Εμμονές που Οδηγούν σε Λάθη …. ΚΑΛΛΙΘΕΩΤΗΣ
Ήρθε λοιπόν και η στιγμή που δεν θέλαμε αλλά ήταν νομοτελειακή να συμβεί. Η πρώτη ήττα του Θρύλου για τη φετινή χρονιά και μάλιστα στο σημαντικότερο και κρισιμότερο παιχνίδι από όλα είχε δώσει μέχρι χθες. Το να χάσεις είναι μέσα στο πρόγραμμα ειδικά αν προέρχεται από έναν αντίπαλο που είναι καλύτερος από σένα, που σε έχει καθηλώσει ή πατήσει μέσα στο γήπεδο και που έχει επιβάλλει το ρυθμό του, κοινώς έχει κάνει μερικά πράγματα πιο σωστά από σένα.
Δυστυχώς για τον Ολυμπιακό όμως, ο αδερφός Ερυθρός Αστέρας χθες ούτε καλύτερος ήταν ούτε και έδειχνε να κάνει πράγματα σωστότερα στο γήπεδο παρά τη δεδομένη υπεροχή χώρου που θα είχε παίζοντας στο γήπεδο του, ένα γήπεδο στο οποίο οι «μπλε» ερυθρόλευκοι του Πειραιά μόνο εχθρική ατμόσφαιρα δε βρήκαν, αντίθετα άκουγαν 50 χιλιάδες λαό να τραγουδάει «είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό» κι ένιωθε κανείς που έβλεπε το παιχνίδι ότι το ματς γίνεται στο Καραϊσκάκη.
Στο άκουσμα της εντεκάδας του παιχνιδιού, ο κόσμος που έτρεφε ελπίδες για άλλη μία όμορφη και επιτυχημένη βραδιά πάγωσε. Τοροσίδης αντί Ομάρ αρχικά. ΟΚ η πρώτη σκέψη ήταν να δώσει ύψος γιατί οι Σέρβοι είναι ψηλά κορμιά, ο φόβος ήταν πως θα αντιμετώπιζε τον Ματέο Γκαρσία.
Μέσα ο Καμαρά αντί του Γκιλιέρμε. Του Γκιλιέρμε που δεν τον έβγαλε καθόλου φέτος ο Μαρτίνς ούτε για τη στοιχειώδη ξεκούραση μέχρι χθες και τον άφησε έξω από αυτό ειδικά το ματς. Ακαταλαβίστικη επιλογή ειδικά όταν ο Καμαρά και ο Μπουχαλάκης έχουν δείξει έξω από τα νερά τους χωρίς τον Βραζιλιάνο δίπλα τους και έτσι ακριβώς ήταν και χθες, ειδικά ο δεύτερος. Και τέλος, ο κρύος ιδρώτας έλουσε με τις τελευταίες δύο προσθήκες. Μπενζιά αντί Βαλμπουενά και Λοβέρα αντί Ποντένσε…
Θα μπορούσα μόνο να καταλάβω τις αλλαγές αυτές σε φάση ότι οι δύο κοντοί θα τρώγανε πολύ κλωτσιά. Ο Λοβέρα κάτι προσπάθησε να κάνει στην αρχή αλλά χάθηκε στο παιχνίδι και θέλει και μία μπάλα μόνος του ώρες ώρες, ο δε Μπενζιά που αποκτήθηκε για να κάνει το 8άρι επειδή η διοίκηση είχε τη φαεινή ιδέα να μην πάρει παίχτη αλλά να πάρει ένα δεκάρι που αρχικά ο Μαρτίνς είχε απορρίψει και ένα μήνα μετά τελικά τον απέκτησαν, έπαιξε χθες δεκάρι και έκανε μία τρύπα στο νερό.
Τρύπα έκανε και στην ομάδα με την αχρείαστη –και ίσως άδικη κι αυστηρή- αποβολή του, σε ένα μαρκάρισμα στο χώρο του κέντρου, με τον Κάνιας ΜΕ ΠΛΑΤΗ στην εστία του Ολυμπιακού.
