«Εννιάρι»: η (μελλοντική) θέση του Τζόλη; | Sons Of Football

Όσο κυλά ο χρόνος, είναι πασιφανές πως η μοίρα του Τζόλη στα αγωνιστικά πεπραγμένα θα τον οδηγήσει αργά ή γρήγορα στη πιο εφαρμοστή του θέση: φουνταριστός επιθετικός. Κρίνοντας από τα ατομικά του προσόντα, το γκολ είναι που τον αναδεικνύει σε σημαντικό βαθμό. Ειδικά στη παρουσία του με την Εθνική, αποδείχθηκε η δυσκολία του νεαρού το να κινείται μονίμως ως εξτρέμ είτε στη δεξιά, είτε στην αριστερή πτέρυγα.

Στο ερώτημα το αν υπάρχει κάποιος επιθετικός για χάρη της εθνικής μας ομάδας, ίσως πρέπει να το κοιτάξουμε πιο σύνθετα και μέσα από τους πραγματικούς αριθμούς. Ο μοναδικός που έχει το εύκολο γκολ, που είναι εύστοχος στις τρεις φάσεις που θα το δοθούν, είναι εύλογα ο Τζόλης. Το αν είναι καθαρός επιθετικός ο πιτσιρικάς αυτή τη στιγμή, είναι ακόμη νωρίς να κουβαλήσει αυτό τον άγνωστο – για τον ίδιο – τίτλο. Μπορεί όμως, σε μελλοντικό διάστημα να μετατοπιστεί σε αυτό το ρόλο, καθώς είναι ο τομέας που διακρίνεται εύκολα.

Ο Τζόλης δεν είναι ο καθαρόαιμος εξτρέμ που θα διεισδύσει επανειλημμένα ή θα διανύσει πολλάκις τη δική του πλευρά. Αρέσκεται κυρίως στην εκτέλεση, ως αποδέκτης της μπάλας ή αυτός που θα πάρει την ευκαιρία πάνω του σε κοντινά μέτρα πάντα στην αντίπαλη εστία. Ο σωματότυπος του πιτσιρικά προμηνύει ίσως τη μελλοντική θέση του ως επιθετικός. Είναι βραχύσωμος. Όχι ιδιαίτερα τεχνίτης για να μεταμορφωθεί σε κορυφαίο δημιουργό στυλ Κβαρατσχέλια, αλλά διαθέτει την καλή τοποθέτηση εντός περιοχής (περίπου 20 γκολ φέτος). Δυσκολεύεται στο κλειστό χώρο, αλλά είναι ένας παίκτης που συγκρούεται με το αντίπαλο μπακ και του ασκεί πίεση αντίστοιχα.

Όταν λοιπόν, οι επιλογές των Παυλίδη και Γιακουμάκη δεν συγκινούν από πλευράς εκμετάλλευσης ευκαιριών και αξίας, υπάρχει και ο Τζόλης. Πόσο μάλλον για τον επιθετικό που έχει κατά νου ο Ολλανδός προπονητής, έναν δηλαδή που θα πρεσάρει συχνά και θα είναι διαρκώς ενεργητικός σε κάθε διαγώνια κίνηση. Από το να εγκλωβίσει κανείς τον Τζόλη στη δεξιά πλευρά, τον τοποθετεί διαφορετικά ως επιθετικό σε ελεύθερο ρόλο για έξτρα βοήθειες σε δευτερεύουσας σημασίας καθήκοντα. Ο νεαρός με τη πάροδο του χρόνου, εξελίσσεται σε γερό σκαρί, με προτέρημα την ικανότητα κάλυψης μπάλας με τη πλάτη. Ταιριάζει λοιπόν, ο Τζόλης να αναλαμβάνει τη θέση του φουνταριστού, μίας μόνιμης δηλαδή αναζήτησης από πλευράς μας για το κατάλληλο παίκτη, έπειτα από τη φυγή του Μήτρογλου.

Άλλη θέση φυσικά που διευκολύνεται ο Τζόλης είναι η αριστερή πτέρυγα. Αλλά και σε αυτήν, οι ενέργειες του εξαρτώνται εξίσου από τον ανοιχτό διαθέσιμο χώρο. Στοιχείο που δεν συναντάμε εύκολα σε απαιτητικές και πονηρές αναμετρήσεις, όπως αυτές της Γεωργίας ή του Κοσόβου. Και όταν πρόκειται για αυτό το πόστο, ας τοποθετήσουμε νοητικά τον Τζόλη σε ένα σύστημα 4-3-3. Σε αυτή την περίπτωση, ο νεαρός δεν θα κινείται ως χαφ – τροφοδότης, αλλά ένας εκ των επιθετικών λίγο πριν την εκτέλεση του αντίπαλου τερματοφύλακα. Επίσης, ο νεαρός είναι μόλις 19 χρονών, διατηρώντας ακόμη σε ικανοποιητικό επίπεδο τη ταχύτητά του. Με το πέρασμα των σεζόν, όντας απόλυτος κριτής της πορείας του, πιθανόν ο Τζόλης να καταλήξει προωθημένος επιθετικός, εγκαταλείποντας ρόλους που ταιριάζουν πολύ περισσότερο σε παίκτες, όπως στο στυλ του συμπαίκτη του Ζίβκοβιτς.

Υπάρχει και ένας ακόμη παίκτης που θα μπορούσε κάλλιστα να δοκιμαστεί ως επιθετικός. Βέβαια, με λιγότερες προοπτικές και πιθανά αποτελέσματα συγκριτικά με τον γκολτζή Τζόλη. Η δεύτερη εισήγηση αναφέρεται στο Μασούρα, αλλά η αγωνιστική του συμπεριφορά παραπέμπει πρωτίστως σε έναν περιφερειακό επιθετικό. Και ο Μασούρας υπολείπεται έντονα από τεχνικά χαρακτηριστικά για ακραίο χαφ. Βλέπει όμως, το γκολ, αλλά όχι με ιδιαίτερη επιτυχία, όπως ο πιτσιρικάς του ΠΑΟΚ. Πάντα μάλιστα, έχοντας ως σκεπτικό αυτό του Φαν ντε Σχιπ τόσο με την Ισπανία, όσο και με την άκαρπη χρησιμοποίηση του Παυλίδη έναντι της Γεωργίας. Αντί λοιπόν, να παραμείνει στο πάγκο ο Τζόλης στην επανάληψη για χάρη του ακίνδυνου Λημνιού, γιατί όχι να μην δοκιμαζόταν στη θέση του αρνητικού εξίσου Παυλίδη.

Η όλη κορμοστασιά του Τζόλη παραπέμπει σε τέτοιου είδους σκέψεις. Δεν γνωρίζουμε εάν τελικά καταλήξει προς τον ρόλο του φουνταριστού, αλλά στην απελπιστική ανάγκη που βρισκόμαστε αξίζει η δοκιμή του. Έχοντας μάλιστα ως δημιουργό στον άξονα τον Φορτούνη, τον πλέον ταιριαστό παίκτη σε αυτή τη θέση, μετά και τα τελικά συμπεράσματα με την παρουσία εκεί του απογοητευτικού Μπακασέτα.

Sons Of Football

Διαβάστε Περισσότερα