H… συνομωσία της 25ης Νοεμβρίου | El Comandante
Τοποθεσία: Up to the spirit in the sky
Προάστιο: Κάπου μεταξύ παράδεισου και κόλασης…
Οδός: Cloud 9
Η παρέα: George Best, Fidel Castro, Johan Cruyff.
Ο διάλογος: Φανταστικός φυσικά… Πλήν όμως διάσπαρτος από ρήσεις των τριών, ακροβατεί μεταξύ μυθοπλασίας και μιάς… αιθέριας πραγματικότητας.
Κάπου εκεί ψηλά, βρίσκουμε τους δύο της παρέας, να διασχίζουν την μεγάλη πόρτα του γηπέδου, με την επιγραφή… «Βασιλεία των Ουρανών».«Δεν ήταν η ώρα μου τότε, αλλά εντάξει, αν μη τί άλλο, έφυγα χορτάτος», λέει ο ένας καθώς αφήνει την μπάλα να κυλήσει στο χόρτο.
Tην αλλάζει από το ένα πόδι στο άλλο.
Την φέρνει στο γόνατο κι αρχίζει τα γκελάκια.
Την περνάει στο κεφάλι και την κρατάει στον αέρα με αλλεπάλληλες κεφαλιές.
Tην αφήνει να πέσει ξανα κάτω κι όπως του στρώνεται, ένα ισχυρό σουτ, γεμάτο από μίσος και δύναμη, φεύγει από τα γλυκά του πόδια. Ο έταιρος της παρέας, σπεύδει να την επαναφέρει εντός της… «Βασιλείας των Ουρανών», αλλά αυτή, σταματάει μπροστά από ένα ζευγάρι άρβυλα…
Κρόιφ: Τί κάνεις εσύ εδώ;
Φιντέλ: Μετρώ τα σύννεφα… Τί θέλεις να κάνω; Σκέφτομαι ότι έχω 4 χρόνια εδώ πάνω και μανουριάζω που δεν περνάει η ώρα με τίποτα.
Κρόιφ: Αυτό είναι το κακό εδώ πάνω: ο χρόνος δεν μοιάζει, ΕΙΝΑΙ αιωνιότητα.
Φιντέλ: Και βλέπω και δαύτονα εκεί
κάτω (δείχνει πρός το μέρος του μακρυμάλλη που συνεχίζει τα δικά του στο χόρτο) να κάνει πάλι τα ίδια και τρελαίνομαι… Εσείς οι δυό, κλωτσάτε την μπάλα και ξεχνιέστε…
Κρόιφ (κοιτάζοντας πρός το μέρος του «μαλλιά»): Άρχισε τα τσαλίμια με το τόπι. Μαγεία… Η αλήθεια είναι ότι ολημερίς κι ολονυχτίς, με αυτό την βγάζει.
Φιντέλ: Καλά για το «ολονυχτίς» ας μην το συζητήσουμε καλύτερα… Χτες πάλι τον βρήκα καβάλα με την Marilyn…
Κρόιφ: Είσαι σίγουρος; Γιατί εγώ που πέρασα χθές να τον δω, βρήκα τον πρίγκηπα Ρενιέ να του την έχει στήσει από κάτω πυρ και μανία και δεν μπήκα καν στον κόπο…
Φιντέλ: Τί λες ρε; Δηλαδή ξέσκιζε και την πριγκήπισα ο… ξεσκισμένος;
Κρόιφ: Εσύ τί λες; Να είχε πάει από κάτω ο Ρενιέ, για να φυλάει τσίλιες; Μάλιστα για να τον πειράξω του είπα “Greetings to your… Grace”. Μόνο που δεν με μούνταρε…
Φιντέλ: Καλά του έκανες του σκατο-πρίγκηπα.
Κρόιφ: Εγώ δεν του έκανα τίποτα. Μάλλον ο άλλος του έκανε… Δηλαδή… όχι αυτουνού, αλλά της Grace Kelly…
Φιντέλ: Χέστηκα! Εγώ έχω θέματα με τα… στέμματα, οπότε καλά του έκανε!
Κρόιφ: Γνωστές οι απόψεις σου, αλλά κι εσύ δεν έκανες ολίγα κι ας μην ήσουν… εστεμμένος.
Φιντέλ: Ναί, δεν σου έμοιασα να είμαι… καλόπαιδο.
