ΔΙΚΑΙΗ ΤΙΜΩΡΙΑ ΜΕ ΑΔΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΛΛΙΘΕΩΤΗΣ
Ποιος θα περίμενε χθες τον Ολυμπιακό που δε μπορούσε να περάσει μία απλή πάσα στη Νέα Σμύρνη ή που ταλαιπώρησε τις προάλλες την μπάλα στην Ξάνθη να μπεί στο Γουάϊτ Χαρτ Λέϊν και για 35’ τουλάχιστον να κάνει την Τότεναμ –περυσινή φιναλίστ του θεσμού του Τσάμπιονς Λιγκ για όσους το ξεχνάνε- να μοιάζει με ομαδούλα. Ο ίδιος ο μεγάλος Ζοσέ Μουρίνιο δείχνοντας να μην πιστεύει τι συνέβαινε ειδικά στο πρώτο 20λεπτο που το σκορ ήταν 0-2, προσπάθησε να κρατήσει την ομάδα του ήρεμη αλλά κι ο ίδιος δεν ήταν σίγουρα προετοιμασμένος γι’αυτό που είδε.
Έναν Ολυμπιακό να έχει μπει με ορμή και πρωτοφανή διάθεση και μαχητικότητα, να έχει πιάσει την Τότεναμ και να την έχει αρχίσει στα χαστούκια και τις γροθιές σε καίρια και κύρια σημεία. Από τα πρώτα δευτερόλεπτα οι μπλε χθες ερυθρόλευκοι είχαν φοβερό πάσινγκ γκέιμ, είχαν γερά πατήματα στον αγωνιστικό χώρο και από την αρχή μπήκαν όχι απλά για να διεκδικήσουν το παιχνίδι, αλλά για να το κερδίσουν. Ο Μασούρας προειδοποίησε με ένα πολύ ωραίο σουτ και ο φονιάς Ελ Αραμπί δικαίωσε για άλλη μία φορά το γιατί φωνάζουμε όσοι βλέπουμε τον τίμιο κατά τ’άλλα Γκερέρο στην εντεκάδα κι ο Μαροκινός σίγησε το γήπεδο.
Τρομερό σουτ με πλήρη επίγνωση του τι θέλει να κάνει, δυνατό, ευθύβολο, 0-1 στο 6’, απόλυτος αιφνιδιασμός και 3.500 Ολυμπιακοί στα πρόθυρα εγκεφαλικού. Ο Ολυμπιακός συνεχίζει καταιγιστικός, η Τότεναμ δεν ξέρει που πατάει (μέσα στο γήπεδο της πάντα) και η συνέχεια διαφαίνεται και μόνο τυφλός δεν την βλέπει. Κόρνερ, τακουνάκι πανέξυπνο του Γκιγέρμε, ο Σεμέδο σαν τρέϊλερ έχει πάρει αμπάριζα τους πάντες και 0-2 στο 19’, ο Μουρίνιο έχει ασπρίσει περισσότερο από τις φανέλες της ομάδας του αλλά παρ’όλα αυτά τους λέει να μείνουν ήρεμοι, δεν πίνει θάλασσα και ετοιμάζει την επόμενη κίνηση.
