Οι πρόσφατες δηλώσεις του κου. Τσακίρη, αν και έφεραν στο φως αυτά που η ίδια η Διοίκηση δεν τόλμαγε να φέρει τόσο καιρό… άφησαν έντονο προβληματισμό στον κόσμο του Πανιωνίου, ως πρός το… timing, που αυτές έγιναν.
Γιατί αλήθεια δεν έβγαινε ο πάλαι ποτέ πρόεδρος του «Ιστορικού» τόσο καιρό να δώσει στη δημοσιότητα όλα αυτά που έδωσε τώρα;
Όταν λέει ότι είχε προβεί τότε, σε εκείνη την δήλωση (ότι θα τοποθετείτο στο τέλος της χρονιάς) επειδή 1,5 χρόνο είχε κακές σχέσεις με τον Νίκο Ζαμάνη, αλλά στο μεταξύ του ζήτησε συγνώμη τί ακριβώς εννοεί;
Ότι δηλαδή με μία συγνώμη, ξεχάστηκαν όλα όσα τυχόν του καταλόγιζε; Έτσι… απλά είναι τα πράγματα άραγε μεταξύ παραγόντων;
Ή μήπως ότι επειδή τότε, δεν τα πήγαιναν καλά οι δύο τους, άδραξε την ευκαιρία να αφήσει… «ανοικτά γραμμάτια»;

Γιατί καλά τα είπε, θα το ξαναγράψουμε αυτό.
Με στοιχεία μίλησε, ο άνθρωπος.
Με τις απαραίτητες αποδείξεις τα συνόδευσε όλα όσα ανέφερε.
Με αριθμούς τα υποστήριξε.
Και τα νούμερα δεν λένε ποτέ ψέμματα… (τα νούμερα που ανήκουν στα μαθηματικά φυσικά… Γιατί κάποια άλλα στην Νέα Σμύρνη…). Καθαρά πράγματα: ο κος. Τσακίρης έκανε, αυτό που έπρεπε να είχε κάνει το δίδυμο Ζαμάνη-Δάρα, χρόνια πρίν.
Όμως, επέλεξε να το κάνει στην πλέον ακατάλληλη στιγμή.

Όχι φίλτατοι! Οφείλε να τα είχε πει όταν έπρεπε! Και αν τότε, τα είχε πει εξίσου καλά όπως τώρα, θα είχε βοηθήσει την ομάδα, θα είχε αντιδράσει ο κόσμος, ο οποίος στην πλειοψηφία του, έπινε νερό στο όνομά του. Ναί! Λογικό είναι ότι τότε, θα υπήρχαν κάποιες… παρενέργειες, που πρός στιγμήν ίσως είχαν κάνει κακό στην ομάδα, αλλά μακροπρόθεσμα θα την είχαν ενδεχομένως οφελήσει να αποφύγει αυτό που έγινε σήμερα: ένα πτώμα.
Και όσο δίκιο κι αν έχει κάποιος (που θα το επαναλάβουμε: το δίκιο του κου. Τσακίρη είναι… «βουνό») τους ηττημένους όταν αυτοί κείτονται στο έδαφος και τα υποψήφια πτώματα που είναι στο παρά… νύχι να τους βγεί η ψυχή, δεν τα χτυπάνε. Τα σέβονται!

Κι αυτό το τελευταίο, ήταν που ένιωσε ο κόσμος του Πανιωνίου, από τον μοναδικό πρόεδρο, που είχε όραμα για την ομάδα, διαβάζοντας την τοποθέτησή του στο τέλος της ανακοίνωσης.
Διότι αφού ο κος. Τσακίρης, δεν θέλει να ηγηθεί ξανά του Πανιωνίου, όπως διατυμπανίζει όπου βρεθεί κι όπου σταθεί και σε κάθε ευκαιρία, αυτό το τελευταίο σχόλιό ότι… νιώθει πολύ καλά στην Ισπανία, τί το ήθελε; Είναι σαν να γυρνάει το μαχαίρι στην πληγή… Ήταν το λιγότερο άτοπο, αυτό το σχόλιο.

Και ξέρετε κάτι στην τελική, φίλοι του «Ιστορικού»; Η ομάδα σας, μπορεί να έπεσε, αλλά έχει ακόμα αποθέματα αξιοπρέπειας, για να ξαναβρεί τον δρόμο της και δεν έχει ανάγκη κανέναν… Έναν Σταματελάτο ίσως… αλλά αυτός ήταν ένας και μοναδικός. Και ο Μιχάλης σας, δεν βρίσκεται μόνο ψηλά στα ουράνια αυτή τη στιγμή, αλλά και στα ύψη της συνείδησης και της εκτίμησης, του κάθε αληθινού Πανιώνιου οπαδού. Εκεί που ούτε Ζαμάνηδες, ούτε Τσακίρηδες, ούτε Mπέοι, ούτε κανείς άλλος, θα μπορέσει ποτέ να τον φτάσει. Ευχηθείτε λοιπόν κι εσείς με τη σειρά σας, καλή επιτυχία στον κο. Τσακίρη εκεί στην Ιβηρική.

Υ.Γ. 1: Μην σας παραξενεύει καθόλου ο τίτλος. Τελευταία αποδεικνύεται, ότι κάποιοι που τους θεωρούσατε δικούς σας ανθρώπους, φίλους σας, έχουν πέσει τόσο χαμηλά με τα καμώματά τους, που το ανάστημά τους, δεν ξεπερνάει ούτε αυτό μιάς πατημένης γόπας… και κάποιοι άλλοι ακόμα να μάθουν το παρελθόν των δικών τους…

Υ.Γ. 2: Φιλική υπενθύμιση στον κο. Μπέο ότι αυτοί που εναντιώθηκαν στα έργα και τις ημέρες Ζαμάνη, ήταν μία πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου του Πανιωνίου κι όχι… 10-15 άτομα. Όσο για το αν ήταν όλοι τους… αλήτες: καλώς ή κακώς, τη σήμερον ημέρα το ποινικό μητρώο του καθενός μιλάει από μόνο του…