Ένα το ζητούμενο, που θα βρούμε Έλληνες που θα κάνουν τη διαφορά; | Sons Of Football

Απαθείς παρακολουθήσαμε πάλι τα τελευταία λεπτά της Εθνικής Ελλάδος έναντι της Ισπανίας, και έπειτα προχωρήσαμε στο καθιερωμένο σχολιασμό για το μέλλον της και αν είναι σε θέση αρμόδιοι παράγοντες και ομοσπονδία συγχρόνως, να προχωρήσουν ένα βήμα μπροστά το όλο έργο που διευθύνει κυρίως ο Φαν Σιπ. Είμαστε ικανοί ως ελληνικό ποδόσφαιρο, να αντιστρέψουμε την επικρατούσα κατάσταση και την γενικότερη στάση όλων των φιλάθλων απέναντι στην Εθνική; Που και πως άραγε θα αναζητήσουμε τους επόμενους πρωταγωνιστές για την βασική σύνθεση που τόσο πολύ ανάγκη έχουμε και δεν τους βρίσκουμε…

Ήταν η αρχική απορία που σου δημιουργούσε ξανά η εμφάνιση της Εθνικής ομάδας, η οποία μεν συνοδευόταν από μαχητικότητα, συνεχή εγρήγορση ως προς το παιχνίδι των πάντα επικίνδυνων Ισπανών, αλλά δίχως κάποια σημαντική ευκαιρία ή έστω κάποιες απόπειρες που θα έφερναν μια ανέλπιστη ισοφάριση. Άρα από εδώ και πέρα τι; Εάν εξαιρέσουμε μόλις 4- 5 Έλληνες ποδοσφαιριστές που εμπιστεύεται κανείς ως βασικούς (ας πούμε τόσους), χρειάζονται άλλοι τόσοι και μάλιστα μερικοί που θα φέρουν την ζητούμενη διαφορά. Και εκεί αρχίζει το κυνήγι, το ψάξιμο, δίχως όμως αντίκρισμα, καθώς πουθενά και σε κανένα ισχυρό κλαμπ της Ελλάδας δεν ευδοκιμεί ένα πραγματικό ταλέντο.

Κι αν οι Ισπανοί σκέφτονται να ρίξουν έναν 17χρονο Γκάβι μονομιάς στα βαθιά, εμείς από την άλλη, ούτε κατά διάνοια έχουμε αυτή την επιλογή. Διότι ακόμη κι αν Ελληνόπουλα αγωνίζονται σε μικρότερες λίγκες που αξίζουν περαιτέρω προσοχής, δεν τους βλέπουμε διόλου στις ομάδες ανδρών. Οπότε και το χάσμα ακόμη πιο πολύ διευρύνεται ανάμεσα στις χιλιοειπωμένες ακαδημίες και το τελευταίο σκαλί, το σύνολο δηλαδή των ανδρών, των θεωρητικά πανέτοιμων μονάδων. Βέβαια, αναρωτιέται κανείς πως αν υπήρχαν όντως αυτοί οι ποιοτικοί νεαροί που τη δεδομένη στιγμή απουσιάζουν από την Εθνική ή από το γενικό σύνολο του ποδοσφαίρου μας, θα είχαν ήδη υποχρεώσει τα κλαμπ τους να τους προσφέρουν την επιθυμητή ευκαιρία στη τελική πίστα του παιχνιδιού.

Ίσως χρειάζεται κι εμείς να το πάρουμε απόφαση, πως αυτή είναι η Εθνική, αυτό και το εγχώριο προϊόν μας. Γιατί λοιπόν, να το σκαλίζουμε και επανειλημμένα να το παιδεύουμε ως ζήτημα. Ωστόσο, δεν νοείται φίλος του αθλήματος να αρκείται σε αυτό που αντικρίζουμε λες και υποχρεωνόμαστε σε επανάληψη του ίδιου έργου εδώ και κάμποσα μάλιστα χρόνια. Στάσιμο ποδόσφαιρο, ελάχιστοι παίκτες που προκαλούν συγκίνηση με τις αρετές τους, μα και απούσα πρωτίστως, μία επιτυχία πρόκρισης στα τρανά και λαμπρά τουρνουά που διοργανώνονται ανά διετία. Συνεπώς, κάπου όλοι μας το έχουμε συνηθίσει, το αποδεχτήκαμε. Και τρόποι για ξεδιάλυμα ενός ομολογουμένως ομιχλιασμένου τοπίου δεν προκύπτουν ούτε από τα ίδια «ζωτικά» όργανα: τις ομάδες και τους παράγοντες τους, που επηρεάζουν καλώς ή κακώς τις τύχες του ποδοσφαίρου μας, την ΕΠΟ, τις παρατημένες – μονάχα για κέρδος – ακαδημίες και την νοοτροπία μας.

Οι λόγοι είναι διάφοροι και δεν απαντώνται μονάχα μέσα από την ανυπαρξία του εγχώριου προϊόντος, αλλά και από το ίδιο το Ελληνόπουλο που δεν θα επενδύσει χρόνο για το όνειρο της «στρογγυλής». Αλλά, αυτό θα ίσχυε και για τις υπόλοιπες Εθνικές του κόσμου. Και αν αυτό όντως συμβαίνει στο εξωτερικό, η αδιαφορία τόσο ενός παιδιού όσο και των υπεύθυνων του αθλήματος δεν φθάνει σε τέτοιο βαθμό όπως εδώ στα μέρη μας. Οι Ισπανοί λόγου χάρη, έχουν προωθήσει πιτσιρικάδες δίχως ίχνος δισταγμού, ενώ ολόκληρη Αγγλία χαίρει μίας ικανής φουρνιάς από μπόλικα φρέσκα και ελπιδοφόρα πρόσωπα. Εμείς πως και καρτερούμε για το ξεπέταγμα μόνο του ενός νέου, περιμένοντας πρώτα να ωριμάσει ως παίκτης ή μήπως χτυπήσει κιόλας την πόρτα ενός «Μεγάλου», και έπειτα να τον καλωσορίσουμε όλοι μας θερμά…

Απόψε κιόλας, από το πρώτο βράδυ αποκλεισμού της Εθνικής στους ομίλους για τον δρόμο προς το Κατάρ, πρέπει να μας απασχολεί η εύρεση παικτών που θα ενισχύσουν το ρόστερ, θα δοκιμαστούν με τους προϋπάρχοντες, που θα αναμειχθούν με τους παλιότερους και θα αποτελέσουν τον λόγο για μία πιθανή αλλαγή. Τόσο από πλευράς ανατροπής των τωρινών, χαμηλών δεδομένων, όσο και σε αξία που θα αποτινάξει επιτέλους πάνω από τους διεθνείς αυτή την ατολμία στις κινήσεις τους εντός γηπέδου, που φανερώνει έμπρακτα τη γενικότερη γύμνια μας στο ποδόσφαιρο.

ΥΓ. Να και κάτι καινούριο. Μια αχτίδα ελπίδας, οι νέοι των Μεγάλων που δοκιμάζονται στη β΄Εθνική. Πολλοί δείχνουν ενδιαφέρον για την εξέλιξή τους, τους παρακολουθούν τηλεόραση και τους σχολιάζουν.

Θα επανέλθουμε με άρθρο για το συγκεκριμένο θέμα…

Sons Of Football

Διαβάστε Περισσότερα