Το παιχνίδι στη συνέχεια δεν τελειώνει επειδή ο Ποντένσε επιλέγει να μην πασάρει στον ολομόναχο Μασούρα και ο Μουρίνιο κάνει την κίνηση που αλλάζει τις ισορροπίες στον αγωνιστικό χώρο. Βάζει μέσα τον Έρικσεν και το γήπεδο αρχίζει και γέρνει, ο Ολυμπιακός πλέον δεν βγάζει την ίδια επιθετικότητα, και το παιχνίδι παίζεται για την Τότεναμ στα 2/3 του γηπέδου. Οι ευκαιρίες χάνονται (ειδικά αυτή του Κέϊν δίπλα από το δοκάρι ήταν καρδιακό) αλλά ο Σα (πάλι) είναι εκεί και ο Ολυμπιακός δείχνει έτοιμος να διαχειριστεί το πολύτιμο 0-2 και να πάει στα αποδυτήρια ήρεμος και να κάνει ότι μπορεί για να διαχειριστεί το σκορ στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο Μεριά όμως (ΠΑΛΙ) είχε διαφορετική άποψη και στέρησε άλλο ένα μεγάλο αποτέλεσμα από τον φετινό Ολυμπιακό. Θα το αναλύσω στη συνέχεια, γιατί προφανώς δε φταίει μόνο αυτός. Ας δούμε όμως πάλι τι έχει κάνει. Στο Καραϊσκάκη η Τότεναμ πελαγοδρομεί και κάνει πέναλτι και της δίνει το προβάδισμα. Με τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ τα ίδια, το ματς φτάνει στην ισοφάριση. Στο Βελιγράδι δίνει πάσα στον αντίπαλο να κάνει το 1-1 και χάνει το βέβαιο γκολ που μπορεί να κάνει το 1-2 και χάνει και τον παίχτη στα κόρνερ. Χθες όμως αυτό που κάνει με την Τότεναμ ήδη να ψάχνει τρόπο πως θα καταστρώσει σχέδια να βγει πιο επιθετική στο δεύτερο ημίχρονο είναι καταδίκη.
Και για να μην πηγαίνουμε μακριά, κι ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη το ίδιο έκανε, μείωσε το σκορ πριν το ημίχρονο και στο δεύτερο ημίχρονο ισοφάρισε και τους σκόρπισε, με τη διαφορά ότι δεν τους αποτέλειωσε όπως έκανε χθες η Τότεναμ. Κοινώς ο Μεριά έχει στοιχίσει μίνιμουμ 5 βαθμούς (αν όχι παραπάνω), την πρόκριση συνολικά και πολλά εκατομμύρια εκτός αν νομίζετε ότι έχω προσωπικά μαζί του. Τα γράφω από το πρώτο παιχνίδι που τον είδα και τα παλιά κείμενα είναι αδιάψευστες αποδείξεις ότι οι ενδείξεις υπήρχαν εξ’αρχής.
Η αστοχία (να το θέσω κομψά για να μην κατεβάσω καντήλια όπως χθες που του ευχήθηκα τα ανείπωτα) του Μεριά όχι απλά βάζει την Τότεναμ στο παιχνίδι, αλλά καταρρακώνει την ψυχολογία των υπολοίπων. Εκεί κάθε Ολυμπιακός ξέρει τι θα ακολουθήσει, ξέρει ότι όχι απλά δε θα κερδίσουμε αλλά θα χάσουμε κιόλας στο τέλος. Κι όχι γιατί δε θα είμαστε καλοί στο δεύτερο ημίχρονο (που μέχρι το 70’ ήμασταν κι ακόμα και μετά την γρήγορη ισοφάριση τους παίζαμε) αλλά γιατί το πρόβλημα του Ολυμπιακού ακόμα και χωρίς βλακείες εντοπίζεται στα παιχνίδια φέτος της Ευρώπης μετά το 60-65’.
Σε συνδυασμό με την ισοφάριση (πως δεν είδε το φάουλ στον Τσιμίκα από τον Μόουρα πριν το πλάγιο άουτ κανείς δεν το κατάλαβε), η Τότεναμ παίρνει κι άλλα μέτρα και βγάζει ένταση ως καλύτερα προπονημένη ομάδα. Ο Ολυμπιακός παρά το σοκ όμως παίζει πάλι καλύτερα, προσπαθεί να συνέλθει, ωστόσο ενώ γλυτώνει από άλλες φάσεις, τρώει ένα φθηνό τρίτο γκολ από πλαγιοκόπηση κι επειδή ο Οριέ έμεινε μόνος του. Εκεί έγινε το 3-2 και η ομάδα κατέρρευσε όπως στο Βελιγράδι σαν χάρτινος πύργος και δέχτηκε λίγο μετά και τέταρτο γκολ, το οποίο κάθε άλλο παρά άξιζε με βάση τη συνολική εικόνα που είχε. Είναι όμως δίκαιη τιμωρία.
