Κάτω τα χέρια απ’ τα παιδιά μας!

Άν ο ηλικίας 5 ετών γιός μου, μου ζητήσει να ντυθεί… πριγκήπισσα, θα του το απαγορέψω. Ο βασικότερος όλων των λόγων, είναι ένας: γεννήθηκε άντρας και οι άντρες ντύνονται πρίγκηπες. Αυτό λένε κάποιοι αιώνες ιστορίας του ανθρώπινου γένους.
Ναί και την κόρη μου ηλικίας 7 ετών, θα την προτρέψω να ακολουθήσει ένα σπορ της αρεσκείας της, να μάθει ένα μουσικό όργανο που την εκφράζει. Δεν θα της επιτρέψω όμως να υιοθετήσει αντρικές νοοτροπίες και συμπεριφορές.

Όπως αντίστοιχα δεν θα δεχτώ, να διδάξω τα παιδιά μου την ύπαρξη του λεγόμενου «τρίτου φύλλου», αλλά θα τους μιλήσω για την επιλογή ενδιάμεσης σεξουαλικότητας. Γιατί τα φύλα είναι δύο. Είτε αυτό αρέσει σε κάποιους, είτε όχι! Όλα τα άλλα… «τρίτα» είναι δημιουργήματα του ανθρώπου, της μόδας, των νέων τάσεων που μας επιβάλλονται.
Άν ο δάσκαλος, τολμήσει να μιλήσει του παιδιού μου για… «τρίτα» θέματα, δεν ξέρω άν θα βρω την δύναμη να του ζητήσω να διδάξει καλύτερα τα παιδιά μας σεξουαλική αγωγή και προστασία, γιατί παίζει να την εφαρμόσω εγώ στον ίδιο. Το παιδί μου, το στέλνω στο σχολείο για να μορφωθεί. Η παιδεία του και η γαλούχησή του, είναι δικό μου θέμα.

Και είτε συμφωνούν γονείς και δάσκαλοι, το ζήτημα είναι ένα: σε όλες τις θρησκείες υπάρχει το ανδρικό και του γυναικείο φύλο. Η δική μας, μας μιλάει για τον Αδάμ και την Εύα. Ο Πλάτωνας μίλησε για το περίφημο… «μισό πορτοκάλι», όταν άντρας και γυναίκα ήταν ένα σώμα, πρίν χωριστούν. Και άν η θρησκεία μας αφήνει παγερά αδιάφορους, η επιστήμη δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, όταν τα χρωμοσώματα είναι δύο: το Υ και Χ (αγγλιστί). Όταν ανακαλυφθεί… χρωμόσωμα τύπου ΥΧ, τότε θα διδάξω και τα παιδιά μου, ανάλογα. Γιατί το τί υπάρχει σ’ αυτόν τον κόσμο (και τί όχι), είναι καταγεγραμμένο και δεν αλλάζει, όσες προσπάθειες κι άν καταβάλουν ορισμένοι. Πουθενά στη φύση δεν υφίσταται «τρίτο φύλο». Σε κανένα είδος…. Αρνούμαι λοιπόν, να δεχτώ τις (εξίσου απόλυτα σεβαστές) σεξουαλικές προτιμήσεις μερίδας συνανθρώπων μου, περί ύπαρξή του.Στο ανθρώπινο είδος, υπάρχουν επίσης οι ερμαφρόδιτοι. Και τυγχάνουν του απόλυτου σεβασμού μου. Όπως εξίσου με απεριόριστο σεβασμό και περίσσεια αγάπη, έχω αγκαλιάσει όλους τους φίλους/-ες που είναι ομοφυλόφιλοι. Γιατί τα γούστα τους, τα κράτησαν για την πάρτη τους, όπως αντίστοιχα κι εκείνοι, σεβάστηκαν τις δικές μου κόκκινες γραμμές και προτιμήσεις. Για μένα, δεν είναι ούτε… τρίτο φύλο, ούτε τρίτης κατηγορίας άνθρωποι. Είναι απλώς συνοδοιπόροι ζωής, με τους οποίους δεν μοιραζόμαστε τις ίδιες σεξουαλικές προτιμήσεις, όπως κάποιοι αντίστοιχα είναι χορτοφάγοι και δεν μοιραζόμαστε τα ίδια… γαστριμαργικά γούστα.

Ίσως παρατηρήσατε ότι χρησιμοποιώ λέξεις όπως «απαγορεύω» και «δεν επιτρέπω» και κάποιοι ενδεχομένως να εκνευριστήκατε από αυτό. Δικαίωμά σας. Δεν έχω κανέναν λόγο, να σας πω να μην θυμώνετε. Όπως αντίστοιχα εσείς δεν έχετετο παραμικρό δικαίωμα να μου υποδείξετε πώς θα μεγαλώνω τα παιδιά μου!

