Η έμπνευση της στιγμής | Sons Of Football
Ας παρομοιάσουμε το γήπεδο με μια λευκή αδιάφορη κόλλα χαρτιού, προτού τρέξει πάνω της η μελάνη. Όπως ο καλλιτέχνης συλλαμβάνει αστραπιαία την έμπνευση του λίγο πριν την φανερώσει μέσω της τεχνικής του, έτσι και το γρασίδι αποτελεί έναν άχρωμο καμβά που επιζητά τον άνθρωπο που θα αποτυπώσει μία ασυνείδητη και φιλόδοξη σκιά ως ένα αναπάντεχο γεγονός στα μάτια μας.
Το ποδόσφαιρο πέρα από αδιαφιλονίκητος εκπρόσωπος του αθλητισμού, χαρακτηρίζεται εναλλακτικά και ως μορφή τέχνης. Παρόμοια με μια ενδεχομένως θεατρική παράσταση ή ένα κινηματογραφικό έργο που κινητοποιεί τους δικούς της πρωταγωνιστές, σεναριογράφους, ακόμη και καλοντυμένους σκηνοθέτες μιας ευρύτερης πλοκής. Σε αυτή λοιπόν, τη ζηλευτή αγωνιστική «τελετουργία» που λαμβάνει χώρα κάθε τρεις και λίγο, αναλαμβάνουν οι αληθινοί ήρωες που δεν είναι άλλοι από τους ποδοσφαιριστές.
Ανατρέχοντας στη μνήμη μας, μπορούμε κάλλιστα να αναφερθούμε σε αξιοσημείωτες σκηνές αυτού του παράδοξου αθλήματος που μας θέτει σε μια ατέλειωτη αναζήτηση ενός νέου τρικ, ενός ευφάνταστου σεναρίου. Πρώτη λοιπόν, αναδρομή στο παρελθόν και το σπάνιο αίσθημα αιχμαλωτίζεται στη φιγούρα του Ροναλντίνιο στο Στάνφορντ Μπριτζ, καθώς αρνείται να ξεθωριάσει ως ανάμνηση. Το γκολ με την χαρακτηριστική έκφραση «πως σβήνει το τσιγάρο», είναι η στιγμιαία απόφαση του Βραζιλιάνου να ξεδιπλώσει ο ίδιος ένα έργο τέχνης που όμοιο του δεν υπήρξε μέχρι την πραγματοποίηση του. Ο Ροναλντίνιο διαθέτει μπροστά του ένα πεδίο μάχης, στο οποίο οι αμυντικοί έχουν ήδη οχυρωθεί να αποκλείσουν κάθε πιθανό σλάλομ του ή κάποια πάσα-κλειδί στην εστία τους. Κι όμως, ο Ροναλντίνιο έχοντας απέναντι του συμπρωταγωνιστές τους Καρβάλιο και Γκαλάς, σβήνει το περίφημο τσιγάρο με τη μύτη του παπουτσιού και με ένα άτιμο γκελ στη «στρογγυλή» την στέλνει ύπουλα στο πλεχτό. Με δύο κινήσεις απρόβλεπτες δίχως προεργασία των κινήσεων, αλλά με το ένστικτο και τις επικρατούσες συνθήκες της φάσης, ο Βραζιλιάνος μάγος απελευθερώνει ένα ανεπανάληπτο γκολ.
Η επόμενη θαυματουργή κίνηση παντοτινά εγκλωβισμένη στη μνήμη, είναι η περίτεχνη απαλλαγή του Ολλανδού Ντένις Μπέργκαμπ της τότε ανταγωνιστικής Άρσεναλ. Το περίφημο γκολ με θύμα τον δικό μας Έλληνα Νταμπίζα, που η όλη ενέργεια του Μπέργκαμπ θύμισε δείκτη ρολογιού. Περιστρεφόμενο αντικείμενο ίσως, προτού ο Ολλανδός την υποδεχθεί και τελειοποιήσει ένα από τα πιο ασυνήθιστα έργα τέχνης στα χρονικά του ποδοσφαίρου. Μία αλλόκοτη ενέργεια που σάστισε οποιονδήποτε σπίκερ της εποχής, καθώς η ομορφιά του γκολ δεν είχε προηγουμένως επαναληφθεί από κάποιον άλλο του αθλήματος. Η βεβιασμένη πάσα του Πιρές ερχόταν στα πόδια του αυστηρά μαρκαρισμένου Μπέργκαμπ σε στατική επίθεση, με πλάτη του ίδιου στην αντίπαλη εστία. Όπως ο ίδιος επισήμανε αργότερα, η όλη του σκέψη στηριζόταν στην αιφνίδια αντίδραση προτού το αντιληφθεί ο αμυνόμενος, καλή ώρα ο Νταμπίζας σε αυτή την αλησμόνητη πιρουέτα.