Κρόιφ: Ποιός σου είπε ότι ήμουνα τέτοιο; Ξεχνάς που πήγα κόντρα στον ίδιο τον Φράνκο, που μόνο και μόνο για να του την σπάσω, βάφτισα τον γιό μου… Jordi;
Μπεστ: Απαγορευμένο το όνομα αυτού του αγίου, τότε που έπαιζες στην Μπαρτσελόνα. Δια… ροπάλου. Είχε βγάλει νόμο ο Φράνκο τότε για να σπάσει το ηθικό των Καταλανών. Μάλιστα θυμάμαι ότι είχε συρρεύσει μιλιούνια ο κόσμος στη βάφτιση του Jordi. Ήταν κάτι σαν διαδήλωση, μέσα από την οποία σε αποθέωναν, παρά σαν βάφτιση.
Φιντέλ: Ρε δεν τα αφήνεις αυτά να μας πεις με ποιάν ξημερο-βραδιαζόσουν πάλι;
Μπεστ: Γιατί; Από σένα θα ζητήσω… άφεση; Εσύ είσαι… εκ πεποιθήσεως άθεος, άλλωστε. Γι’ αυτό και είχες παιδιά με καμιά δεκαριά ερωμένες… Τόσες είχε μαθευτεί ότι είχες δηλαδή. Γιατί στην ουσία… ένας θεός ξέρει πόσες είχες στα κρυφά…
Φιντέλ: Τα ίδια σκατά είμασταν κι οι δυό μας ρε… Γκόμενες, κόσμος να μας λατρεύει, κάπνισμα, αλκοόλ. Καλά, εσύ το είχες παρακάνει εδώ που τα λέμε με αυτό το τελευταίο, ενώ εγώ τις «Cuba libre» μπορεί να τις γονάτιζα, αλλά δεν με παρέσερναν όπως εσένα…
Μπεστ: Ο «ιπτάμενος» όμως (κάνει με ένα νεύμα δείχνοντας τον Γιόχαν)… καλόπαιδο, συγκριτικά με εμάς. Αυτός μόνο κάπνιζε…
Φιντέλ: (ενοχλημένος όπως πάντα όταν τον συγκρίνανε με άλλους…): Κι εγώ το έκανα. Και μάλιστα χωρίς μέτρο. Απλά δεν κάπνιζα όλα αυτά τα σκατά, που έβαζε ο καπιταλισμός μέσα στα τσιγάρα σας, για να σας ψοφήσει…
Μπεστ: Πλάκα-πλάκα έχεις κάνα πούρο επάνω σου;
Φιντέλ: Μπα… το τελευταίο μου το άφησα στον Ντιέγκο, πρίν από χρόνια, όταν κατέληξα στο συμπέρασμα ότι η ύστατη θυσία που πρέπει να κάνω τη δημόσια υγεία της Κούβας, ήταν να σταματήσω το κάπνισμα. Μεταξύ μας, δεν μου έλειψε και τόσο πολύ…
Μπεστ: Η μετριοφροσύνη σου, σπάει ρεκόρ, ως συνήθως… Πάντως σχετικά με τον “Barrilete” (σημ.: παρατσούκλι του Μαραντόνα), ένας άγγελος τις προάλλες μου σφύριξε ότι τραβάει ζόρια κάτω κι ο «Μεγάλος» σκεφτόταν να του χαριστεί κι αυτή τη φορά…
Μπεστ: Υπερβάλεις…
Κρόιφ: Όπα… Κράττει! Tί έλεγε για τον Γκασκόιν; Αυτά δεν τα ξέρω…
Φιντέλ: Έλεγε ότι έχει τόσο I.Q. όσο και το νούμερο της φανέλας που φόραγε…
Μπεστ: Υπερβολές, επιμένω…
Φιντέλ: Ναί ε; Γι’ αυτό την επομένη βγήκε ο “Gazza” και ρώταγε «Τί έιναι το I.Q. ρε παιδιά;»
Μπεστ (γελάει): Εντάξει, αυτό το παραδέχομαι! Έτσι έγινε. Για το ποτό εννοούσα ότι έλεγες υπερβάλεις. Το έκοβα…
Φιντέλ: Πότε;
Μπεστ: Όταν κοιμόμουνα. Δεν έπινα σταγόνα…
Κρόιφ: Ναί, σε κοιμήσανε στο χειρουργειο και με το που έκανες μεταμόσχευση άδειασαν τα βαρέλια στο εργοστάσιο του Τζόνυ.
Μπεστ (τραγουδάει ένα παλιό ναυτικό άσμα):
«Whiskey is the life of man…
Whiskey Johnny!»
Φιντέλ (φέρνοντας το χέρι του στο πρόσωπό του απεγνωσμένα): Αδιόρθωτος…
Κρόιφ: Ναί, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε… «σύντροφε», ότι κάθε μειονέκτημα, έχει το πλεονέκτημά του…
Φιντέλ: Αγαπημένη σου φράση Ολλανδέ, αλλά εγώ για τον Τζώρτζη το έλεγα.
