Γλυκόπικρη ήττα! | Ο Τζες
Στάθηκε στο ύψος του, κόντραρε στα ίσα τον Παναθηναϊκό, και παρά την ήττα με 0-1, ουδείς θεωρώ πως μπορεί να προσάψει το παραμικρό στην ομάδα του ΠΑΣ. Κόντρα σε μεγάλες ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, μία στιγμή αδράνειας είναι αρκετή για να γίνει η ζημιά, και αυτό αποδείχθηκε και χθες. Ο ΠΑΣ Γιάννινα, στη μεγαλύτερη διάρκειας της αναμέτρησης κατέστησε τον Παναθηναϊκό ακίνδυνο, φλερτάροντας με τον βαθμό της ισοπαλίας που ίσως να ήταν και το πλέον δίκαιο αποτέλεσμα βάση απόδοσης των ομάδων.
Όπως αναφέραμε και την προηγούμενη αγωνιστική, ένα παιχνίδι κόντρα σε έναν δυνατό αντίπαλο θα μας βοηθούσε να βγάλουμε κάποια πιο ασφαλή συμπεράσματα για την εικόνα της ομάδας. Ο ΠΑΣ εχθές αμυντικά υπήρξε υποδειγματικός. Έπαιξε δυνατά τον αντίπαλό του και με τους Εραμούσμπε και Παντελάκη δεν υπήρξε η παραμικρή υποψία απειλής για τουλάχιστον ένα ημίχρονο. Στην επιθετική γραμμή η ψυχραιμία και η τεχνική κατάρτιση του Πέδρο Κόντε, έδινε ηρεμία στο παιχνίδι του ΠΑΣ, δημιουργώντας παράλληλα και πολύ καλές προϋποθέσεις αντεπιθέσεων. Το πρόβλημα κατ’ εμέ συναντάται στα χαφ. Ο ΠΑΣ κόντρα κυρίως σε μεγάλους αντιπάλους, φαίνεται πως στερείται τρεξιμάτων αλλά και τεχνικής κατάρτισης τόσο στον χώρο του κέντρου, όσο και στις πλευρές. Καλή λειτουργεία στο ανασταλτικό κομμάτι αλλά στη δημιουργία κάτι λείπει…
Στο δεύτερο ημίχρονο, όπως αναμένονταν, ο Παναθηναϊκός πήρε μέτρα στο γήπεδο, επιτιθέμενος κυρίως από την δεξιά του πλευρά και λιγότερο από τον άξονα, χάρη και στην αμυντική λειτουργία των γηπεδούχων, επιχείρησε να απειλήσει την άμυνα του ΠΑΣ. Μέχρι και τη στιγμή και της επίτευξης του πολύ όμορφου γκολ των πράσινων, ο ΠΑΣ έδειχνε να ξεμένει από δυνάμεις κυρίως στην αριστερή του πτέρυγα όπου δέχτηκε και τις περισσότερες επιθέσεις.
Στον ΠΑΣ Γιάννινα παρουσιάστηκε εχθές η ευκαιρία, να εκμεταλλευτεί τις 3 αναγκαστικές αλλαγές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, που όπως είναι φυσικό του “τσαλάκωσε” το τακτικό του πλάνο. Αυτή είναι και η διαφορά όμως των μεγάλων ομάδων σε σχέση με τους κοινούς θνητούς της επαρχίας. Ο ΠΑΟ είχε το απαραίτητο βάθος στον πάγκο για να χτυπήσει το συγκεκριμένο παιχνίδι, έστω και σε μία στιγμή αδράνειας.
Τέλος μια μικρή αναφορά στη χθεσινή διαιτησία του κυρίου Βεργέτη για την οποία γίνεται αρκετός ντόρος. Κάποια πράγματα φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού. Ως “Τζες” αρνούμαι να χαλαστώ και να ασχοληθώ με ανάλυση φάσεων που και μικρό παιδί καταλαβαίνει. Αν μια ομάδα θέλει να προστατευθεί από την όποια “αδικία” μπορεί να παρουσιαστεί στη κούρσα του πρωταθλήματος, έχει τα μέσα και τους ανθρώπους να το κάνει. Προσωπικά θα μείνω στην εξαιρετική εμφάνιση της ομάδας του ΠΑΣ, και στους παίκτες που καθ’ όλη τη διάρκεια της αναμέτρησης έδειξαν το απαιτούμενο πάθος, αλλά και πίστη για ένα θετικό αποτέλεσμα.
Επόμενη στάση, Τρίπολη. Σεμνά, ταπεινά, και το τόπι χαμηλά….!
Ο Τζες