Η επόμενη στάση μας βρίσκει να αντικρίζουμε ένα σόλο γκολ που ανέκαθεν μας ελκύει, καθώς πρόκειται για το «ποίημα» ενός ποδοσφαιριστή. Όπως οι αψεγάδιαστοι και άρτια δομημένοι στίχοι απελευθερώνουν ένα πλούσιο πολιτιστικό περιεχόμενο, έτσι και τα σόλο γκολ ανήκουν στις αναλλοίωτες στιγμές που αντιπροσωπεύουν τη δημιουργικότητα, αξία και φυσικά την έμπνευση στο ποδόσφαιρο. Ειδικά μάλιστα όταν αναφερόμαστε στη προσωπική καλλιτεχνία του Λιονέλ Μέσι εναντίον της Μπιλμπάο στο τελικό Κόπα Ισπανίας το 2015. Η επιλογή έγινε κατόπιν δυσκολίας επίτευξης του και στις (ελάχιστες) προοπτικές που δύναται να ελιχθεί κανείς σε ένα τόσο στενό χώρο. Κι όμως, ο θαυματουργός Λίο προσπερνά τρία σώματα Βάσκων, καλπάζει προς τη περιοχή όντας πλέον απελευθερωμένος, εξαπατά δύο ακόμη συνευρισκόμενους στη φάση, και περνά τη μπάλα από ελάχιστα εκατοστά και με λίγη δόση της συνένοχης θεάς τύχης.
Αφού λοιπόν, η επιλογή των γκολ πραγματοποιείται με βάση την φευγαλέα περίτεχνη ενέργεια σε μία ατομική προσπάθεια, ο νους μας αποκαλύπτει την θαυμάσια ραμπόνα του Λαμέλα έναντι της Τριπόλεως για χάρη του Europa League. Εάν μάλιστα πληκτρολογήσει κανείς το όνομα του ντελικάτου Αργεντινού, απευθείας αντικρίζει ως πρώτη αναζήτηση αυτό το αλησμόνητο γκολ. Ο τρόπος που κυλάει η μπάλα προς το μέρος του συρτά, με οπτικό πεδίο ευνοϊκό για τον ίδιο, περνά η άμεση σκέψη του εξωφρενικού κόλπου «ραμπόνα», που συνήθως πραγματοποιείται ως ασίστ πριν ένα γκολ. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση, ο Λαμέλα το επιχείρησε ως σουτ, το οποίο υψώθηκε στον αέρα και κατέληξε με φάλτσο στα δίχτυα της Ελληνικής ομάδας.
Σε αυτή την λίστα απαράμιλλης αξίας έργων στο ποδόσφαιρο, δεν γινόταν να παραμελήσουμε τη σύγχρονη εποχή και τα χαρακτηριστικά που την διαμορφώνουν. Σαφώς και η τεχνική κατάρτιση – το κόλπο που δεν υπάρχει άλλο ομοίωμα του – αδιάλειπτα θα μας ελκύει. Από εκεί και έπειτα, το καλωσόρισμα του τωρινού ποδοσφαίρου φέρνει την αθλητικότητα μαζί της. Μας αποκαλύπτει ένα άθλημα αυξημένων ταχυτήτων, με συνέπεια στη τακτική και σωματικά προσόντα που σε διατηρούν ανταγωνιστή, αλλά και εξίσου κορυφαίο του είδους. Αυτή λοιπόν, η είσοδος της νέας εποχής αποτυπώνεται στο γκολ – ψαλίδι του Κριστιάνο Ρονάλντο. Η συστημένη σέντρα του Καρβαχάλ στην έδρα της Γιουβέντους, υπήρξε η αφορμή για να ανυψωθεί ο Πορτογάλος για ένα μνημειώδες επίτευγμα που σταθερά αποζητούσε. Αδιαμφισβήτητα, το ψαλιδάκι αποτελεί σφραγίδα του, Ένα στίγμα που εκπροσωπεί την εξελικτική του πορεία στο πεδίο που τον αποκαλούμε πλέον «αθλητή» του ποδοσφαίρου.