Κρόιφ: Εγώ, το έλεγα για τον «Pibe d’ oro».
Φιντέλ: Παπάρια… «χρυσός», αν σκεφτεί κανείς το χρυσάφι που θα έβγαζε, έτσι κι έπαιζε σήμερα… Κι όσο σκέφτομαι ότι το στρώνουν στα πόδια όλων αυτών που δεν έφταναν ούτε την πατούσα του…
Κρόιφ: Έχεις δίκιο… Τους περισσότερους τους έχουν θεοποιήσει χωρίς λόγο. Εγώ δεν έχω δει ποτέ ένα τσουβάλι λεφτά να παίζει… «καλή μπάλα».
Μπεστ: Συμφωνώ. Λίγοι αξίζουν, σήμερα που η δύναμη έχει αντικαταστήσει εν πολλοίς την τεχνική και την διάθεση για «φαντεζί» ποδόσφαιρο.
Κρόιφ: Αλήθεια ρε Τζωρτζ, ποιός από αυτούς εκεί κάτω σου αρέσει σήμερα;
Μπεστ (το σκέφτεται λιγάκι): Να σου πω… είναι αλήθεια, ότι θα αντάλλαζα όλη τη γαλλική σαμπάνια που είχα πιεί στη ζωή μου, μόνο και μόνο για να παίξω ένα έστω Ευρωπαϊκό παιχνίδι, δίπλα-δίπλα με τον Ερίκ Καντονά, μέσα στο Old Trafford…
Κρόιφ: Αυτό κι αν αποτελεί δήλωση… Πόσο μάλλον όταν το ομολογεί αυτό η μεγαλύτερη παικτούρα του κόσμου…
Φιντέλ: Α, όλα κι όλα. Με το συμπάθειο δηλαδή Χουάν μου, αλλά ο πραγματικός… best ήταν ο φίλος μου, ο Maradona…
Μπεστ: Φιντέλ άκου: δεν θέλω να σου το χαλάσω, αλλά για μένα το γεγονός και μόνο ότι ο ίδιος ο Πελέ, όπου κι αν βρισκόταν, με αποκαλούσε «τον μεγαλύτερο ποδοσφαιριστή όλων των εποχών», αποτελεί την ύψιστη τιμή, που μου έχει γίνει εν ζωή…
Φιντέλ: Ρε Μπεστ φαντάζεσαι να τον είχαμε εδώ τον «Cosmico» (σημ.: ένα από τα παρατσούκλια του Μαραντόνα) και να στήναμε ένα ματσάκι, με σένα και τον Κρόιφ…
Μπεστ:, Αμάν μάγκες! Θα έφερνα και τον Ντι Στέφανο κι αυτός σίγουρα θα κανόνιζε να φέρει μαζί του και τον Σιρέα. Αν το σφύριζα και στο άλλο γερό ποτήρι, τον Σώκρατες, θα κανόνιζε αυτός να ερχόταν κι ο Πελέ και θα γινόταν εδώ πάνω… της κολάσεως!
Κρόιφ: Τον Πελέ αφήστε τον εκεί που είναι. Όσο ζει, θα ζει κι η μπάλα. Σας το λεω, γιατί κι εγώ κάποια στιγμή που έμαθα ότι πήγε στο νοσοκομείο, του είπα του Θεού να τον κάνει… «μεταγραφή» και μου το ξέκοψε λέγοντας: «Κάθε Θεός στο πόστο του…».
Φιντέλ: Μιά ζωή σιβυλλικός ήταν. Δεν τον έπιανες πουθενά τον «Μεγάλο»… Καταλαβαίνεις τώρα γιατί είμαι… άθεος;
Κρόιφ: Εντάξει αφού μας κάνει τέτοια κόμπλα τί θα λέγατε να φέρναμε τον «El Diez» (σημ.: «Το Δεκάρι» άλλο ψευδώνυμο του Ντιέγκο) που είναι στο νοσοκομείο αυτές τις μέρες και την βγάζει-δεν την βγάζει;
Φιντέλ: Ευκολάκι. Ο «μεγάλος» μου χρωστάει χάρη, γιατί Του θύμισα να φέρει επιτέλους επάνω τον Σπάρτακο», που τον είχε ξεχάσει 103 χρόνια κάτω…
Κρόιφ: Toν Kirk Douglas, εννοείς;
Φιντέλ (εκνευρισμένος): Για μένα ήταν ο Σπάρτακος, ο μέγας επαναστάτης!
