Εθνική Ελλάδος… γεια σου! – Ο Τζες
Το φιλότιμο των παικτών δεν αρκεί. Πόσο μάλλον όταν στο πάγκο… πετάμε χαρταετό!
Οι παίκτες της εθνικής μας ομάδας βιάστηκαν να πανηγυρίσουν την ισοπαλία κόντρα στους Ισπανούς, επισκιάζοντας έτσι τα μελανά σημεία τόσο στην εμφάνιση τους, όσο και στη νοοτροπία που πλέον δε τραβάει. Δύο γκολ πέτυχαν οι αξιόμαχοι Γεωργιανοί και κατάφεραν παρόλα αυτά να φύγουν με το 1-1 από το στάδιο της Τούμπας. Ένα δίκαιο αποτέλεσμα το οποίο ωστόσο φέρνει σύννεφα στα όνειρα της εθνικής για πρόκριση.
Στο πρώτο ημίχρονο είδαμε μια Ελλάδα με διάθεση να παίξει ποδόσφαιρο και να φύγει νικήτρια από την αναμέτρηση. Κινητήριος μοχλός της δεν ήταν άλλοι από τους Φορτούνη και Τζόλη, οι οποίοι οργάνωσαν όλες σχεδόν τις επιθέσεις, αλλά και δημιούργησαν καταστάσεις στη περιοχή της Γεωργίας. Τα τελευταία χρόνια κοινή παραδοχή όλων είναι πως λείπει ο παίκτης – ηγέτης, που θα πάρει την ομάδα στις πλάτες του, και με το τσαμπουκά και το ταλέντο του, και θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά. Το ρόλο αυτό σήμερα τον ανέλαβαν οι δύο προαναφερθέντες παίκτες, χωρίς ωστόσο να ευτυχίσουμε να σκοράρουμε στο πρώτο μέρος.
Η ομάδα του Φαντ Σιπ δεν πίεσε ασφυκτικά, αλλά έδωσε πολλές φορές μέτρα στους Γεωργιανούς, περιμένοντας τη κατάλληλη ευκαιρία να χτυπήσει τη σφιχτή άμυνα των φιλοξενούμενων. Από μια μεγάλη στιγμή είχαν οι δύο ομάδες στο πρώτο μέρος. Στο 7ο λεπτό μετά από όμορφη συνεργασία των Φορτούνη και Γιαννούλη, ο Τζόλης βρέθηκε αφύλαχτος, αλλά το κακό τελείωμα κράτησε τις δύο ομάδες στο μηδέν. Στο 27ο λεπτό είχαμε τα προειδοποιητικά πυρά του καλύτερου παίκτη του αγώνα. Με μια εξαιρετική ενέργεια ο Κβαρατσχέλια τρίμπλαρε όλη την Ελληνική άμυνα φτάνοντας μια ανάσα μακριά από το γκολ.
Φτάνουμε στο 41ο λεπτό και ο Μπακάκης έχοντας ενοχλήσεις αναγκάζεται να αποχωρήσει από το παιχνίδι. Τη θέση του αναλαμβάνει να καλύψει ο Μαυρίας. Ο ποδοσφαίριστής της Ομόνοιας με μόλις 6 συμμετοχές στο φετινό πρωτάθλημα της Κύπρου…
Άλλη μία ακατανόητη ενέργεια που είδαμε από τον κύριο Φαντ Σιπ, ήταν η αντικατάσταση του “παρτενέρ” του Φορτούνη, τον Τζόλη στην έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου. Το αποτέλεσμα φυσικά ήταν μια μεταμορφωμένη εθνική, χωρίς ορθολογική ανάπτυξη, με αργά ανεβάσματα, και με τους παίκτες να δείχνουν να μη ξέρουν τί να κάνουν τη μπάλα όταν έρχεται στα πόδια τους.
Ωστόσο η τύχη χαμογέλασε στην εθνική μας ομάδα και στο 76, μετά από σέντρα του Λιμνιού, ο Κακαμπάντζε έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του, δίνοντας κεφάλι στο σκορ για την εθνική. Η χαρά ωστόσο δεν κράτησε για πολύ, καθώς ο Κβαρατσχέλια έκανε πάρτι εις βάρος του Μαυρία και έγραψε το τελικό 1-1.
Κάποτε η εθνική ήταν εργοστάσιο παραγωγής αμυντικών, και έτσι είχε την ευχέρεια να έχει τον ανάλογο προσανατολισμό στα παιχνίδια της. Πλεόν τα “επιστρατευμένα” μπακ δεν εμπνέουν τη σιγουριά του παρελθόντος, και με τη συγκεκριμένη φιλοσοφία στερείται πρακτικά τις υπηρεσίες των επιθετικογενών παικτών. Δεν έχω απαιτήσεις για πρόκριση από αυτή την εθνική, αλλά απαιτώ να βλέπω ωραίο ποδόσφαιρο και όχι να γίνεται η εθνική μας ομάδα “κράχτης” για αγοραπωλησίες παικτών.
Οι πινελιές από τον πάγκο θεωρώ πως τσαλάκωσαν την ομάδα και τη παγίδευσαν σε έναν άνευ όρων παθητικό ρόλο στη μεγαλύτερη διάρκεια του παιχνιδιού. Ενδεικτικό όσων λέω είναι η τελευταία κίνηση που ήρθε από τον Φαντ Σιπ. Ενώ έχεις δεχτεί το γκολ της ισοφάρισης η τελευταία σου αλλαγή είναι ο (συμπαθής) Σιώπης, και όχι ένας παίκτης που θα σου δώσει μεγαλύτερο επιθετικό αέρα.
Σε αντίθεση με τη προηγούμενη αγωνιστική λοιπόν ας μην αναζητήσουμε δικαιολογίες, αλλά ούτε και να σταυρώσουμε τους παίκτες. Ως πρώτη αλλαγή στην εθνική μας ομάδα, προτείνω, την αλλαγή νοοτροπίας, και δεν αναφέρομαι μόνο στο παικτικό κομμάτι.
