Εύθραυστος αμυντικά, αλλά και ακίνδυνος ο Απόλλωνας

Ασφαλώς και δεν αναμέναμε θετικό αποτέλεσμα απέναντι στον Ολυμπιακό, για να καταγράψουμε διάφορες φετινές αδυναμίες του Απόλλωνα. Άλλωστε δεν είναι μόνο το ζήτημα βαθμών, αλλά και η εμφάνιση ως σύνολο που συνοδεύει μία αγωνιστική προσπάθεια. Ο Απόλλωνας αποτελεί μια από τις μαχητικές ομάδες του πρωταθλήματος, που εν συγκρίσει με τους γύρω αντιπάλους του στη βαθμολογία τα καταφέρνει καλύτερα. Όμως δεν παύει ακόμη και απέναντι στον πιο ισχυρό Ολυμπιακό, να υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης στο αγωνιστικό κομμάτι. Διότι και σε αυτό τον αγώνα, οι Ερυθρόλευκοι δεν άγγιξαν επίπεδα υψηλής κυριαρχίας, αλλά με τα γνώριμα χαρακτηριστικά τους πέρασαν εύκολα και από τη Ριζούπολη.

Η ομάδα του Απόλλωνα πάσχει βεβαίως στην άμυνα. Όχι μόνο στη συνολική λειτουργία της, αλλά και από πλευράς ατομικής ικανότητας. Το δεύτερο ελλιπές στοιχείο τον καθιστά κυρίως αδύναμο στα πλάνα του Παράσχου, ενώ προσωπικά λάθη των σέντερ μπακ προσφέρουν απλόχερα το γκολ στον αντίπαλο. Καλή ώρα στο συγκεκριμένο ματς ο Χασάν, ο οποίος με την άνετη εκτέλεση στο τερματοφύλακα έφερε τον Απόλλωνα σε δυσμενή θέση.

Ένα εύκολο λάθος που θα μπορούσε ο Ντομίνγκεζ να αποφύγει, άλλαξε μια και καλή την ισορροπία. Σε ένα σημείο μάλιστα που ο Ολυμπιακός δεν απειλούσε με ιδιαίτερη συχνότητα. Μία ολιγωρία λοιπόν, ακυρώνει την προϋπάρχουσα τακτική όλης της σύνθεσης, καθώς ο Απόλλωνας συνειδητά περίμενε τον αντίπαλο του πίσω από το ημικύκλιο. Επιπλέον, η ύπαρξη των τωρινών ακραίων μπακ που δεν συμμετέχουν στη δημιουργία, αναγκαστικά η κατοχή επέστρεφε στον πιεστικό Ολυμπιακό. Μάλιστα το θέμα των ακραίων μπακ έχει συζητηθεί συχνά μεταξύ των φίλων του Απόλλωνα. Μήπως δηλαδή πρέπει να δοκιμαστούν πιθανές εναλλακτικές λύσεις, παρά η μόνιμη εμπιστοσύνη στα πρόσωπα των Τσαμπούρη, Βιτλή.

Όσον αφορά τον ακίνδυνο Απόλλωνα στο επιθετικό κομμάτι, αυτή η διαπίστωση εξαρτάται και από τη δυναμικότητα του αντιπάλου. Και σε αυτή τη περίπτωση, ο Ολυμπιακός όχι μόνο είναι ειδήμων στην άμυνα, αλλά διαθέτει το πλεονέκτημα του passing game. Ναι μεν η φετινή κατοχή του έχει ασφαλώς επηρεαστεί από την αποχώρηση παικτών, αλλά δεν παύει ακόμη να αποδιοργανώνει τον αντίπαλο. Τον κουράζει και τον τοποθετεί σε ρόλο θεατή. Από την πλευρά του, ο κάθε Απόλλωνας αναγκάζεται να πιέζει για να αγγίζει μπάλα. Πόσο μάλλον να βγει με αξιώσεις απέναντι στον Ολυμπιακό. Με αυτό τον τρόπο, το σύνολο του Μάρτινς αποτρέπει οποιονδήποτε να φέρει κινδύνους στην εστία του Σα. Εκτός βέβαια κι εάν πρόκειται για ευγενική χορηγία ενός αλλοπρόσαλλου Σεμέδο, όπως στο τέρμα του Ντάουντα.

Από εκεί και πέρα, συγκεκριμένες παρατηρήσεις για τον Κολ του Απόλλωνα που είναι πράγματι ένα αξιόλογο χαφ. Κυρίως τεχνίτης με πολύ καλό χειρισμό της μπάλας, ψύχραιμος ακόμη και σε στενούς χώρους υπό στενό μαρκάρισμα. Ο ίδιος προσπάθησε να διατηρήσει κατοχή για χάρη της ομάδας του, δίχως άξιους συμπαραστάτες από τους παίκτες που τον πλαισίωναν. Μόνο στο δεύτερο μέρος, ο Παράσχος πήρε ρίσκα με την είσοδο επιθετικών μονάδων, αλλά η αμυντική του οργάνωση με φόντο την αντεπίθεση εξουδετερώθηκε αρκετά νωρίς ύστερα από το προαναφερθέν λάθος του Ντομίνγκεζ.

ΥΓ. Ο ικανοποιητικός Ανδρούτσος δείχνει περίτρανα τα στοιχεία που αποζητά ο Μαρτίνς από ένα ακραίο μπακ…