Δίκαιη γιατί όσο άδικα κι αν προήλθε, από τη βλακεία ενός που κρέμασε τους άλλους δέκα, πρέπει να έρθει νομοτελειακά. Απαγορεύεται να μην είσαι προσεκτικός σε τέτοια παιχνίδια για 90’, απαγορεύεται να νικάς 0-2 σε τέτοιο γήπεδο, με τέτοια μπάλα και με τέτοια Τότεναμ να κουτουλάει και να μην την τελειώνεις αρχικά ή έστω να διαχειριστείς το σκορ και να αμυνθείς συνολικά όμορφα όπως έκανες στο πρώτο παιχνίδι όταν πίεσαν αφού είχαμε ισοφαρίσει σε 2-2. Η Τότεναμ προκρίθηκε ενώ στα δύο παιχνίδια με τον Ολυμπιακό τουλάχιστον δεν έδειξε καλύτερη αλλά έφαγε 4 γκολ και πήρε 4 βαθμούς κι ο Ολυμπιακός πήρε 1.
Το έγκλημα στο Βελιγράδι θα κυνηγάει συνολικά τον Ολυμπιακό μέσα στη χρονιά και στην ιστορία του γενικότερα, αλλά το μόνο παρήγορο της υπόθεσης είναι ότι ο Ολυμπιακός είχε στον όμιλο τη μόνη ομάδα που δεν κάνει ποτέ φερ-πλέι και παίζει κάθε ματς σαν να είναι το τελευταίο. Ο λόγος για τη Μπάγερν που σκόρπισε με μισή ντουζίνα γκολ τον Αστέρα στο Βελιγράδι και που καθάρισε τους πάντες. Γι’αυτό τρελλαίνομαι διπλά, γιατί με νίκη χθες, ο Ολυμπιακός θα περνούσε στους 16 της διοργάνωσης καθώς η Μπάγερν δε θα χαριζόταν στην Τότεναμ όπως πολλοί φημολογούν και με 7 βαθμούς ισόβαθμος της, θα ήταν δεύτερος.
Είναι πολύ αργά για δάκρυα, η ομάδα έχει δείξει ότι έχει κάνει κάποια βήματα μπροστά, αλλά υπάρχουν ατέλειες στο σύνολο που δεν τις επιτρέπουν να κάνει το παραπάνω βήμα. Δε γίνεται δίπλα στον Ελ Αραμπί, τον Γκιγέρμε, τον Σεμέδο και τον Σα να υπάρχουν ο Μπουχαλάκης, ο Μεριά, να μην υπάρχει ένα οχτάρι που να δαγκώνει καρωτίδες και να μην υπάρχει γενικά δεύτερο στόπερ, εξτρέμ-σκόρερ, παίχτες που έχουν δείξει να μένουν στην απέξω (Ραντζέλοβιτς, Μπα), άλλοι παίχτες που αποκτήθηκαν για να καλύψουν κενά να μην πείθουν ότι μπορούν να βοηθήσουν έστω για ροτέϊσον (Μπενζιά, Λοβέρα) και πάλι καλά που στο πρωτάθλημα τουλάχιστον υπάρχουν ο Αβραάμ κι ο Σουντανί και πάρθηκαν κάποια αποτελέσματα.
Εννοείται ότι διαλέγουν παιχνίδια ορισμένοι αν όχι οι περισσότεροι, κι εννοείται ότι ο κόσμος δεν είναι μαλάκας και το βλέπει. Οι δικαιολογίες όμως μετά και το χθεσινό τελείωσαν γιατί το κάνανε τόσο απροκάλυπτα που έβγαλε μάτι. Το μυαλό μόνο στο πρωτάθλημα πλέον αρχομένης από το κρίσιμο παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ που θα κρίνει αν το πρωτάθλημα θα έχει δρόμο για τον Ολυμπιακό, αν θα μείνει ζωντανός ή αν θα τελειώσει κι επίσημα πριν ολοκληρωθεί ο πρώτος γύρος καθώς ο ΠΑΟΚ δεν πρόκειται να γκελάρει πουθενά αλλού.
Η σημερινή πρόταση είναι μία μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, οι Paranoir οι οποιίοι προσπαθούν φιλότιμα με δικά τους έξοδα να βγάλουν τις δουλειές τους. Αξίζει να ακουστούν γιατί είναι μία διαφορετική πρόταση και γιατί αναμειγνύουν διάφορα είδη με ένα πολύ ιδιαίτερο στυλ.
