Όταν ο Κριστιάνο Ρονάλντο επέστρεψε στο Μάντσεστερ μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006, φαινόταν πιο μυώδης, ψηλός και δυνατός. Αν στις πρώτες του εμφανίσεις τον έβλεπαν σαν αγόρι, τώρα ήταν άντρας, με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον να τον παίρνει υπό την προστασία του, όπως είχε κάνει και με τον Ερίκ Καντονά χρόνια νωρίτερα.

Υπήρχαν φόβοι ότι θα έφευγε από τον σύλλογο εκείνο το καλοκαίρι μετά από μια αντιπαράθεση με τον Γουέιν Ρούνεϊ όταν η Πορτογαλία απέκλεισε την Αγγλία από το τουρνουά στα πέναλτι, με τον Ρονάλντο να σκοράρει ένα από τα πέναλτι. Το κλείσιμο του ματιού του στον πάγκο τον έκανε ανεξήγητα δημόσιο εχθρό νούμερο ένα σε όλο το νησί.

Ανεξάρτητα από αυτό, για τους δύο νεαρούς επιθετικούς, που και οι δύο βρίσκονταν σε σούπερ αγωνιστική κατάσταση πράγμα που τους έκανε σούπερ σταρ των παιχνιδιών της Γιουνάιτεντ, συνδυάστηκαν εξαιρετικά την πρώτη ημέρα μετά το τέλος του Παγκοσμίου Κυπέλλου, όταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ κέρδισε τη Φούλαμ με 5-1.

Αυτή η διαδικασία σκληραγώγησης του Ρονάλντο, τόσο ψυχικά όσο και σωματικά, είχε ξεκινήσει αρκετό καιρό πριν. Για όλους τους προπονητές που μπορούν να ισχυριστούν ότι είχαν αντίκτυπο στο να γίνει ο Ρονάλντο ο μεγαλύτερος, με τον Φέργκιουσον στην κορυφή της λίστας να παίζει τον ρόλο του “ποδοσφαιρικού πατέρα” του νεαρού Πορτογάλου, θα ήταν παράλειψη να αγνοήσουμε τον ρόλο που έπαιξε ο Γουόλτερ Σμιθ.

Όταν ο Ρονάλντο ήταν ένας λιπόσαρκος έφηβος, το ταλέντο και οι δυνατότητές του δεν αμφισβητούνταν, αλλά ήταν μαλθακός υπό πίεση και εγωιστής με την μπάλα. Ο Σμιθ, ο οποίος ήταν προσωρινά βοηθός προπονητή του Φέργκι κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους του Ρονάλντο στον σύλλογο, εισήγαγε μια πολιτική “όχι φάουλ” στους αγώνες προπόνησης, η οποία άλλαξε τον τρόπο που έπαιζε.

Η Γιουνάιτεντ και ο Φέργκιουσον είχαν ξεγραφεί στην αρχή της σεζόν 2006/07, με την Τσέλσι να προσθέτει παίκτες παγκόσμιας κλάσης στην ομάδα που μόλις είχε κατακτήσει πειστικά τον τίτλο, ενώ η Γιουνάιτεντ προχώρησε με τον Ρουντ φαν Νιστελρόι χωρίς να τον αντικαταστήσει. Όμως ο προπονητής είχε εμπιστοσύνη στα νεαρά αστέρια του και ο Ρονάλντο και ο Ρούνεϊ ανέβηκαν στο ύψος των περιστάσεων, σημειώνοντας από 23 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις, ολοκληρώνοντας τη σεζόν ως τρίτος και τέταρτος πρώτος σκόρερ αντίστοιχα.

Η μεγαλύτερη κριτική για τον Ρονάλντο πριν από αυτή τη σεζόν ήταν ότι δεν είχε σωστά τελειώματα. Είχε άπλετο ρυθμό, τα step-over του άφηναν τους αμυντικούς στο έδαφος, αλλά τα τελειώματα και οι μεταβιβάσεις του έλειπαν. Είχε αρχίσει να απαντά σε αυτούς τους επικριτές με αυτά που έκανε στο γήπεδο.