Μπεστ: Έλα, για ηρεμήστε. Τί λέτε να του πούμε να μας τον φέρει αύριο, που είναι 25η Noεμβρίου, η μέρα που «έφυγα» κι εγώ πρίν από 15 χρόνια;
Φιντέλ: Καλά, σοβαρά τώρα… Ίδια μέρα με μένα, «έφυγες» κι εσύ;
Κρόιφ: Μέχρι και σ’ αυτό ζηλιάρης, ρε σύντροφε…
Φιντέλ: Όχι ρε Χουαντσίτο, αλήθεια λέω… κι εμένα 25 Νοέμβρη ήταν που με φώναξε ο «Μεγάλος» εδώ. Για φανταστείτε λέει, να φέρναμε τον «Pibe de Oro» εδώ, ίδια μέρα με μένα…
(Ο Ολλανδός ξεροβήχει με νόημα…).
Φιντέλ: …ίδια μέρα με μένα και τον “Belfast boy” (σημ.: ένα από τα ψευδώνυμα του George Best). Ο ένας θεός μαζί με τον άλλο, να παίζουνε μπάλα με τον θεό της επανάστασης…
Μπεστ: Καλά δεν μου λες τώρα, θες να σε ακούσει ο… «ένας και μοναδικός» και να μας ρίξει πόρτα όταν του ζητήσουμε τη χάρη;
Φιντέλ: Καλά λες! Τουμπεκί… Ας κάνουμε εμείς την δουλειά μας κι άσε Τον αυτόν, να νομίζει ότι είναι Θεός…
Κρόιφ: Λοιπόν, τέρμα τα λόγια. Πάμε να βρούμε τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, να ζητήσουμε επίσημη ακρόαση.
Κάπως έτσι, στήθηκε η… περίφημη συνομωσία της 25ης Νοεμβρίου, για την οποία στη Γη, πολλά ακούστηκαν και πολλά ειπώθηκαν, ως πρός το κατά πόσον ήταν μιά απλή σύμπτωση ή όχι.
Ο Θεός (που φυσικά δεν του ανέφεραν τον Μαραντόνα, με την ίδια ιδιότητα με Εκείνου…) είχε τις αντιρρήσεις Του.
Ο George Best λέγεται ότι του τόνισε πως ήταν μιά καλή ευκαιρία, να δώσει ανάπαυση στον Αργεντίνο από τα διαρκή προβλήματα υγείας που τον βασάνιζαν.
Ο Johan Cruyff ακούστηκε να του λέει ότι με τον Ντιέγκο η Εθνική ομάδα των ουρανών, θα γινόταν… άπιαστη.
Ο Fidel Castro ως έμπειρος πολιτικός, ξετύλιξε όλη την διπλωματία του, επικαλούμενος την ανάγκη να ξεκαθαρίσει το θέμα ως πρός το ποιός ήταν ο καλύτερος των άλλων δύο.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του τελευταίου, ο Θεός δεν φαινόταν να πείθεται.
Τελικά τον… δρόμο για τ’ αποδυτήρια με το ροζ Φύλλο Αγώνος στο τσεπάκι τους, φέρεται να το πήραν χάρη στον Βορειο-Ιρλανδό, ο οποίος Τον πλησίασε και Του ψυθίρισε στ’ αυτί:
«Δεν μου λες Κύριε… θέλεις να επιμείνεις στην απόφασή Σου και να τον έχεις ετούτον εδώ (είπε δείχνοντάς του τον Κάστρο) με τις ώρες να στα ζαλίζει; Για το καλό Σας, το λέω Μεγαλοδύναμε… κάποτε, ενώ ακόμα ήταν κάτω, ένας λόγος του διήρκεσε 7 ώρες…»
Ο Ύψιστος δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί άλλο κι όχι μόνο ενέδωσε, αλλά ξέχασε να ενημερώσει ακόμα και τον κλειδοκράτορα Πέτρο, για την άφιξη του σχετικά με τον “El 10”…
Κάπως έτσι ήταν, που πείστηκε ο «Μεγάλος» και πήρε την μεγάλη απόφαση, για τον μεγάλο του ποδοσφαίρου.
Λέγεται επίσης, ότι όταν ο Diego κτύπησε την πόρτα, εκεί στα ουράνια, ο Πέτρος βλέποντάς τον αιφνιδιασμένος, τον ρώτησε έκπληκτος για πού το’βαλε, καθώς δεν τον είχε στη λίστα του κι εκείνος του απάντησε στα αγγλικά:
“Going on up, to the spirit in the sky…
It’s where I’m gonna go when I die.
When I die and they lay me to rest
I’m gonna go on the piss with Georgie Best!”
El Comandante