Όχι ότι ο Ολυμπιακός είχε θέλξει χθες, με το πρώτο 20λεπτο να είναι ο ύπνος του δικαίου και να πιστεύουν όλοι ότι πάμε σε αδελφική ισοπαλία χωρίς γκολ ακόμα κι αν παίζανε 5 μέρες. Όμως ο Ολυμπιακός όταν αποφάσισε να σοβαρευτεί μετά το 20’, βρήκε δύο πολύ επικίνδυνες φάσεις με τον ηρωικό και χθες Γκερέρο που πέρασαν μόλις άουτ και μέχρι να τελειώσει το ημίχρονο, όχι απλά δεν κινδύνευσε, αλλά ευτύχησε να προηγηθεί κι από το πουθενά, όταν σε φάουλ έξυπνα εκτελεσμένο από τον Μασούρα, ο Σεμέδο έκανε την προβολή σχεδόν στη γραμμή του άουτ γυρνώντας τη μπάλα προς την εστία κι έτσι μια χαμένη μπαλιά έγινε γκολ επειδή ο Σέρβος κίπερ ήταν πιανόλα. 0-1 λοιπόν το οποίο παρέμεινε μέχρι το τέλος του ημιχρόνου.
Τι ιδανικότερο για το Θρύλο εκείνη τη στιγμή, ο οποίος και στο δεύτερο ημίχρονο είχε δώσει μέτρα στους γηπεδούχους αλλά έδειχνε ότι δεν κινδύνευε. Στο 58’ ο Ολυμπιακός δεν έχασε απλά ένα παίχτη (που και που έπαιζε πάλι με 10 ήταν, αλλά υπήρχε έστω ένας παραπάνω σωματικά στο γήπεδο), αλλά και την ολική του αυτοσυγκέντρωση. Το γήπεδο έγειρε ακόμα περισσότερο και η εγκληματική αλλαγή του Μαρτίνς που έβγαλε τον Λοβέρα κι έβαλε τον Ποντένσε πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα προς αποφυγή.
Έχεις χάσει χαφ και βάζεις εξτρέμ, λες και η μπάλα θα πηγαίνει συνέχεια μπροστά με παίχτη λιγότερο ενώ δεν πήγαινε στο 11 εναντίον 11, το κέντρο έγινε ένα χωνί, όπου οι Καμαρά/Μπουχαλάκης δεν έκοβαν ούτε με βαλέ μπαστούνι και 5’ μετά την αποβολή ήρθε και η ισοφάριση για τον Αστέρα ύστερα από τρίτο σερί έγκλημα του Μεριά τελευταία, ο οποίος μετά τα πέναλτι με Τότεναμ και Παναθηναϊκό, πρόσφερε και το γκολ στον Βούλιτς που ελάχιστα πριν είχε μπεί στον αγωνιστικό χώρο.
Εκεί κάπου όλοι περιμέναμε το μοιραίο κι απλά παρακαλούσαμε ηρωικά να κρατηθεί το 1-1 κι ο πολύτιμος βαθμός που θα κρατούσε την ομάδα μόνη δεύτερη (καθώς την ίδια στιγμή η Μπάγερν έκανε το χατίρι μας και συνέτριβε αγωνιστικά και ψυχολογικά την Τότεναμ μέσα στην Αγγλία με 7-2 παρακαλώ), έρχεται και η ταφόπλακα με τη χαμένη ευκαιρία του Μεριά στο 86’ που εξ’επαφής δεν έκανε το 1-2 και στην επόμενη φάση, ήρθε το κόρνερ για τον Αστέρα, ο Σεμέδο έχασε κι αυτός μία κεφαλιά στις 100, ο Μπουχαλάκης δεν πήδηξε ούτε για τα προσχήματα και ήρθε το 2-1 για τον Αστέρα και τέλειωσε το παιχνίδι. Μια και για προσχήματα ο λόγος ο Μαρτίνς πάλι μας έστειλε.
