ΕΘΝΙΚΗ ΕΛΛΑΔΟΣ 1987-DRAZEN

ΜΑ ΚΑΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΑΠΟ ΧΤΕΣ……………

 

Είμαστε πια πρωταθλητές .Πρωταθλητές Ευρώπης για την ακρίβεια. Αυτό άλλαξε την 14/6/1987. Το σωτήριο έτος για το ελληνικό μπάσκετ και για πολλούς για τον ελληνικό αθλητισμό. Πότε έως τότε μια Εθνική ομάδα της χώρας μας δεν έφτασε τόσο ψηλά .

Ανάμεσα στα τα μεγαθήρια του παγκόσμιου μπάσκετ, το απόλυτο αουτσάιντερ, η οικοδέσποινα εκείνου του αλησμόνητου τουρνουά πέτυχε το ακατόρθωτο. Λίγοι το πίστευαν ακόμα περισσότεροι το έζησαν αλλά σχεδόν όλη η χώρα γεύτηκε την κληρονομία της μεγάλης επιτυχίας. Ο ορισμός του φτάσε όπου δεν μπορείς. Αλλά όπως αποδείχθηκε τα επόμενα 30 χρόνια και του δεν μπορείς να φανταστείς.

Δεν είναι μόνο η πρώτη θέση που συνιστά την επιτυχία του 1987 μια παγκόσμια πρωτοτυπία. Είναι ότι έγινε απέναντι στους καλύτερους του αθλήματος .Απέναντι στην Σοβιετική Ένωση , τη Γιουγκοσλαβία ,την  Ιταλία και την Ισπανία .Ένα όμορφο παραμύθι που άφησε το στίγμα του όσο καμία άλλη αθλητική επιτυχία στην Ελλάδα.

Το roster της εθνικής είχε μπόλικο ταλέντο .Είχε όμως και τον Νίκο Γκάλη. Ένας επαγγελματίας , ο πρώτος ίσως σε όλους του τομείς , ένας σκόρερ ολκής που δεν φοβήθηκε εντός του παρκέ κανέναν και δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί από κανέναν. Τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτόν.

Είχε τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Εάν η Εθνική Ομάδα είχε μορφή θα ήταν ο δράκος όπως ήταν το παρατσούκλι του. Βασικά ο Γιαννάκης είναι η ίδια η εθνική ομάδα ,ο εκπρόσωπος των αξιών της ομάδας μέχρι σήμερα. Μαζί τους και ο Φάνης Χριστοδούλου ένα πολύπλευρο ταλέντο. Λένε ότι δεν μπορείς να κλείσεις ένα κεραυνό  σε ένα μπουκάλι ,το έκανε δυο φορές αναλαμβάνοντας το μαρκάρισμα του Πέτροβιτς.

Το καρέ των σωματοφυλάκων κλείνει σκεπάζοντας τα καλάθια ο Παναγιώτης Φασούλας. Ο δικός μας πύργος , απέναντι στα βουνά των αντιπάλων. Το υπόλοιπο roster έπαιξε τον ρόλο του καταπληκτικά .Παρόντες όταν έπρεπε , όπως οι Ανδρίτσος και ο Καμπούρης με τις εμβληματικές ελεύθερες βολές τους, ο Φιλίππου , ο Σταυρόπουλος , ο Ιωάννου και ο Ρωμανίδης.

Το σπουδαιότερο όλων εκείνης της παρέας είναι ότι σαν να γνωρίσαμε από την αρχή το άθλημα σαν να το ερωτευτήκαμε με την πρώτη ματιά. Το έπος του 1987 άφησε πίσω του μια τεράστια κληρονομία. Ολόκληρες γενιές μεγάλωσαν με το μύθο εκείνων των ημερών, έπαιξαν μπάσκετ χάρη σε αυτόν και αγάπησαν την Εθνική Ομάδα.

Όλοι οι σύλλογοι πάτησαν πάνω στον άθλο και έφεραν τεράστιες επιτυχίες ,που χωρίς την σπίθα εκείνου του καλοκαιριού είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα είχαν πραγματοποιηθεί ποτέ.

Πολλά καλοκαίρια πέρασαν από τότε , παρέα με την επίσημη αγαπημένη, με χάρες και λύπες , μα πάντα εκεί να πιστεύουμε στο θαύμα , να πιστεύουμε ότι εμείς πάλι θα είμαστε κατακτητές της κορυφής γιατί έτσι μας έμαθαν .

Γνώμη αρκετών είναι να βρίσκεται ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος ως μέλος της 12αδας της ομάδας στο φετινό Μουντομπάσκετ. Γιατί πάνω από όλα εκπροσωπεί το πνεύμα , το ήθος και την κληρονομία εκείνης της Εθνικής. Γιατί είναι εκπρόσωπος του μότο όσων ασχολήθηκαν με το άθλημα έπειτα από την επιτυχία εκείνων των ημερών.

Μην με μαζεύεις από το δρόμο ακόμα μάνα .Λίγο ακόμα.

4,3,2,1, Γιοβάϊσα , έξω , τέλος , είμαστε Πρωταθλητές Ευρώπης .

Ραντεβού τον Σεπτέμβριο.

DRAZEN

 

Διαβάστε Περισσότερα