Η πανέμορφη διείσδυση του Εμπαπέ δικαιώνει το ποδόσφαιρο της Παρί

Η Παρί Σεν Ζερμέν στη πιο πειστική της εμφάνιση εναντίον της Ρεάλ Μαδρίτης, πήρε υπέρ της τον πρώτο αγώνα στους «16» του Τσάμπιονς Λιγκ. Οι Παριζιάνοι απέδειξαν ότι είναι ισχυροί σε κάθε θέση της σύνθεσης και υπερτερούν αυτή τη στιγμή ακόμη και απέναντι στο πολυνίκη σύλλογο αυτού του θεσμού. Παρά το μονοπώλιο της κατοχής και τις ανεπιτυχείς προσπάθειες του Μέσι τόσο από τη βούλα του πέναλτι, όσο και στα μπλοκαρισμένα του σουτ, στο τέλος προέκυψε μία ασύλληπτη διείσδυση του Εμπαπέ. Ο Γάλλος μέχρι τις καθυστερήσεις του αγώνα ολοκλήρωνε εμφάνιση καριέρας δίχως τελική επιβράβευση, η οποία βέβαια ήρθε με τον πιο επιδέξιο τρόπο.

Σκοπιμότητα με βλέμμα στον… επαναληπτικό αγώνα

Η Ρεάλ Μαδρίτης σε όλη τη διάρκεια του αγώνα ανέλαβε συνειδητά τον ρόλο του παρατηρητή, τόσο επειδή αδυνατούσε να ισοφαρίσει σε αγωνιστική κατάσταση το σύνολο του Ποκετίνο, όσο το ότι αποσκοπούσε να πάει την υπόθεση πρόκρισης στο επαναληπτικό στο «Μπερναμπέου». Ωστόσο, ακόμη κι αν η Παρί δεν άφηνε περιθώρια χαλάρωσης στους νευρικούς Μαδριλένους, αυτό δεν σημαίνει πως η επιλογή αυτής της φτωχής τακτικής ικανοποιεί τον φίλο της Ρεάλ. Ένα φοβικό ποδόσφαιρο δίχως συνέχεια έπειτα από δύο πάσες μεταξύ παικτών. Έχοντας μοναδικό σκοπό να καλυφθούν αδυναμίες, με μια προσέγγιση των φιλοξενούμενων που ουδεμία σχέση έχει με την υστεροφημία του κλαμπ.

Η Βασίλισσα φανέρωσε μία δυσλειτουργική εικόνα σε όλο το πρώτο μέρος, μη βρίσκοντας σε κανένα σημείο του αγώνα ρυθμό για να ανασάνουν από τους αφηνιασμένους Γάλλους. Μόνο στα τελευταία λεπτά του αρχικού ημιχρόνου πήραν μέτρα, όπως και στην επανάληψη. Σε εκείνα τα δύο δεκάλεπτα αύξησαν οι Μαδριλένοι τη κατοχή τους, έτσι ώστε να σπάσουν τη θέληση της Παρί για κατά μέτωπο επίθεση. Άλλωστε, η οπισθοχώρηση της Ρεάλ εντοπιζόταν στη τοποθέτηση ορισμένες φορές του Κασεμίρο ως τρίτο σέντερ μπακ, ώστε να μετατρέπεται το σύστημα σε 5-3-2.

Μία ακόμη αιτία του διαρκούς περιορισμού της Ρεάλ Μαδρίτης αποτελεί και η αδιάκοπη πίεση των Παριζιάνων. Αυτή η άμεση επιθυμία για τη μπάλα συνεχώς στα πόδια τους προέρχεται από την αθλητικότητα ορισμένων παικτών και χαφ που σε αυτό το τομέα τα πηγαίνουν περίφημα. Τόσο οι ταχυδυναμικοί Εμπαπέ και Mέντες, όσο και οι Παρέδες, Βεράτι διαθέτουν αυτή την ικανότητα να στραγγαλίζουν τον αντίπαλο για μεγάλα διαστήματα, ακόμη κι αν πρόκειται για την Ρεάλ Μαδρίτης. Σε δευτερεύοντα ρόλο έρχονται οι Μέσι και Ντι Μαρία που κυρίως αποβλέπουν στις ευκαιρίες που επρόκειτο να τους εμφανιστούν. Οι δυο τελευταίοι μάλιστα έβγαιναν μπροστά για πρωτοβουλία σε κλειστούς χώρους, εκεί που χρειάζεται λεπτότητα κινήσεων και εν στάση τεχνική κατάρτιση.

