Η υπερπλήρης άμυνα του Ολυμπιακού εξασφάλισε την σταθερότητα | Sons Of Football
Ο Μαρτίνς στράφηκε στη λογική επιλογή μίας πεντάδας αμυντικών, από τη στιγμή που οι συνθήκες δεν του επέτρεπαν για περαιτέρω εναλλακτικές σκέψεις. Επανέφερε δίχως δισταγμό το 3-4-3, καθώς η πληρότητα από πλευράς αμυντικών του ενίσχυε τον ανασταλτικό τομέα, και έθεσε τις βάσεις για έναν συγκροτημένο αγώνα έναντι της Νέφτσκι, η οποία δεν τον απείλησε σχεδόν καθόλου.
Ασφάλεια στο σκορ μέσω της αμυντικής προσήλωσης
Στην σκέψη ενός πιο αμυντικογενούς πλάνου ίσως μας δημιουργούσε ερωτηματικά ως προς τις επιθετικές διαθέσεις του Ολυμπιακού και κατά πόσο θα έβλαπτε εν συνεχεία την Νέφτσκι. Άλλωστε, οι λύσεις στο δημιουργικό κομμάτι κρίνονταν λίγες όσον αφορά πάντα το στοιχείο της διαφοράς που επιθυμούμε στη βασική σύνθεση. Για καλή του τύχη ο Ολυμπιακός – και φέτος – απολαμβάνει τις υπηρεσίες του Βαλμπουενά, ο οποίος μας υπενθυμίζει την απαιτούμενη ποιότητα που χρειάζονται να διαθέτουν οι μελλοντικές προσθήκες στο ρόστερ. Μία μόλις ευκαιρία του δόθηκε του Γάλλου και η σέντρα – λόμπα του στο Μασούρα κοίμισε τους αντίπαλους αμυντικούς.
Η ευφυία του Βαλμπουενά δικαίωσε ταυτοχρόνως την παράταξη με πεντάδα αμυντικών και ό,τι διέθετε ο Μαρτίνς από «πολεμιστές» στην ανασταλτική λειτουργία. Από τους ίδιους αποκόμισε την εύκολη απόκρουση όλων των προσπαθειών των Αζέρων και το ξεδίπλωμα στην αιφνίδια επίθεση, ενώ από τον Γάλλο οργανωτή την ανάπτυξη και την τελική πάσα στους προωθημένους Χασάν και Μασούρα. Φυσικά ο Βαλμπουενά δεν ήταν ο μόνος με εύστοχες ενέργειες στο μεσοεπιθετικό κομμάτι, αλλά είχε εξίσου συμπαραστάτες τους Μασούρα και Κούντε, για τον οποίο θα αναφερθούμε παρακάτω.
Σχετικά με την συμπεριφορά των αμυντικών δεν υστέρησε παραδόξως κανείς τους, πέραν του ασταθούς Λαλά. Όλοι τους κάλυψαν χώρους και απέκοψαν προϋποθέσεις επίθεσης των αντιπάλων, αποφεύγοντας τυχόν ατομικά λάθη ή «δώρα» στον αντίπαλο, στη μικρή κυρίως περιοχή. Πραγματικό highlight υπήρξε η εμφάνιση του Σισέ ως… μπακ – χαφ, ο οποίος με ό,τι διέθετε από έλεγχο και αξία στην επαφή του με τη μπάλα τα πήγε καλύτερα από το αναμενόμενο. Θέτοντας σε βαθύτερες σκέψεις τους ανθρώπους του Ολυμπιακού για τη περίπτωση του Ρέαμπτσιουκ. Ο Μολδαβός ουδέποτε πλησίασε σε επικινδυνότητα στο αντίπαλο μισό γήπεδο σε σύγκριση με ό,τι κατόρθωσε χθες αντίστοιχα ο – κατά τ’ άλλα – σέντερ μπακ Σισέ.