Ο κόσμος θα με χαρακτηρίσει… «ομοφοβικό», «ξεπερασμένο», παλαιών αρχών», «αναχρονιστικό», «αυταρχικό», «κλειστό μυαλό» θα πει ότι «δεν μπορώ να… επιβληθώ στην φύση του παιδιού» (ξεχνώντας ότι μιλάει για το παιδί ΜΟΥ κι όχι του δικού του…). Θα τα δεχτώ όλα. Όχι μόνο δεν με ενοχλούν, αλλά ούτε καν με αγγίζουν τα όσα μου προσάπτουν. Όπως ακριβώς υποχρεώνω (την τονίζω αυτήν τη λέξη) το παιδί μου, να πλένει τα δόντια του, να μένει μακριά από το πλαστικό φαγητό, να κάνει τα μαθήματά του, να κοιμάται σε μιά συγκεκριμένη ώρα, ομοίως θα το υποχρεώσω να φοράει τα ρούχα, όχι της αρεσκείας μου, αλλά αυτά που αντιστοιχούν στο φύλο του!
Τί θα πει «γιατί;». Γιατί στη ζωή -μας αρέσει ή όχι- υπάρχουν κανόνες. Υπάρχουν οι φυσικοί και οι ηθικοί νόμοι. Αυτοί την ορίζουν! Όχι τα… media, ούτε οι τηλεπερσόνες και τα γλαστροειδή ή ο εκάστοτε… influencer και η κάθε… ανωμαλάρα του κερατά. Υπάρχουν νόμοι που επιβάλονται από την ίδια τη φύση κι όχι από τους… «παρά φύσιν». Σε αυτούς τους νόμους (γραπτούς και άγραφους) υπάκουε η ανθρωπότητα από την αρχή της ύπαρξής της και με βάση αυτούς, έχω αποφασίσει να μεγαλώσω το παιδί μου, το οποίο αύριο με τη σειρά του, θα μάθει να εφαρμόζει και να ζει κάτω από τους ίδιους θεμελιώδεις νόμους.

«Γιατί;» Γιατί καλώς ή κακώς, δεν μπορούμε να κάνουμε «ό,τι γουστάρουμε», ούτε… «ό,τι κατεβάζει η γκλάβα μας» απλώς και μόνο “because I can”, όπως μας λένε οι εκφυλισμένοι εκπρόσωποι των νέων… ηθών. Όχι, δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, όπως το θέλουμε, ό,τι ώρα “μας καπνίσει”. Αυτό προσπαθώ να μάθω στο παιδί μου. Να ξεχωρίζει την ελευθερία, από την ασυδοσία. Δεν το κάνω γιατί το θέλω καταπιεσμένο, αλλά γιατί πραγματικά το αγαπώ! Γιατί το αγαπώ και θέλω να γνωρίζει ότι η ελευθερία του, είναι άρηκτα συνδεδεμένη με το σύνολο.

Τώρα άν μεγαλώνοντας, αυτό θελήσει να τα αλλάξει όλα αυτά και να κάνει του κεφαλιού του, τότε εκεί δεν μπορώ να επέμβω.
Θα του δώσω τη γνώμη μου (μου την ζητήσει-δεν μου την ζητήσει, γιατί ΤΟΥ το οφείλω και γιατί αυτός είναι ο ρόλος μου ως γονιός του), αλλά δεν θα του την επιβάλω. Από τη στιγμή που ενηλικιώνεται, αυτό θα αποφασίσει. Εγώ το χρέος μου θα το έχω κάνει. Άν τυχόν μετά τα 18 του (όπως έλεγαν οι δικοί μας γονιοί και όπως προβλέπει ο νόμος ως ηλικία ενηλικίωσης) το παιδί έρθει και μου πει: «Ξέρεις κάτι… θέλω να γίνω μουσουλμάνος, σκουπιδιάρης, βουδιστής, χορτοφάγος», δεν μπορώ να κάνω και πολλά.
Άν όμως που πει «Ξέρεις, είμαι ομοφυλόφιλος/η», θα του θυμίσω ότι αυτή δεν είναι επιλογή φύλου (όπως ενδεχομένως θα του έχουν πιπιλίσει τα μυαλά) αλλά επιλογή σεξουαλικών προτιμήσεων. Θα του δώσω την ευχή μου και μαζί μία απάντηση απλή, ειλικρινή και αγνή:
«Εγώ παιδί μου όταν γεννήθηκες σου έκανα ένα μεγάλο δώρο: την ζωή! Τώρα σου κάνω ένα ακόμα μεγαλύτερο, ίσως το πιο όμορφο: την ελευθερία, να την ζήσεις όπως εσένα σε εκφράζει καλύτερα!».

