Ένας, αλλά… Πετρούνιας
Στο Τόκυο είδα (καθώς βρισκόμουν εξωτερικό κι εκεί το μετέδιδαν) έναν Έλληνα αθλητή, να προκρίνεται στον τελικό με υψηλή μάλιστα βαθμολογία και τελειώνοντας την προσπάθειά του, να κάνει δύο κινήσεις:
Να φιλάει με σεβασμό το εθνόσημο και φωνάζει μπροστά στην κάμερα:
“Γεια σου Ελλάδα!“.
Η Ε.Ρ.Τ. που ως φαίνεται τα συνεργεία της στην Ιαπωνία πήγαν για… διακοπές και για να αγοράσουν ηλεκτρονικά, δεν μεταδίδουν την προσπάθειά του.
Έριξε… μαύρο στο γεγονός (να αρέσει στους συναδέλφους εκεί να μιμούνται τα κόλπα που έκανε κάποτε η κυβέρνηση σ’ εκείνους άραγε;)
Το… εθνικό μας δίκτυο, βγαίνει να τα μπαλώσει μιλώντας για ανοργανωσιά από πλευράς Ιαπώνων (ανοργάνωτοι ποιοί; Οι Ιάπωνες ρε φίλε…) και κάνει λόγο για… «λάθος».
Όχι αγαπητοί… «λάθος» είναι να ξεχνάς την πόρτα του σπιτιού σου ανοιχτή και να σε κάνει καλοκαιρινό, ο λάθρο…
Αυτό που κάνατε ήταν ΣΦΑΛΜΑ, που είτε ακούσιο ήταν είτε εκούσιο, δείχνει το ανύπαρκτο επίπεδο επαγγελματισμού σας, άν όχι την ηλιθιότητα της… ισχύος, που σας παρέχει η θεσούλα που κατέχεται σε μία δημόσια υπηρεσία.
Το να μην μεταδίδεις την προσπάθεια του μόνου έως τώρα χρυσού Ολυμπιονίκη που διαθέτεις και να υποστηρίζεις κάτι καλόπαιδα όπως ο Τσιτσιπάς και η Σάκαρη που παίζανε ΧΩΡΙΣ το εθνόσημο στο πέτο, είναι κάτι παραπάνω από λάθος. Είναι ΠΡΟΚΛΗΣΗ!
Ευτυχώς, ο Λευτέρης Πετρούνιας, δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία των υπερφίαλων παιδάριων κι ούτε πηγαίνει για διακοπές στο… Ντουμπάι λες και οι νόμοι δεν ισχύουν γι’ αυτόν, για να αποκαλεί μετά τους συμπολίτες του (αυτούς που τα τήρησαν)… “ανθρωπάκια” και να θεωρεί μπανάλ την πόλη που ζει, επειδή δεν διαθέτει… Harrods.
Ο Λευτέρης έχει τη στόφα αθλητή, γιατί μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον με αρχές και με τον δέοντα σεβασμό ως φαίνεται. Κι ένας αληθινός πρωταθλητής δεν μασάει από καραγκιόζηδες ενός εθνικού τηλεοπτικού δικτύου, ούτε και συγκρίνεται με κακομαθημένα παιδάκια, που βρίζουν στα κορτς λες και τους πέταξε έξω η τσατσά από το “σπίτι” στην Τρούμπα…
Για τους ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ Έλληνες, ο Πετρούνιας είναι ΑΘΛΗΤΗΣ.
Και μάλιστα αθλητής πρότυπο.
Όχι γιατί φεύγει χωρίς τίποτα και επιστρέφει με μετάλλια.
Αλλά γιατί μας κάνει περήφανους ως Έλληνες που σε τέτοιες εποχές, κάνει κινήσεις με τις οποίες τιμά την πατρίδα μας και χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό, τολμά να εξυμνεί τον τόπο μας. Όλοι οι άλλοι, μπορούν να συνεχίσουν να επαινούν, τα παιδαρέλια που υμνούν τον θεό του χρήματος και της εφήμερης προβολής, όταν ο Λευτέρης Πετρούνιας, γράφει το όνομά του δίπλα σ’ αυτό της ιστορίας.
El Comandante
