Η τσέπη πάνω από την αναγνωρισιμότητα | ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΖΕΛΟΣ
Είναι πολλές και διάφορες οι περιπτώσεις όπου στα τελευταία χρόνια αρκετοί παίχτες προερχόμενοι από τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού αποφάσισαν πολύ γρήγορα να αφήσουν το τριφύλλι για ένα καλό συμβόλαιο στο εξωτερικό…
Αυτό όμως τις περισσότερες φορές τους οδήγησε να βάζουν το χρήμα στην τσέπη αλλά κυριολεκτικά να γυαλίζουν τον πάγκο στην επόμενη καριέρα που επέλεξαν.
Από τον Ζαγαρίτη στον Βαγιαννίδη και παλαιότερα στον Φουρλάνο οι περιπτώσεις μοιάζουν να έχουν βγει από φωτοτυπικό μηχάνημα…
Θα πει κάποιος ποιον Παναθηναϊκό;Ναι έστω και σε αυτόν τον Παναθηναϊκό μπορείς να διακριθείς και να ωριμάσεις ποδοσφαιρικά ώστε να βρεις καλύτερο συμβόλαιο στα αμέσως επόμενα χρόνια εκτός και εάν αυτό το φοβάσαι,το ότι δεν είσαι και τόσο καλός ως παίχτης και βιάζεσαι να υπογράψεις με καλά χρήματα γιατί μετά δεν θα ξαναυπάρξει αυτή η περίπτωση..
Όσο περνούν τα χρόνια χωρίς δεύτερη σκέψη εκτιμώ ακόμα πιο πολύ τον Καραγκούνη, τον Μπασίνα, τον Γκούμα..
Τα παιδιά εκείνης της γενιάς που σαφώς ήταν και καλύτεροι ποδοσφαιριστές σε σχέση με τους σημερινούς ήθελαν να παραμείνουν στον Παναθηναϊκό και να διακριθούν μέσα από αυτόν..
Γιατί ο Παναθηναϊκός εκείνης της περιόδου 1997-1999 ήταν καλύτερος από τον φετινό;Όχι δεν ήταν αλλά είχε κάτι πολύ σημαντικό, οι παίχτες ήταν οικογένεια και ήθελαν να παίζουν για την ομάδα όχι για το επόμενο συμβόλαιο και τονίζω ότι αναφέρομαι για τους παίχτες της ακαδημίας..
Η διάκριση μπορεί να άργησε αλλά ήρθε για αυτούς μέσω των παιχνιδιών που έκαναν στο Champions League και ο κόσμος αυτά τα παιχνίδια τα έχει χαραγμένα στην μνήμη του με αυτούς τους παίχτες…
Έχει χαθεί το όραμα των πιτσιρικάδων με το τριφύλλι στο στήθος και δεν ξέρω ποιος μπορεί να τους χτυπήσει καμπανάκι..
Ο Δώνης σε μεγάλο βαθμό και ο Ουζουνίδης σε μικρότερο προσπάθησαν να το κάνουν, επειδή είχαν φορέσει την φανέλα και γνώριζαν αλλά δεν τους άφησαν να προχωρήσουν….
ΣΩΤΗΡΗΣ ΒΑΖΕΛΟΣ
