Η Ευρώπη χρειάζεται και την απαιτούμενη νοοτροπία

Ασφαλώς και ο Μαρτίνς έπρεπε να διαχειριστεί ένα ελλιπέστατο – ελέω απουσιών – ρόστερ. Δεκτό μάλιστα πως η Σίτι αποτελεί μία υπερδύναμη στη σύγχρονη εποχή, γαλουχημένη υπό τις οδηγίες του Γκουαρδιόλα και αντίστοιχα ισχυρή με μπόλικο ατομικό ταλέντο και φιλοδοξία.

Όμως, όσα υψηλά ζητήματα κι αν προέκυψαν στον αγωνιστικό Ολυμπιακό ενόψει της χθεσινής πρόκλησης, δεν δικαιολογείται η πενιχρή εμφάνιση ως σύνολο. Μπορεί μεν η αμυντική διάταξη πέντε προσώπων να πρόσδιδε ασφάλεια, αλλά συγχρόνως το πλάνο δεν δύνατο να ευδοκιμήσει με τα υπάρχοντα ακραία μπακ, τους τωρινούς εξτρέμ και τα φετινά χαφ. Και το κυριότερο, η νοοτροπία του προέδρου Βαγγέλη Μαρινάκη να αναζητά την αιτία της ήττας – προπόνησης στις αποφάσεις του διαιτητικού team και του var αντίστοιχα.

Σε κάθε σεζόν χρειάζεται να προχωράμε σε μια στοιχειώδη εκτίμηση των καταστάσεων, ακόμη και σε πρώιμα συμπεράσματα για να προνοήσουμε πριν τα τελικά γεγονότα. Κι ο φετινός Ολυμπιακός είναι πασιφανές πως επέλεξε νέες προσθήκες, οι οποίες έως τώρα δεν αγγίζουν τις ταχύτητες και την ετοιμότητα των προκατόχων της περσινής σεζόν. Όχι μόνο μερικοί εκ αυτών ταλαιπωρούνται από συχνούς τραυματισμούς, αλλά όσοι έχουν συμμετάσχει στους αγώνες δύσκολα ακολουθούν την ομάδα και τα «θέλω» της.

Και εδώ λοιπόν, έρχεται η άστοχη δήλωση του προέδρου του Ολυμπιακού. Κύριο ζήτημα για την χθεσινή (απούσα) εμφάνιση του Ολυμπιακού αποτελεί η αδυναμία των παικτών να ανταλλάξουν έστω τρεις πάσες υπό πίεση. Αντιθέτως, ο επίμονος ζήλος των δηλώσεων εστίασε στα σφάλματα των διαιτητών. Αντί να μας ανησυχεί η γύμνια της ομάδας από πλευράς ρόστερ, ατομικής ικανότητας και ενέργειας, επικεντρωνόμαστε άλογα στην κοντόφθαλμη νοοτροπία που ταλανίζει τον εγχώριο κόσμο μας.

Η αυτοκριτική αποτελεί λοιπόν, το κρισιμότερο στοιχείο που θα οδηγήσει στην ανατροπή πιθανών λαθών και στην έλευση θετικών αποτελεσμάτων. Διότι σε καμία περίπτωση ο περσινός Ολυμπιακός – ακόμη και με απουσίες – δεν θα λοξοδρομούσε από το επιτυχημένο τότε πλάνο του. Αντιστάθηκε απέναντι σε όλες τις ευρωπαϊκές ομάδες ανεξαρτήτως δυναμικής, δημιουργώντας κυρίαρχο ποδόσφαιρο κατά διαστήματα, ενώ ο φετινός Ολυμπιακός φρέναρε την εξέλιξη που πέρσι εύκολα παρατηρούσαμε και θαυμάζαμε.

Εδικά στο άκουσμα της απώλειας του Ντιέγκο Μαραντόνα, το απόγευμα με βρήκε να στρογγυλοκάθομαι για την αναμέτρηση στο γήπεδο Καραϊσκάκης. Σε ένα πένθιμο απόγευμα, που θα έπρεπε τα μάτια μας να τα μονοπωλεί το υγιές ποδόσφαιρο, αναλωθήκαμε σε μια φτωχή εμφάνιση με πρώτο κυριολεκτικά σουτ στο… 88′. Σε εκείνο μάλιστα το σημείο, αισθανόμασταν ακόμη πιο «άδειοι» στις ατυχείς δηλώσεις που ακολούθησαν διά στόματος προέδρου.