EUROLEAGUE-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΣΕΖΟΝ

Τέλος η σεζόν στην Euroleague για τον Ολυμπιακό με ρεκόρ 16-18. Σαν πρώτη ανάγνωση οι νίκες είναι αρκετές για τον ανταγωνιστικό φετινό μαραθώνιο της διοργάνωσης.

Σαν δεύτερη είναι κάτω του 50% για μια ομάδα που ξεκίνησε με φιλοδοξίες. Μια ομάδα που είχε και μια preseason θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος , όταν στα τελευταία ματς της προηγούμενης σεζόν ήρθε ο coach Μπαρτζώκας και έδειξε τις προπονητικές του ικανότητες.

Δικαιολογίες υπάρχουν πολλές αλλά το μπάσκετ είναι κατά βάση ένα δίκαιο άθλημα. Όπως στρώνεις έτσι θα κοιμηθείς. Βλέποντας κάνεις την 8αδα , σαν ελαφρυντικό δίνει στον Ολυμπιακό ότι οι νίκες για την πρόκριση στην 8αδα πήγαν στις 20 νίκες. Πολλές για τον ανταγωνισμό τουλάχιστον 10-12 ομάδων που υπήρχε φέτος.

Από την άλλη καμία από τις 8 που προκρίθηκε δεν ήταν χειρότερη από τον Ολυμπιακό. Στην αρχή της σεζόν όμως εάν εξαιρέσει κανείς την Μπαρτσελόνα και την Εφές , στα χαρτιά οι υπόλοιπες έξι που προκρίθηκαν δεν ήταν καλύτερες από τους ερυθρόλευκους.

Απλά δούλεψαν περισσότερο. Η Μπάγερν είναι το πιο τρανό παράδειγμα , ακολουθεί η Ζενίτ αλλά και η Φενέρ που γύρισε τούμπα το έργο της πρόκρισης και έσωσε την χρονιά.

Αδίκησε τον εαυτό του , θα μπορούσε να πάρει σαφώς περισσότερα φέτος αλλά κάπου χάθηκε στα δικά του πρέπει και στα δικά του θέλω ο Ολυμπιακός.

Το αιώνιο δίπολο Ολυμπιακός –Παναθηναϊκός δεν τον ευνόησε φέτος αφού η κακή αγωνιστική παρουσία των πράσινων έγινε το άλλοθι. Άπλα θαρρεί κανείς ότι το να τερματίσει πάνω από τον Παναθηναϊκό ήταν το στοίχημα και όλα μέλι γάλα.

Δεν είναι όμως έτσι και αλίμονο εάν ο πήχης για τις δύο ομάδες είναι τι πράττει ο άλλος.

Όλα κρίθηκαν σε μια ευθεία περίπου 10 αγώνων. Δυο όμως ήταν τα παιχνίδια που έδωσαν και το στίγμα της μετέπειτα πορείας του.

Κατάφερε να χάσει από την Ζαλγκίρις με τον τρόπο που συνήθως κέρδιζε. Επίσης στην Αρμάνι ενώ το ματς το πάλεψε , έχασε λόγω προσωπικοτήτων των Ιταλών και όχι τόσο γιατί ήταν κακός αγωνιστικά.

Γύρισε το κουμπί και το ρεκόρ από θετικό έγινε όχι μόνο αρνητικό αλλά και πολύ κάτω από την είσοδο στην 8άδα.

Έχασε πολλά ματς με μικρή διαφορά πόντων. Το θέμα είναι ότι τα έχανε με τον ίδιο τρόπο και ανεξάρτητα από την δυναμική των αντιπάλων.

Πέτυχε σπουδαία διπλά στην διαδρομή απέναντι σε ομάδες φαβορί για τον τίτλο. Βαθμολογικά σε αρκετά διαστήματα κατά την διάρκεια της σεζόν δεν είχε μείνει πίσω ήταν όμως άδειος πνευματικά.

Στο παρκέ στην αρχή της σεζόν επιθετικά ήταν πολλές φορές καλύτερος από ότι μπορούσε. Όμως αμυντικά ήταν άδειος στη ρακέτα και το αμυντικό rotation αρνητικό. Με την πάροδο του χρόνου έγινε αρκετά στατικός και στην επίθεση.

Δεν θα αναλύσουμε στατιστικά , ούτε παίχτες. Σαν οργανισμός ο Ολυμπιακός πλήρωσε την αγωνιστική του απουσία από τις εγχώριες διοργανώσεις, μπαίνοντας σε όλα τα παιχνίδια μουδιασμένος.

Δεν στοίχιζε μόνο στο σκορ αλλά και στην ψυχολογία του αντιπάλου , που στο μυαλό του έλεγε ότι σήμερα μπορούμε και θα κερδίσουμε το παιχνίδι.

Δυστυχώς ο Ολυμπιακός με έκανε να πέσω έξω στις προβλέψεις μου. Πίστευα ότι ευκολά ή δύσκολα θα είναι στα playoffs. Φταίει ο ίδιος ή η καλή πορεία ομάδων που δεν περίμενε κανείς να είναι στους προημιτελικούς ?

Η αλήθειά είναι ότι την κρίσιμη στιγμή , δεν έπιασε την απόδοση που έπρεπε, έχασε πολλά ματς μαζεμένα και ουσιαστικά έχασε την πρόκριση από το δικό του ντεφορμάρισμα.

Η 12η θέση στην κατάταξη είναι απολύτως δίκαιη. Η πρόκριση δεν ήρθε ποτέ και πλέον βρίσκεται μπροστά σε ένα σημαντικό καλοκαίρι για να καταφέρει να δουλέψει και να επιτρέψει στην ελίτ της διοργάνωσης.

Δεν ήταν μεταβατική η χρόνια γιατί άμα το βλέπει με αυτή την οπτική και η επόμενη χρονιά θα είναι το ίδιο και θα έχει το ίδιο αποτέλεσμα.

DRAZEN