Η τελευταία αναλαμπή του Οζίλ λίγο πριν την... πτώση

Το μακρινό 2016 και μήνα Νοέμβριο ο Οζίλ συνέλαβε την τελευταία του έμπνευση σε υψηλό επίπεδο, η οποία πιστοποιούσε το πραγματικό του ταλέντο καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Η Άρσεναλ φιλοξενούνταν τότε από την σύγχρονη ποδοσφαιρική δύναμη της Βουλγαρίας, τη Λουντογκόρετς, σε έναν αγώνα ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ, ο οποίος συνοδεύτηκε από το πλούσιο σκορ 2-3 μεταξύ των δύο συλλόγων.

Σε αυτό το παιχνίδι ο Οζίλ μας υπενθύμισε την σπάνια τεχνική του κατάρτιση, όπως και την ξεχωριστή του αντίληψη στο χώρο, με την οποία είχε καθορίσει αρκετά αποτελέσματα για χάρη της Ρεάλ Μαδρίτης. Η χαρακτηριστική φάση που ο Τούρκος μεσοεπιθετικός αγγίζει αρχικά τη μπάλα στα πόδια, την φέρνει μπροστά στο τερματοφύλακα, τον προσπερνάει με προσποίηση και αδειάζει έξοχα δύο ακόμη μπακ έμεινε ανεξίτηλη στη μνήμη μας. Ίσως εκείνη τη δεδομένη στιγμή να γράφτηκε ο επίλογος στο ποδοσφαιρικό κεφάλαιο του παιδιού από το Γκεζελκίρχεν της Γερμανίας. Ανέκαθεν ως ποδοσφαιριστής ο Οζίλ διακρινόταν για τις λεπτές του κινήσεις. Οι πάσες ακρίβειάς του γίνονταν σε στενούς χώρους ή σημεία που δεν διανοούνταν ο αμυνόμενος πως υπήρχαν ως επιλογές στο ρεπερτόριο του πολιτογραφημένου Γερμανού.

Ο Οζίλ κατόρθωσε κάτι μοναδικό: να σχηματίσει για τον εαυτό του δύο εκδοχές ποδοσφαιριστών στο χορτάρι. Από τη μία πλευρά, ο ταλαντούχος Οζίλ ανάμεσα στα αστέρια και σταθερή κολώνα στα πλάνα μίας πάμπλουτης Ρεάλ. Ένας αγωνιστής δηλαδή στη προσπάθεια των Μαδριλένων να κάμψουν την φούρια της Μπαρτσελόνα του Πεπ Γκουαρδιόλα. Επιπλέον, ο Τούρκος μεσοεπιθετικός τα τελευταία χρόνια αποτέλεσε έναν από τους ποιοτικότερους και εγνωσμένης αξίας παίκτες (όπως και ο Αλέξις Σάντσες) που κατέφτασαν και στο Έμιρειτς. Ωστόσο, ο Οζίλ με το πέρασμα των σεζόν στην Αγγλία υπήρξε ένας παίκτης – πρότυπο προς αποφυγή. Φθάσαμε σε σημείο να αναλύουμε τα αίτια της αιφνίδιας πτώσης της απόδοσής του, τη φθίνουσα πορεία του σώματός του που κάποια στιγμή αδυνατούσε να ακολουθήσει απαιτήσεις και αγωνιστικό ρυθμό.

Παρότι είχε ως όπλο τις ασίστ του και τον υψηλό αριθμό που κατέγραφε σε αυτή την κατηγορία, η επίδρασή του στο χορτάρι μειωνόταν με ταχύ ρυθμό. Ο ίδιος χρησιμοποιούνταν στον άξονα, ενώ δοκιμάστηκε κι ως ακραίος, πράγμα που αποτελεί εσφαλμένη γνώση για τις δυνατότητές του. Μόνο ως τροφοδότης μπορούσε να κινηθεί, αλλά χρόνο με το χρόνο η παρουσία του περνούσε απαρατήρητη. Κι όταν είναι κανείς δημιουργός και δεν μπορεί να πετάξει τις δικές του πινελιές στο καμβά, τότε κάτι άλλο συμβαίνει.

Πολλοί έκαναν λόγο για έναν παίκτη που στρογγυλοκάθισε στα πλουσιοπάροχα συμβόλαια της Άρσεναλ, άλλοι όμως βρίσκουν τις αιτίες στη φυσιολογία του αθλητή Οζίλ. Συγκεκριμένα, από ένα σημείο και μετά τα τρεξίματα του είχαν ατονίσει εντελώς, αδύναμος να ανταπεξέλθει σε δευτερεύουσες δουλειές όπως το πρέσινκ και την κάλυψη χώρων. Όχι μόνο δηλαδή ήταν ανήμπορος να ωθήσει το παιχνίδι, αλλά και δίχως τη μπάλα οι απαιτήσεις δεν μπορούσαν να εκπληρωθούν από τον τωρινό Οζίλ. Μάλιστα ο Τούρκος χαφ έχει μεταγραφεί στη Φενέρμπαχτσε, στην οποία έχει κάποιες αναλαμπές στη προσπάθεια να ακολουθήσει τις συνθήκες τουρκικού πρωταθλήματος.

Όπως και να έχει, ο Οζίλ αποτελεί πλέον παίκτη σπάνιο στο είδος του. Κι εξηγούμε πως την τωρινή εποχή που αναζητά κανείς τον άρτιο επιτελικό χαφ ή κοινώς το δεκάρι, είναι δύσκολο να βρεθούν παιδιά με χαρακτηριστικά υψηλής τεχνικής και διορατικότητας. Αυτοί που αγωνίζονται τώρα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και ήδη βρίσκονται στις πέντε δυνάμεις του ποδοσφαίρου. Μπορεί ο Οζίλ με έναν άκομψο τρόπο να έφυγε από το προσκήνιο, αλλά θα τον θυμόμαστε πάντα με εκείνο το μοναδικό στιγμιότυπο στην έδρα της Λουντογκόρετς. Ο αποχαιρετισμός ενός τεχνίτη που τον πρόδωσε πρόωρα το σώμα του, αλλά και η physical – πλέον – όψη του αθλήματος.

https://www.youtube.com/watch?v=hFV_uhZ59IA