Και οι Μάγοι υποκύπτουν σε λάθη Ο ΔΙΕΘΝΟΛΟΓΟΣ

Ευκαιρία να γράψω για το παιδικό μου ήρωα, στάθηκε το νέο παράπτωμα του μάγου αυτού από το Πόρτο Αλέγκρε της Βραζιλίας, Ροναλντίνιο. Δε θα σταθώ τόσο στο γεγονός ότι από τότε που σταμάτησε το ποδόσφαιρο πέφτει στο ένα παράπτωμα μετά το άλλο, με τελευταίο τη σύλληψη του για κατοχή πλαστού διαβατηρίου. Εξάλλου φαίνονταν από νωρίς, πως δυσκολεύεται να πει όχι σε απολαύσεις της ζωής (που έρχονται σε κόντρα με τη ζωή ενός αθλητή), και ας τσαλακώνεται.

Τον γνώρισα μέσα από το γκολ που έβαλε στην Αγγλία στο Μουντιάλ της Νότιας Κορέας και της Ιαπωνίας  το 2002. Μέχρι τότε είχα άλλον ήρωα. Τον Ρονάλντο. Όχι το πέτσινο. Τον αυθεντικό (εξαιρετικός και ο Πορτογάλος ο αποικιοκράτης, αλλά σαν το Βραζιλιάνο… Δεν έχει αυτή τη ποδοσφαιρική αλητεία).

Στο θέμα μας τώρα. Στο Ροναλντίνιο. Έπρεπε να περάσει ένα καλοκαίρι από το Μουντιάλ του 2002 για πάρει μεταγραφή και να γίνει γνωστός στο ποδοσφαιρικό κόσμο δια μέσου της Μπαρτσελόνα. Και από εκεί και πέρα ξεκινάει η μαγεία. Τι να λέμε τώρα…; Το γκολ που έβαλε στη Μίλαν για το Τσου Λου, που ανάθεμα και αν κατάλαβε ο Νέστα πως  έσκασε τη  ντρίπλα αυτή και μετά τη πέταξε στο πλεκτό…; Το γκολ μέσα στο Στάνφορντ Μπριτζ που ο Τσεχ έπαθε «Νικοπολίδη» (ήταν το τσιγάρο που έσβησε στο γρασίδι πριν το χλατσώσει)…; Το γκολ στο Μπερναμπέου που χειροκρότησε όλο το γήπεδο, κάνοντας γιογιό την άμυνα της Ρεάλ (και ιδιαίτερα αυτόν τον αντιπαθητικό το Ράμος)…;

Πέραν όμως των γκολ, αυτό που σου έδινε αυτός ο παίχτης ήταν μία ποδοσφαιρική ηδονή με τις τρίπλες  του. Τρίπλες με πολύ ταλέντο και ευφεϊα. Αν με ρωτάτε δεν έχω ξανά δει κάτι αντίστοιχο. Ναι απίστευτος και ο Μέσι αλλά αυτό που μου έδινε ο Βραζιλιάνος δε μου το δίνει ο κοντός. Μπορεί να είναι και μία προσκόλληση στη παιδική μου ηλικία, δε ξέρω.

Μη ξέροντάς τον προσωπικά, αυτό που μου έβγαζε και σαν τύπος ήταν μια άνευ εξήγησης συμπάθεια. Φταίει το χαμόγελο που ήταν κολλημένο στο πρόσωπό του; Φταίνε τα πόδια του που κάνανε «παπάδες»; Δε ξέρω… Όπως και να έχει πάντως, ποτέ μου δεν είχα για ήρωα κανένα Σούπερμαν, κανένα Μπάτμαν, αλλά αυτόν. Τον Ρόνι…

Ο ΔΙΕΘΝΟΛΟΓΟΣ

Διαβάστε Περισσότερα