Ελ Αραμπί ή Τικίνιο… ιδού το ερώτημα…. Ι Al Jazeera

Θα ξεκινήσω λίγο ανάποδα σήμερα και θα σταθώ σε δύο τοποθετήσεις φίλων του Ολυμπιακού στην χθεσινή εκπομπή του Γεωργίου στον ELLADA 94,3 Fm. Ο πρώτος αναφέρθηκε στην επιλογή του φόρ για το χθεσινό παιχνίδι ου Ολυμπιακού και συγκεκριμένα τον Τικίνιο έναντι του πολύ καλού Ελ Αραμπί, ενώ ο επόμενος στάθηκε στην ικανότητα του Μαροκινού να εκμεταλεύεται σαν αλεπού τις αδυναμίες των αμυντικών του εκάστοτε αντιπάλου και ειδικά σε ανοιχτούς χώρους.

Δεν θα συμφωνήσω μόνον αλλά θα παρασυμφωνήσω και με τους δύο ακροατές, καθότι οι συγκεκριμένες παρατηρήσεις τους είναι ποδοσφαιρικές και χωρίς κανένα ίχνος οπαδισμού.

Σε κάθε παιχνίδι έχεις παίκτες τους οποίους πρέπει να τους εκμεταλευτείς με ακρίβεια χειρουργικής λεπίδας για να πετύχεις τον σκοπό σου. Στο χθεσινό ματς ο Μάρτινς πέτυχε αυτό που έψαχνε. Μπορεί ο αλεπουδιάρης Ελ Αραμπί να μην βρήκε τους χώρους να εκμεταλευτεί το όποιο λάθος των Τούρκων και αυτό έχει εξήγηση στο ότι καθόλη την διάρκεια που αγωνίστηκε είχε να αντιμετωπίσει μία καλοστημένη άμυνα και με μαν του μαν, πράγμα που δεν του άφηνε πολλά περιθώρια να βγάλει εύκολα φάση.

Ο Τικίνιο σε αντίθεση όντας πιο νέος σε φρεσκάδα και δύναμη, είναι μπουκαδόρος και το έχει αποδείξει σχεδόν σε όλα τα ματς που έχει αγωνιστεί. Ακόμα μία απόδειξη, η φάση του γκολ, απο την οποία προήλθε και το νικητήριο γκολ του Ολυμπιακού, έκανε την μπούκα, ακουλούθησε την πολύ ωραία σέντρα του πολύ καλού χθές Ρεαμπτσιουκ και έστειλε την ασπρόμαυρη στο Μπακλαβωτό!!

Το έχω πεί πολλές φορές κατα το παρελθόν βλέπωντας και τους δύο, δεν μπορείς να τους έχεις και τους δύο στην 11αδα, δεν έχουν χημεία μεταξύ τους, αντιθέτως λειτουργούν πολύ καλύτερα όταν παίζουν κορυφή εναλλάξ, πράγμα που επαληθεύτηκε και χθές το βράδυ για ακόμα μία φορά.

Για το ματς το μόνο που θέλω να σκολιάσω είναι πως ήταν κακό απο πλευράς θεάματος, αλλά ακόμα και σε μία κακή βραδιά ο Ολυμπιακός κατάφερε να πάρει αυτό που δεν μπορούσε άλλες φορές κατά το παρελθόν, δλδ την νίκη.  Τώρα θα αναρωτηθεί κάποιος πως λέω κακό ένα μάτς αλλά ο Ολυμπιακός και πάλι κερδίζει … Η αλήθεια ειναι κάπου στη μέση, μία στο ότι ο Μάρτινς πέραν του ότι είναι καλός προπονητής εκμεταλλέυεται πολύ καλά το ρόστερ και διαβάζει καλά τους αντιπάλους του, απο την άλλη όμως θα πώ ότι εδώ και πάρα πολύ καιρό ο Ολυμπιακός έχει πολύ καλό άστρο … που τον οδηγεί σε νίκες που άλλες χρονιές με πολύ καλύτερη ομάδα και παίκτες στο τέλος έπινε το λαστιχάκι …. Οι πανυγηρισμοί στο τέλος του ματς δεν θα πώ ότι δεν με χαλάσανε…. κι’ αυτό  γιατί ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε την Ρεάλ Μαδρίτης αλλά την Φενέρ, σε μια διοργάνωση στην οποία τα τελευταία 10 χρόνια έχει 2-3 συμμετοχές.

Κλεινωντας για το χθεσνό μάτς θέλω να εστιάσω στην πολύ καλή εμφάνιση των πλάγιων μπακ της ομάδας οι οποίοι θύμησαν πολύ τα πλάγια μπακ Τσιμίκα-Ελαμπνταουί, πολλά τρεξίματα, πάνω κάτω, σωστές πάσες και πολλές πλαγιοκοπίσεις με την μία να γίνεται γκολ. Απο δημιουργεία πάλι η ομάδα μια απο τα ίδια… μηδέν εισ το πηλίκον με εμφανή το πρόβλημα της απουσίας ενός μέσου ενορχηστρωτή, κάτι για το οποίο απο την αποχώρηση τ ου Γκιγκέρμε είναι εμφανέστατη η απουσία ενός τέτοιου παίκτη.

ΥΓ Αυτός ο μικρός Ακιμπού, τι παιχτούρα είναι αυτός….. σε κάθε φάση τον έβλεπες μέσα, σε κάθε γωνία του γηπέδου, είτε στην επίθεση είτε στην άμυνα, τριπλέρ, δυνατός στα τζατζαρίσματα, σωστή πάσα, κίνηση στον χώρο, αντίληψη του χώρου ….. γενικά ένα πολυεργαλείο του οποίου ο Μάρτινς πολύ σωστά έχει επιλέξει να τον βάζει πίσω απο τον επιθετικό και να εκμεταλλεύεται τις φάσεις  να δημιουργεί κινδύνους για κάθε εντίπαλη άμυνα. Θεωρώ αν όχι τα Χριστούγεννα το καλοκαίρι έχει σίγουρα μία μεταγραφή για μεγάλο σύλλογο και του εύχομαι να ανηφορήσει προς Αγγλία μεριά …. εκεί θα γίνει ακόμα καλύτερος παίκτης.

AL JAZEERA

Διαβάστε Περισσότερα