Η F1 μετά το Ουγγρικό γκράν πρί έχει πάει διακοπές όπως και οι περισσότεροι από εμάς και έτσι είναι μια καλή ευκαιρία να αναπολήσουμε και να φέρουμε στην μνήμη μας τον πιο αγαπημένο πιλότο που είχε ποτέ στην ομάδα του ο ΕΝΖΟ FERRARI. Ο Ζοζέφ Ζίλ Ανρί Βίλνεβ όπως ήταν το πλήρες όνομα του,ήταν ένας από τους σπουδαιότερους πιλότους που πέρασαν ποτέ από τις πίστες της φόρμουλα1…Γεννημένος στις 18 του Γενάρη του 1950 στο Ρισελιέ μια μικρή πόλη της μεγάλης Γαλλικής επαρχίας του Κεμπέκ έδειξε από την αρχή την έφεση του στον μηχανοκίνητο αθλητισμό.

Ο πρωταθλητής του 1976 Τζείμς Χάντ με την Mclaren βλέπει τον Καναδό να κερδίζει σε έναν αγώνα φόρμουλα Atlantic και μένει εκπληκτικός και εντυπωσιασμένος από τον τρόπο που οδηγεί στα όρια το μονοθέσιο του και τον προτείνει στο αφεντικό της Μακλάρεν να γίνει ομοσταύλος του.Έτσι η βρετανική ομάδα του δίνει την ευκαιρία και κάνει ντεμπούτο το 1977 στο βρετανικό γκράν πρι…Ύστερα από πολύ λίγο καιρό έρχεται το κεφάλαιο Ferrari αντικαθιστώντας τον Niki Lauda που εκείνη την σεζόν είχε πάρει το πρωτάθλημα με την Scuderia και την είχε αφήσει 2 αγώνες πριν το τέλος του πρωταθλήματος..

Ο Gilles με το χαμόγελο του,με τον αυθεντικό του χαρακτήρα και το τρομερό οδηγικό του ταλέντο κερδίζει αμέσως από όλες τις μεριές τον γερό ENZO..O ιδιοκτήτης της ομώνυμης ομάδας πέρα οτι συμπαθούσε τον Καναδό έβλεπε την πρόσληψη του και ως μάρκετινγκ καθώς ήθελε να με τα αυτοκίνητα του να επεκταθεί στην Βορειοαμερικανική αγορά..Οι ιταλικές εφημερίδες κατέκριναν αυτήν την επιλογή όμως οι απαντήσεις ήρθαν γρήγορα και με εντυπωσιακό τρόπο μέσα στην πίστα.Ο Καναδός έφθασε το μονοθέσιο στα όρια του πέρα από την λογική.Το 1979 στο γκραν πρι της Ντιζόν στην Γαλλία μας χαρίζει με αντίπαλο τον Ρενέ Αρνού την κορυφαία μάχη όλων των εποχών ακόμα και σήμερα στην φορμουλα1 που όμοια της δεν έχει ξαναγίνει..

Η τηλεμετρία έμπαινε σιγά σιγά στη ζωή της Κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού και ο μικρόσωμος Καναδός στην πίστα του φιοράνο στην έδρα της Ferrari προσπαθούσε να βελτιώσει και να δημιουργήσει ένα μονοθέσιο πρωταθλητή.Μετά από 5 χρόνια στην ομάδα το 1982 το κόκκινο μονοθέσιο με την ονομασία 126C2 γίνεται ικανό να διεκδικίσει το πρωταθλημα και μαζί με τον ομοσταύλο του τον Ντιντιέ Πιρονί είναι έτοιμος να φθάσει το αλογάκι στην κορυφή,όμως η μοίρα έπαιξε το δικό της παιχνίδι και τελικά αποδείχθηκε ως μια καταραμένη χρονιά…

Στο τρίτο αγώνα της χρονιάς στην Ίμολα τα δυο κόκκινα μονοθέσια προηγούνται άνετα με πρωτοπόρο τον Καναδό και λίγο πριν το τερματισμό περνούν εντολή να ελαττώσουν ταχύτητα και να κρατήσουν καύσιμα.Ο Πιρονί δεν υπακούει στην εντολή της ομάδας και σε μια κίνηση unfair προσπερνά τον ομοσταύλο του και παίρνει την νίκη κάτι που οδηγεί τον Καναδό στο να ορκιστεί οτι δεν θα του ξαναμιλήσει ποτέ κάτι που αποδείχθηκε προφητικό στον επόμενο αγώνα. Στις ελεύθερες δοκιμές της παρασκευής που έλαβαν χώρα στις 8 Μαίου του 1982 στην πίστα του Ζόλντερ στο Βέλγιο ο Gilles οδηγούσε όπως πάντα στα όρια και ήθελε να απόδειξει σε όλους τους εμπλεκόμενους του σπορ πως αυτός είναι ο νούμερο ένα στην ομάδα του και ήθελε να πάρει την εκδίκηση του για αυτο που είχε γίνει πριν 15 μέρες.

Ενώ η διαδικασία βρίσκοταν προς το τέλος της πλησιάσε πολύ γρήγορα το αργό μονοθέσιο της March του Γιόχαν Μας δεν μπόρεσε να τον αποφύγει και έπεσε πάνω του,με την Φερράρι του κυριολεκτικά να απογειώνεται και τον Καναδό να εκσφεδωνίζεται από το μονοθέσιο του και να καταλήγει στα προστατευτικά λάστιχα της πίστας με πολλαπλά κατάγματα και σπασμένο λαιμό…. Η μοίρα του έπαιξε άσχημο παιχνίδι αλλά δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά,αγαπούσε με πάθος αυτο που έκανε και ας έπαιζε διαρκώς την ζωη του κορώνα γράμματα.Ανήκε σε μια κάστα πιλότων που στο αίμα τους μέσα κυλούσε η ταχύτητα.

Ο Γερό Enzo τον παρομοιάζει με τον παλιό πιλότο της ομάδας τον Nuvolari..Είχε πεί για τον Gilles πως μονάχα εκείνον είχε δει να οδηγεί το κόκκινο αυτοκίνητο στα όρια του με ασύλληπτη αίσθηση της ταχύτητας και με ένα μοναδικό τρόπο να κρατά τον έλεγχο του μονοθεσίου του…Η μοίρα λίγο αργότερα στο γκραν πρι της Γερμανίας φέρθηκε σχεδόν ανάλογα και στον Πιρονί καθώς έσπασε τα πόδια του μετά από ατύχημα που είχε στην πίστα και το πρωτάθλημα εκείνης της χρονιάς κατέληξε στον Κέκε Ρόσμπεργκ..

Η ιταλική ομάδα ουσιαστικά είχε απολέσει τον τίτλο αλλά και 2 πιλότους…Ο Villeneuve υπήρξε ένας κορυφαίος πιλότος,ένα πηγαίο ταλέντο που μπορεί να μην κέρδισε παγκόσμιο τίτλο,μπορεί οι 6 νίκες να φαντάζουν λίγες άλλα σίγουρα βρίσκεται στο top 10 όλων των εποχών…Ο γιός του,ο Ζακ 15 χρόνια μετά τον θάνατο του στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής σαν θεία δίκη απέναντι στην μοίρα…Μια μοίρα που και για τον Πιρονί δεν στάθηκε άξια καθώς σκοτώθηκε και αυτός σε αγώνες σκαφών αναψυχής το 1987..Η κοπέλα του λίγο αργότερα έφερε στον κόσμο δίδυμα και τα ονόμασε GILLES και DIDIER ως ελάχιστο φόρο τιμής σε αυτούς τους 2 σπουδαίους πιλότους…