Το «στέμμα» στον Εμπαπέ

Είναι πλέον προφανές ότι φέτος έπειτα από την απουσία του Νεϊμάρ και την χαμηλή απόδοση του Μέσι, ο Εμπαπέ δικαιωματικά αξίζει τον τίτλο του καλύτερου στο ρόστερ. Όχι μόνο επειδή οι άλλοι δύο ποιοτικοί παίκτες δεν βρίσκονται έντονα στο προσκήνιο, αλλά επειδή οι εμφανίσεις του Γάλλου εξίσου τους επισκιάζουν. Φυσικά είναι λογικό, αφού η ηλικία του Γάλλου αποπνέει φρεσκάδα. Είναι η κατάλληλη, προκειμένου να εκμεταλλευτεί ο Εμπαπέ τα φυσικά του χαρακτηριστικά και να ξεχυθεί στο γήπεδο. Αυτός είναι πλέον, που έχει τη διάθεση να διακριθεί, να κυνηγήσει κάποιο όραμα στο σύντομο μέλλον με στόχο την απόλυτη τελειοποίησή του.

Από την άλλη, όσοι ελπίζαμε να δούμε συνήθεις περίτεχνες ενέργειες από τον Λίο, ίσως πρέπει να αφήσουμε στην άκρη τις ανεπανάληπτες στιγμές του παρελθόντος, οι οποίες είναι γεμάτες νοσταλγία στο νου μας. Ας κοιτάξουμε μπροστά στα νεότερα αστέρια, να αφήσουμε αυτούς που μας πρόσφεραν τόσα πολλά να ξαποστάσουν. Ποιο το νόημα δηλαδή να αποζητά κανείς το ένα γκολ μετά το άλλο από τον Ρονάλντο, ή συνεχώς ντρίπλες από τον Μέσι όταν όλα αυτά τα χορτάσαμε και με το παραπάνω. Ο Μέσι δεν είναι ο παίκτης που γνωρίζαμε, ούτε πρόκειται να χαζέψουμε ξανά τα διαχρονικά του σλάλομ. Τότε που ο Αργεντινός τα επιχειρούσε σε μία άλλη δεκαετία, σε μία μάλιστα διαφορετική ηλικία. Δικαίως λοιπόν, ο ταχύς Εμπαπέ εντυπωσιάζει και παίρνει τα εύσημα. Είναι η δική του στιγμή και η ιδανική εποχή για αυτόν.

Ο Βεράτι και τα πάμπολλα τρεξίματα

Τον Ιταλό τον σπουδάζαμε και στο τελευταίο Euro, που ταλαιπωρούνταν από τραυματισμό. Όταν τελικά εντάχθηκε στο ρόστερ της Εθνικής Ιταλίας, η παρουσία του δεν μας άφηνε ικανοποιημένους, όντας αρκετά «άδειος» από δυνάμεις και ενέργεια. Ωστόσο, ο Βεράτι φέτος έχει επανακτήσει την καλή του φόρμα, αποτελώντας την «καρδιά» της μεσαίας γραμμής στη Παρί. Ασφαλώς δεν είναι ο μέσος με την κάθετη πάσα και την υψηλή αντίληψη στο χώρο, αλλά είναι ικανός στη κοντινή πάσα και στο χειρισμό της μπάλας υπό πίεση. Το κυριότερο χαρακτηριστικό του είναι η αυταπάρνηση στην ανάκτηση της κατοχής, την υψηλή πίεση και τη θυσία του σε μάχες στο να προστατεύσει τη μπάλα από τα αντίπαλα πόδια. Μετά τον άπιαστο Εμπαπέ, ο Βεράτι ήταν ο αμέσως καλύτερος παίκτης στον αγωνιστικό χώρο με αστείρευτες δυνάμεις και κερδισμένες μονομαχίες έναντι των πιο ποιοτικών χαφ τα τελευταία έτη, Μόντριτς και Κρος.

Συνεπώς, η όλη προσπάθεια της Παρί για ποδόσφαιρο κυριαρχίας αποτυπώθηκε στην ύστατη έμπνευση του Εμπαπέ που πέρασε ταχύτατα ανάμεσα σε Βάσκεζ και Μιλιτάο. Ένα ιδανικό και ολοκληρωμένο σπριντάρισμα του Γάλλου που θέτει την Παρί σε τροχιά πρόκρισης, ενώ στέλνει μήνυμα στην αλλά αντίπαλη ομάδα σχετικά με τη κρυφή της επιθυμία να τον εντάξει το καλοκαίρι στο ρόστερ της.