Μέχρι τότε όμως, μέχρι να φτάσει σε αυτήν την ηλικία, τους κανόνες τους βάζω εγώ! Όχι γιατί μπορώ, ούτε γιατί είμαι κάνα φασισταριό (όπως αυτοί που μας επιβάλουν τις ανωμαλίες τους και φιμώνοντας κάθε αντίθετη γνώμη, το αποκαλούν… «δημοκρατία»), αλλά γιατί αυτό το παιδί ούτε φύτρωσε, ούτε το βρήκα σε κάποιο ράφι καταστήματος. Αυτό το παιδί το έκανα ΕΓΩ και σ’ εμένα έλαχε ο κλήρος να το μεγαλώσω. Και θα το μεγαλώσω με την ίδια φράση που μεγάλωναν εμένα, τους πατεράδες μου, τους παπούδες μου και όλο το ανθρώπινο είδος χιλλιάδες χρόνια τώρα: «Όταν θα ενηλικιωθείς και θα φύγεις από εδώ, τότε μπορείς να κάνει ό,τι θέλεις».
Όσο όμως φιλαράκι, μένεις μέσα στο δικό μου σπίτι και είσαι μέλος αυτής της οικογένειας που εσύ δεν έχεις την παραμικρή ιδέα τί έχω τραβήξει εγώ, για να την δημιουργήσω και να την κρατήσω, θα τιμάς το φύλο σου, την φύση σου και τα όσα σου έμαθα. Και αυτά που σου έμαθα έχουν δύο όψεις: «είναι» ή απλώς «δεν είναι». Ενδιάμεσα, μεσοβέζικα, ερμαφρόδιτα, δεν χωράνε σε όσα μου παρέδωσαν οι δικοί μου γονείς. Έτσι στα παραδίδω κι εγώ με τη σειρά μου, καλό μου παιδί.

Γιατί απλούστατα, δεν σκοπεύω να παραιτηθώ από το θείο δώρο του γονιού, ούτε να το παραχωρήσω σε όσους θέλουν να το εκμαυλίσουν (και αυτό) κατά τα ανώμαλα γούστα τους. Γιατί άλλο πράγμα το να μεγαλώνεις ένα παιδί, μαθαίνοντάς το να σέβεται τις απόψεις και τις θέσεις των άλλων κι άλλο να το αφήνεις σε αυτήν την τρυφερή ηλικία να εντρυφεί σε έναν τρόπο σκέψης και συμπεριφοράς, που υπακούει στα ανώμαλα γούστα και στις έκφυλες επιταγές, αυτών που θεωρούν κάθε τι που αντιβαίνει στη φύση μας, ως θέσφατο, ιερό και μονόδρομο.
Τί στο διάλο επιτέλους, μας συμβαίνει;
Τί σκατά έχει πάθει ο κόσμος;
Άν συμφωνέις με τα γραφόμενά μου, μην στέκεσαι σιωπηλός.
Μην τους ενισχύεις με την σιωπή σου.
Γιατί αυτή η ανοχή, είναι που έφερε όλο αυτό το σκατιάρικο σκυλολόι, στη ζωή σου και τώρα σου χτυπάει την πόρτα (άν δεν έχει ήδη μπει στο σπίτι σου…).
Άν διαφωνείς, με τα όσα λέω, δικαίωμά σου. Όπως και δικό μου αντίστοιχα, να διαφωνώ με τα όσα εσύ πρεσβεύεις και ευαγγελίζεσαι…

Κι όπως εσύ βγαίνεις στους δρόμους, ολοτσίτσιδος όπως σε έκανε η μάνα σου (κι όχι δύο πατεράδες…) και διαδηλώνεις για τα όσα πιστεύεις, άλλο τόσο είμαι ελεύθερος να κάνω κι εγώ το ίδιο. Γιατί σε περίπτωση που προσποιείσαι ότι το… ξεχνάς: ο Θεός, έδωσε στόμα και στους δύο μας.
Με μία διαφορά: εγώ (ακόμα) θα διαδηλώνω ντυμένος. Γιατί άπαξ και κατεβάσω τα παντελόνια… τότε θα τρέχεις να κρυφτείς, για να ξεφύγεις από κάποιον που αποφάσισε για μιά φορά να ενστερνιστεί τις απόψεις σου και όχι απλά να τις εφαρμόσει επάνω σου, αλλά να κάνει αυτό που… «δημοκρατικά» έκανες εσύ όλα αυτά τα χρόνια: να στις επιβάλει!

EL COMANDANTE