Οι αξιόπιστες λύσεις στη μεσαία γραμμή
Το θετικό της όλης πρόκρισης για τον Ολυμπιακό αποτελεί το κέρδος με την εύρεση πλέον ικανών χαφ να πλαισιώσουν την ήδη ανταγωνιστική του τριάδα. Το προηγούμενο έτος οι Ερυθρόλευκοι δεν είχαν ούτε κατά διάνοια αυτή την δυνατότητα, καθώς η αστοχία στις προσθήκες των Πέπε – Τιάγκο Σίλβα έθεσαν αναγκαστικά σε υψηλό αριθμό παιχνιδιών τους Μπουχαλάκη – Εμβιλά – Καμαρά. Η κατάσταση όμως άλλαξε με την συνεισφορά των Κούντε – Σουρλή από τα αρχικά παιχνίδια της σεζόν. Πρώτον, τον Καμερουνέζο χαφ τον συνόδευαν θετικές συστάσεις ως προς την ποιότητα του. Προς το παρόν τον απολαμβάνει κανείς για ένα ημίχρονο περίπου, στο οποίο φανερώνει την άνεση του στο άγγιγμα της μπάλας και την ηρεμία στη κατοχή ακόμη και υπό πίεση.
ο Κούντε δεν διστάζει να αναμειχθεί σε μάχες με τα αντίπαλα χαφ, έχει δυνατότητες μάλιστα στην αναχαίτιση επιθέσεων και στην προστασία της κατοχής. Το μόνο μειονέκτημα στον Κούντε εντοπίζεται στην αντοχή του. Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο θα βελτιώσει τη διάρκεια του, πράγμα που θα τον καθιερώσει και θα αποτελεί αργότερα πηγή κινδύνου. Ίσως του λείπει και λίγη σπιρτάδα, όμως η τεχνική του κατάρτιση διώχνει οποιαδήποτε αμφιβολία για τα τρεξίματα του. Σίγουρα με την απαιτούμενη άνοδο, θα παρακολουθήσουμε και έναν παίκτη που δίκαια θα αγωνίζεται ακόμη κι ως βασικός.
Δεύτερον, προκύπτει ανακούφιση και στην επιλογή του Σουρλή. Ο πιτσιρικάς δύναται να προσφέρει σημαντικά τόσο στις απουσίες των βασικών, όσο και σε ύπουλες αποστολές για την ομάδα. Μία από αυτές ήταν και ο δεύτερος αγώνας με τη Νέφτσκι, στον οποίο χρειάστηκε ο νεαρός χαφ. Στο πρώτο μέρος περιορίστηκε σε καλύψεις μέτρων και φύλαξη των άκρων. Πίεζε αισθητά στη πάσα των Αζέρων, ενώ στο β’ ημίχρονο βελτίωσε κατά πολύ την εικόνα του. Την στιγμή που ο Κούντε εξασθένισε στη προώθηση της μπάλας, ο Σουρλής ανέλαβε παρόμοιες περιπτώσεις προκειμένου να βγάλει τον Ολυμπιακό με αξιώσεις στον ανοιχτό χώρο. Αν μη τι άλλο, και οι δύο παίκτες αξίζουν να προστεθούν δίπλα στην «αγία τριάδα» του Μαρτίνς και εμφανίζονται μονάδες άμεσα διαθέσιμες για τη μακρά συνέχεια.
Στο γενικό απολογισμό, ο Ολυμπιακός δεν ήταν ούτε συγκλονιστικός ούτε εντυπωσιακός, όπως ορισμένοι του χώρου των ΜΜΕ τον παρουσίαζαν έπειτα αργά το βράδυ. Ήταν όμως, σοβαρός και σίγουρα έδωσε ηρεμία όσον αφορά το αρχικό του επίσημο δείγμα που το χαρακτήριζε κανείς μέχρι πρότινος ως και απογοητευτικό. Μα πάνω από όλα πέραν της σοβαρότητας και της σταθερότητας, απέδειξε πως παραμένει ακόμη ομάδα συνόλου και δεν έχει απωλέσει σε μεγάλο βαθμό στοιχεία του παιχνιδιού του. Πράγμα που μας είχε ταρακουνήσει στη πρώτη του εμφάνιση.