FINAL FOUR-ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-ΜΟΝΑΚΟ 76-62

Η πραγματικότητα στο σύγχρονο μπάσκετ είναι ότι οι διαφορές μπορούν να καλυφθούν σχετικά γρήγορα όσο μεγάλες και εάν είναι. Αρκεί ένα καλό δεκάλεπτο και συγκεκριμένα στον ημιτελικό του Final Four , ο Ολυμπιακός χρειάστηκε σκάρτο πεντάλεπτο.

Στο 3ο δεκάλεπτο πίεσε τους ball handlers της Μονακό , η άμυνα σε απόσταση μιας πάσας ήταν εξαιρετική ενώ μάζεψε και τα αμυντικά ριμπάουντ.

Ο Walkup με τα δυο γρήγορα φάουλ έλειψε στους ερυθρόλευκους στο πρώτο ημίχρονο αλλά μπήκε πιο φρέσκος στην 3η περίοδο. Έπαιξε shadow στην άμυνα στο κεντρικό pick και στις αλλαγές συνήθως έβγαινε από μπροστά.

Επίσης ο Fall στην 3η περίοδο ανέβηκε ψηλά στην άμυνα για να κλείσει τους διαδρόμους στον Okobo και τον James και με πίεση πάνω στη μπάλα η Μονακό άρχισε τα λάθη. Η εισαγωγική πάσα προς στους αθλητικούς αλλά όχι ικανούς σκόρερ forwards της Μονακό κόπηκε.

Σημαντική δουλεία στον συγκεκριμένο τομέα κάνει o Canaan ενώ στην επίθεση ο ίδιος παίχτης είναι απαραίτητος στην διατήρηση του spacing.

Στο επιθετικό κομμάτι εντυπωσιακό είναι ότι για 25 εύστοχα σουτ οι ερυθρόλευκοι είχαν 23 ασίστ , δείγμα της ροής της επίθεσης τους και του read & react που την χαρακτηρίζει.

Η Μονακό δεν εμφανίστηκε τόσο καλά προετοιμασμένη στα περίφημα cuts του Ολυμπιακού. Στην επίθεση βραχυκύκλωσε και το low pace δεν της έδωσε το δικαίωμα να βρει εύκολους πόντους.

Τελείωσε το παιχνίδι με 67 κατοχές και με δεδομένο ότι δεν βρίσκει σκορ από την κίνηση χωρίς τη μπάλα ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα έμενε χαμηλά και συγκεκριμένα στους 62 πόντους.

Έψαχνε 45% στο τρίποντο στις λίγες προσπάθειες που ήξερε ότι θα της έδινε η άμυνα του Ολυμπιακού και τελικά στις 24 κατέληξε σε ποσοστό 20.2%.

Ο τελικός κόντρα στην Ρεάλ είναι μια άλλη ιστορία με τον Ολυμπιακό να μπαίνει ως φαβορί στην 4η συνάντηση των δυο ομάδων σε τελικό Πρωταθλητριών ή Euroleague.

ΥΓ : Ο Παπανικολάου , χωρίς καμία δόση υπερβολής , πραγματοποιεί ίσως την καλύτερη σεζόν της καριέρας του.

DRAZEN