμε τους όρους που του αρέσουν) αν τόλμαγε θαρραλέα να κλείσει το γήπεδο για 2-3 αγωνιστικές, έτσι να βάλουν μυαλό ορισμένα αρρωστάκια και να σφίξει το γιαούρτι στα ακατοίκητα κεφάλια τους (σημ.: ο Ο.Σ.Φ.Π. δεν αντιμετωπίζει θέμα οικονομικής επιβίωσης για να μην μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο…).

Το να το παίζεις… πρόεδρας στην Premier League και να πουλάς μούρη στο Ελλαδιστάν, δεν σε… ξεβλαχεύει. Ο ίδιος μασκαράκος παραμένεις στο τσίρκο του Ελληνικού βοθραθλήματος. Απλώς εκεί στα ξένα, οι παράγοντες κάθονται σούζα (διότι εκεί οι νόμοι δεν αστειεύονται…). Εδώ αντιθέτως, υιοθετούν στάσεις που θα τις ζήλευαν ακόμα και μπράβοι νυχτερινών κέντρων της Εθνικής Οδού… (αλήθεια, θα τόλμαγε ποτέ να μπει ο πρόεδρος μιας Αγγλικής ομάδας στο γήπεδο; ).

Τα ίδια (και μάλιστα στο διπλάσιο) ισχύουν και για την Πολιτεία, που το παίζει… Ευρώπη, ενώ είναι το αξεπέραστα ιδανικό πρότυπο μπανανίας, όπου το παρακράτος αποτελεί δεύτερη φύση της και η Δικαιοσύνη (όχι μόνο η αθλητική…) αποτελεί το αγαπημένο της πρός ασέλγεια θύμα. Σε ποιά άλλη χώρα, θα έμπαινε μέσα στον αγωνιστικό χώρο ο Πρόεδρος και ο Αντιπρόεδρος μία Π.Α.Ε. με το πρόσχημα της ηρεμίας των πνευμάτων, της διατήρησης της τάξης, του ενδιαφόντος για τον τραυματισθέντα, της ενημέρωσης και δεν ξέρω ‘γω τι…

Σημ.: Αν ο νομοθέτης θελήσει ποτέ να σταματήσουν αυτά τα αίσχη, ας επιβάλει ως ποινή -10 βαθμούς, να δεις για πότε κόβονται οι… ορέξεις, να μεταβάλλονται τα γήπεδα, σε προαύλια εκκλησιών Μεγάλο Σάββατο βράδυ…

Και μάκαρι να ήταν μόνο το… επιστημοναριό του λιμανιού, που πρέπει να μπει στον πάγο… Έβλεπα και αηδίαζα τις προάλλες, με τα αντίστοιχα δίποδα της Ένωσης, που σε κάθε ματς παίζουν με τα laser στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών (δυστυχώς αυτό το φαινόμενο δεν το συναντάμε μόνο στην Α.Ε.Κ.) κι έχασα πάσα ελπίδα…
Ρε αλητάμπουρα, άνθρωποι είναι και δεν μπορείς εσύ να βάζεις σε κίνδυνο την υγεία τους.
Εργαζόμενοι είναι κι αυτοί και δεν έχεις εσύ δικαίωμα να παίζεις με το ψωμί τους…
Θα σου άρεσε εσένα να σου στερήσουν τη δουλειά σου, έτσι, γιατί απλά μπορούν, κάποια κομπλεξικά υποκείμενα, που τα μεγάλωσαν οι γονείς τους όπως εσένα;

Ή μήπως να αναφερθώ στο κατάπτυστο πανό, που ανέβασαν πρόσφατα οι οπαδοί του τριφυλιού, ένδειξη υποστήριξης στους Κροάτες φονιάδες και που στην αγωνιώδη προσπάθειά τους να εξισωθούν με τους δολοφόνους ενός αθώου παληκαριού, έβγαζαν ανακοινώσεις μίσους, προκειμένου να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα;
Όταν αντί για την αυτοκριτική, επιλέγεις την οδό του ψέμματος και αντί να αναλάβεις τις ευθύνες σου ντόμπρα, ώριμα κι αντρίκια, κρύβεσαι πίσω από το μίσος που υποδαυλίζεις και τις φθηνές δικαιολογίες, για να αποκαταστήσεις την εικόνα σου (την οποία εσύ ο ίδιος την τσαλάκωσες και την ποδοπάτησες), δεν έχεις θέση σε κανένα γήπεδο. Η θέση σου, δεν είναι να ανεβάζεις πανό πάνω σε κιγκλιδώματα γηπέδων… Η θέση σου, είναι πίσω απ’ τα κάγκελα, να κάνεις παρέα στους δολοφόνους που με ελαφρά τη καρδία υπερασπίζεσαι!

Μοναδική… παραφωνία ελπίδας (γιατί σε έναν κόσμο αποτελούμενο από πιθηκοειδή, κάθε τι το θετικό, ως παράσπονδο εκλαμβάνεται από τα αρρωστημένα μυαλά τους) αποτελεί η δουλειά που έχει κάνει στο δικό του χώρο ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος στο μπασκετ του Παναθηναϊκού. Ένα είδος new deal συμφωνίας κυρίων, μεταξύ του ίδιου και των οπαδών της ομάδας, το οποίο φαίνεται να περπατάει και να αποδίδει καρπούς μέχρι στιγμής…

Ναί για αυτόν τον Γιαννακόπουλο μιλάμε, που έβαζε τις κιλότες στον πάγκο του αντιπάλου του…
Μόνο που βγήκε πρόσφατα και αναγνώρισε δημοσίως το σφάλμα του. Και χωρίς να μασήσει τα λόγια του, παραδέχτηκε ότι ήταν αδικαιολόγητη εκείνη η κίνησή του. Όταν άλλοι την ίδια στιγμή, το παίζουν… “πολλά βαρύ και όχι”, με τη διαφορά πως όλοι τους τις φοράνε μέσα από τα παντελόνια… Κι όσο βλαχο-καουμπόηδες παραγοντίσκοι, θα επιτρέπουν στα κοκκινο-κίτρινο-πράσινα Όρκ της εξέδρας τους, να λυμαίνονται το άθλημα, λες και ΑΥΤΟΙ είναι που κάνουν κουμάντο στην ομάδα, η κιλότα θα παραμείνει το αποκλειστικό, παραδοσιακό τους εσώρουχο-ένδυμα…

El Comandante