Είναι υποτιμημένος ο Μπουχαλάκης;

Σαφώς και όλοι συμφωνούμε πως η περίπτωση Μπουχαλάκη δεν μας εκπλήσσει με ορισμένα ατομικά στοιχεία που τον ακολουθούν. Πολλές φορές τον έχουμε επικρίνει, καθώς προσδοκούμε σε έναν ακόμη πιο βελτιωμένο Ολυμπιακό, απαρτιζόμενο από τις καλύτερες δυνατές μονάδες.

Κι αν αυτή τη στιγμή ο Μπουχαλάκης αποτελεί έναν από τους πιο χρήσιμους παίκτες στο τωρινό μέτριο Ολυμπιακό; Σίγουρα υπάρχουν στιγμές που σε ενοχλεί η βεβιασμένη του πάσα ύστερα από εκτεταμένη αργοπορία. Υπάρχουν διαστήματα που ο ίδιος εξίσου πελαγοδρομεί στο γήπεδο, δίχως καθαρό μυαλό σε μια μάλιστα νευραλγική θέση. Επίσης, συχνά τον αποδοκιμάζουμε για την έλλειψη ταχύτητας, διότι στη δική μας όψη φανταζόμαστε έναν Ολυμπιακό με τρεις «Γκιγιέρμε», «Καμαρά» ή «Ιμπαγάσα» στο χώρο της μεσαίας γραμμής.

Εάν όμως εξαιρέσουμε το μεμονωμένο κρίσιμο λάθος στο Οπόρτο, ο Μπουχαλάκης σημειώνει σταθερή παρουσία στην ενδεκάδα, πάντα εντός της εξίσωσης των τριών του κέντρου, αλλά και ο πιο επιδραστικός χαφ στη φετινή σεζόν. Διαθέτει θετικά νούμερα για τη δική του περίπτωση, αρκετές πάσες τελευταία εντός της «καρδιάς» της άμυνα με χαρακτηριστικό αποδέκτη τον Μασούρα. Κυρίως πλέον, σκοράρει και ξεκλειδώνει έδρες μακριά από το «Καραϊσκάκης», που πιθανόν θα δυσκόλευαν το κλαμπ.

Φυσικά και ο Μπουχαλάκης έχει ορισμένες αδυναμίες που ήδη τονίσαμε. Δεν είναι ούτε στο επίπεδο τον προαναφερθέντων χαφ προηγουμένως. Δεν ανήκει όμως, ούτε σε περιπτώσεις χαφ, τις οποίες κατά καιρούς αποδοκιμάζαμε και μας εκνεύριζαν. Στη μνήμη μας έρχονται ποδοσφαιριστές, όπως ο Ζιλέ, Ρομαό, Ζντιέλαρ ακόμη και ο Μανιάτης. Ουδέποτε ο τελευταίος είχε την αντίστοιχη τεχνική του Μπουχαλάκη ή την μακρινή του πάσα κυρίως στους χώρους των εξτρέμ. Και να φανταστείτε πως ο Μανιάτης αποτέλεσε αρχηγός του συλλόγου λόγω και μόνο της μαχητικότητας του. Άρα, πραγματικά έχουμε παρακολουθήσει παίκτες με πολύ μικρότερη αξία ή καλύτερα ας πούμε με λιγότερη προσφορά σε αγωνιστικό επίπεδο. Όπως και να το κάνουμε, ο Μπουχαλάκης δύσκολα θα μας καταπλήξει, πόσο μάλλον έναν πιτσιρικά για να τον κρεμάσει αφίσα στο δωμάτιο του. Ενδεχομένως ο ίδιος να μην φτάσει σε ένα στάδιο λατρείας, όμως τη δεδομένη χρονική στιγμή είναι ένας από τους αξιότερους παίκτες του ρόστερ.

Ακόμη και απέναντι σε έναν υποδεέστερο αντίπαλο όπως η Λαμία, συνειδητοποιούμε εύκολα την σημαντικότητα των χαφ και στη δημιουργία, αλλά και στα πατήματα στην αντίπαλη περιοχή. Ο Μπουχαλάκης σκόραρε με κεφαλιά, απείλησε με ορισμένα σουτ και πλησίασε με ατομικές προσπάθειες έξω από την εστία. Το ίδιο επιτέλους στοιχείο προήλθε και από τον Εμβιλά, ο οποίος αρκούνταν στην εύκολη πάσα έως τώρα, παραμένοντας μονάχα στο ημικύκλιο. Με το που εξαπέλυσε δύο σουτ, βρήκε και αυτός ένα πανέμορφο γκολ.

Συνεπώς, το κέρδος είναι ουσιαστικά η επιρροή των χαφ. Αλλά για να κριθούν ρεαλιστικά οι μέσοι, χρειάζονται ανάλογες προσπάθειες και στους ανταγωνιστικούς αντιπάλους. Όχι μόνο σε εγχώριους συλλόγους, με τους οποίους οποιοσδήποτε «Μεγάλος» εξιλεώνεται έπειτα από ντροπιαστικές και απογοητευτικές ευρωπαϊκές βραδιές. Όσον αφορά τον Μπουχαλάκη, ο Μαρτίνς δείχνει ανυποχώρητος στη προτίμηση του στον ίδιο. Μπορεί να ήρθαν νέοι κεντρικοί χαφ, όμως δύσκολα θα ανακόψουν την πορεία του Έλληνα στο βασικό σχήμα.

ΥΓ. Θετικά στοιχεία ο Σίλβα. Πιο ελαφρύ το σωματότυπο του συγκριτικά με τους Πέπε, Μπουχαλάκη, Εμβιλά. Φέρνει σε επιτελικό χαφ…