Ξανά για νιοστή φορά έβαλε τον Ελ Αραμπί στο 87’, λες κι ο παίχτης είναι ο μάγος με τα δώρα που θα παίζει 5’ και θα σκοράρει με το άγγιγμα της κόμπρας, και φυσικά ούτε που ακούμπησε τη μπάλα. Σαν να μην έφτανε η ήττα, ήρθε και τρίτο γκολ σε πανομοιότυπη φάση, με τον Μπουχαλάκη πάλι να χάνει τον παίχτη μια και ο Ολυμπιακός είχε την πολυτέλεια ας πούμε σε ενδεχόμενη ισοβαθμία να πάει για σκορ 2-0 στο Καραϊσκάκη την τελευταία αγωνιστική.
Η ήττα πικραίνει με τον τρόπο που ήρθε και όχι γιατί ο Αστέρας ήταν καλύτερος, αλλά γιατί ο Ολυμπιακός για πρώτη φορά στην ιστορία του στο Τσάμπιονς Λιγκ εμφάνισε υπεροψία στον τρόπο που στήθηκε από τον πρόεδρο και τον προπονητή του. Βάζω μέσα και τον Μαρινάκη και τον Μαρτίνς, γιατί για να βγαίνει ο δεύτερος ακόμα και μετά την τριάρα και η πρώτη του φράση είναι «Πρώτος στόχος το πρωτάθλημα», όλοι ξέρουμε ότι βασικός υπεύθυνος είναι ο πρώτος.
Ο Ολυμπιακός χθες δεν τίμησε τη διοργάνωση με τη συμπεριφορά του και δικαιότατα τιμωρήθηκε, καθώς δεν είχες και ποτέ δε θα έχεις την πολυτέλεια για ροτέϊσον στη διοργάνωση όταν παίζουν όλοι σου οι παίχτες με τη Λαμία και τη Λάρισα.
Η χθεσινή εντεκάδα άμεσα είχε επιπτώσεις, φίλος μου έστειλε μήνυμα λέγοντας «μόλις διάλεξες το πρωτάθλημα αντί της Ευρώπης». Μίας Ευρώπης στην οποία μέχρι χθες ήσουν αξιοπρεπέστατος, πέρασες τρείς προκριματικούς, πράγμα που κανείς δεν ξέρει αν και πόσο σύντομα θα ξανακάνεις, προκάλεσες το θαυμασμό και των αντιπάλων και έδωσες μία χθες και γκρέμισες τα πάντα.
Δεν έχασες απλά οριστικά τη δεύτερη θέση (εκτός αν κάποιος πιστεύει ότι η ομάδα θα κερδίσει τη Μπάγερν και θα πάρει βαθμό από την Τότεναμ έξω), αλλά έδωσες και ώθηση και ψυχολογία στον Αστέρα να πάει να παίξει τα δύο ματς με τους Άγγλους χωρίς να έχει να χάσει κάτι. Σύμφωνοι, αν το ματς έμενε 11 με 11 κι εγώ δεν πιστεύω ότι ο Ολυμπιακός θα έχανε, το πολύ να ερχόταν 1-1 αλλά αυτά είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Η συνολική νοοτροπία της ομάδας πόνεσε πολύ, το ίδιο έκανε και πέρυσι ο Μαρτίνς με τη Μίλαν, άλλαξε τη μισή ομάδα κι εκεί απλά έφαγε 3 γκολ στο τελευταίο δεκάλεπτο αλλά εκεί παίξανε όλοι στη θέση τους. Ο Μαρτίνς αδίκησε τον εαυτό του και την προσπάθεια του υποκύπτοντας στις ορέξεις για πρωτάθλημα του Μαρινάκη και σε τυχόν στραβή με τον Άρη θα χαιρετήσει πρόωρα και θα προσφέρει στον ΠΑΟΚ ένα πρωτάθλημα για το οποίο ήταν φαβορί αλλά αγωνιστικά δεν το έχει επιβεβαιώσει μέχρι τώρα.
Το σημερινό κομμάτι έχει να κάνει με την έλλειψη κατανόησης των επιλογών προέδρου και προπονητή της ομάδας και αφιερώνεται στην μνήμη του υπέρτατου Chuck Schuldiner, του ανθρώπου που στη σύντομη ζωή του, έπαιξε 8 φορές διαφορετικά τα τελειότερο μέταλλο που υπήρξε ποτέ στον πλανήτη μας.
