Ένας χρόνος που έφυγε η Vera Lynn, η Βέμπο της Μεγ. Βρετανίας (El Comandante)

Ένας χρόνος πέρασε από την μέρα που σίγησε για πάντα, η θρυλική φωνή της Vera Lynn. Πρόκειται για την τραγουδίστρια που συνέδεσε το όνομά της με την μάχη της Βρετανίας.

Ήταν εκείνη που ερμηνεύοντας το “White Cliffs of Dover” και το “We’ll meet again” (που ήταν αφιερωμένo στην ημέρα που θα τελείωνε ο πόλεμος) έμελε να ξεπεράσει τα όρια του θρύλου ανάμεσα στα πληρώματα της R.A.F, τα οποία είχαν επωμιστεί την υπεράσπιση των ακτών της Αγγλίας, από τις επιθέσεις της Luftwaffe.

Ωστόσο, το «White Cliffs of Dover» που γράφτηκε το 1941 και με τους στίχους του, αποσκοπούσε να γεμίσει με κουράγιο τους νεαρούς πιλότους της R.A.F. και να ενισχύσει μέσα τους, την ελπίδα της επιστροφής, ήταν εκείνο που έγινε ο… εθνικός ύμνος στα χείλη των Βρετανών χειριστών.
Το κομμάτι είναι γνωστό και ως “There ’ll be bluebids over” και η χρήση του όρου «bluebirds», δεν ήταν καθόλου τυχαία.

Πρώτον: Αποτελούσε το παρατσούκλι το οποίο είχαν επιλέξει οι Αμερικάνοι πιλότοι, που πολεμούσαν ως εθελοντές στις τάξεις της Βασιλικής Αεροπορίας.
Δεύτερον: Οι «κοιλιές» των Βρετανικών αεροσκαφών, ήταν τότε βαμένες σε μία ανοικτή μπλέ απόχρωση.
Τρίτον: Οι στολές των αεροπόρων καθώς και των πληρωμάτων εδάφους, ήταν επίσης μπλέ χρώματος.

Ήταν τόσο μεγαλη η απήχηση που είχε το συγκεκριμένο κομμάτι στα πληρώματα της R.A.F,που λέγεται ότι σε κάποιο αεροδρόμιο, όταν σιγούσαν οι σειρήνες του συναγερμού, ο Διοικητής της αεροπορικής βάσης, το έβαζε να παίζει από τα μεγάφωνα κατά τη διάρκεια της απογείωσης των καταδιωκτικών του…

Ένας άλλος… θρύλος, αναφέρει ότι τη στιγμή που τον θόρυβο των σειρήνων, διαδεχόταν ο βρυχηθμός των κινητήρων των Spitfire, ένας ραδιοφωνικός σταθμός στη Ν. Αγγλία, έπαιζε πάντα “White Cliffs of Dover”, με αποτέλεσμα οι πιλότοι να στρέφουν τα ραδιογωνιομετρά τους πρός τη στεριά, μόνο και μονο για να ακούσουν το συγκεκριμένο κομμάτι και να παίρνουνε θάρρος…

Η Vera Lynn, δεν έπαψε ποτέ να είναι το σύμβολο θάρρους ολόκληρης της Βρετανίας. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι, την Πρωτοχρονιά του 2020, η Βασίλισσα Ελισάβετ στο τηλεοπτικό της μήνυμα στο B.B.C. έκλεισε τον λόγο της χρησιμοποιώντας τους στίχους τους “We ‘ll meet again”, προκειμένου να δώσει θάρρος στους πολίτες του Ηνωμένου Βασιλείου. Ήταν τέτοια η απήχηση που είχε, η αναφορά της στο συγκεκριμένο τραγούδι, που μέσα στις επόμενες μέρες, άρχισε να ανεβαίνει στα charts και πλασαρίστηκε μέσα στην πρώτη πεντάδα!

Ακμαιότατη παρά το γεγονός ότι είχε υπερβεί τον έναν αιώνα ζωής, αρχές Μαΐου του προηγούμενου έτους, αποφάσισε να δώσει μία ζωντανή συναυλία (έστω και με περιορισμένο κοινό). Όταν ρωτήθηκε αν φοβάται τον κορωναϊό, απάντησε: “Βλέπω πολλούς να φοβούνται το μέλλον, στους δύσκολους αυτούς καιρούς, που όμως μας βρήκαν ενωμένους τον έναν δίπλα στον άλλον. Έχω να τους πω τούτο: μην σταματάτε να χαμογελάτε και συνεχίστε να τραγουδάτε!”

Όταν έξι εβδομάδες αργότερα, στις 18 Ιουνίου 2020,η Vera Lynn έφευγε πλήρης ημερών, (στα 103 της χρόνια) με προτροπή της ίδιας της βασίλισσας Ελισάβετ, το Βρετανικό Κοινοβούλιο αποφάσισε οι απόκρημνες ακτές στο Dover με το χαρακτηριστικό λευκό χρώμα, να φωτιστούν με την απεικόνιση της προτομής της μεγάλης τραγουδίστριας που ήδη από το 2000 είχε τιμηθεί με τον τίτλο της “Dame”. Αυτές οι εκδηλώσεις φυσικά, πραγματοποιούνται σε χώρες, που όσες δεκαετίες κι αν περάσουν, οι κυβερνήσεις τους και οι λαοί τους, δεν ξεχνούν να τιμούν, αυτούς στους οποίους χρωστάνε ευγνωμοσύνη και το δώρο της ελευθερίας. Έτσι, η θρυλική φωνή της Vera Lynn, μπορεί να έσβησε, όχι όμως και η προσφορά της στην νίκη.

“There ’ll be bluebirds over
The white cliffs of Dover
Tomorrow just you wait and see
There ‘ll be love and laughter
And peace ever after
Tomorrow when the world is free”