Αλλά αν εκείνη η πρώτη σεζόν για την κατάκτηση του τίτλου έδειξε την ανάδειξή του σε παίκτη κορυφαίας ποιότητας, η επόμενη χρονιά τον επιβεβαίωσε ως τον καλύτερο στον κόσμο, με μια Χρυσή Μπάλα ανάμεσα στις διακρίσεις που του απονεμήθηκαν.

Τα 42 γκολ του σε 49 παιχνίδια ήταν μια αξιοσημείωτη απόδοση, καθώς η United κατέκτησε και πάλι το πρωτάθλημα, αλλά αυτή τη φορά πρόσθεσε και το Champions League στην τροπαιοθήκη της. Ενώ ο Ρονάλντο αστόχησε στα πέναλτι απέναντι στην Τσέλσι, ήταν η κεφαλιά του, με την τεχνική που μοιάζει με αιώρηση και την έχουμε συνηθίσει από τότε, που οδήγησε το παιχνίδι στα πέναλτι.

Αφού φλέρταρε με τη Ρεάλ Μαδρίτης όλο το καλοκαίρι, παρέμεινε για άλλη μια σεζόν για να εκπληρώσει μια υπόσχεση στον Φέργκιουσον, και η Γιουνάιτεντ κατέκτησε ξανά το πρωτάθλημα. Όταν έφυγε για το ποσό ρεκόρ των 80 εκατομμυρίων λιρών – ένα ποσό αξοισημέιωτο για την εποχη – αξίζει να σημειωθεί ότι το ποσό αυτό θα αποδεικνυόταν στην πραγματικότητα μια τεράστια συμφωνία. Ήταν δύσκολο να φανταστεί κανείς τότε ότι θα επαναλάμβανε τη φόρμα του της σεζόν 2007/08, ενώ βρισκόταν στην Ισπανία, πόσο μάλλον ότι θα την ξεπερνούσε ξανά και ξανά. Αλλά αυτό ακριβώς έκανε.

Ο Ρονάλντο πέτυχε 53 γκολ σε 54 συμμετοχές την περίοδο 2010/11, 60 σε 55 την επόμενη σεζόν, 55 σε 55 την μεθεπόμενη, μετά 51 σε 47, 61 σε 54, 51 σε 48 κ.ο.κ. Κατά μέσο όρο πέτυχε 50 γκολ τη σεζόν σε εννέα χρόνια στην Ισπανία. Γελοίο. Και τα τέσσερα γκολ του σε τελικούς του Champions League τον φέρνουν μπροστά από κάθε παίκτη στον κόσμο σε αυτή τη διοργάνωση.

Πέντε Χρυσές Μπάλες, πέντε μετάλλια νικητών Champions League, επτά μετάλλια νικητών πρωταθλήματος, και ένας τρελός αριθμός άλλων τροπαίων και ατομικών διακρίσεων για να τα συνοδεύσει. Έχει αποδείξει ότι είναι ο άνθρωπος για τις μεγάλες ευκαιρίες ξανά και ξανά και συνέχισε να το δείχνει αυτό με τη Γιουβέντους, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα όταν πέτυχε τρία γκολ εναντίον της Ατλέτικο Μαδρίτης στην Ευρώπη για να ανατρέψει την ήττα με 2-0 από το πρώτο παιχνίδι ενάντια σε όλες τις πιθανότητες.

Κάθε σεζόν συνδεόταν με την επιστροφή του στο Ολντ Τράφορντ και αρχικά οι οπαδοί της Γιουνάιτεντ το πίστευαν κάθε φορά. Μετά την αποχώρηση του Φέργκιουσον, οι οπαδοί έψαχναν απεγνωσμένα κάποιον να έρθει και να σώσει την κατάσταση και ο Ρονάλντο φαινομενικά είχε μεγαλύτερο γενεαλογικό δέντρο από οποιονδήποτε πιθανό προπονητή για να μπορέσει να αλλάξει μόνος του τις τύχες ενός συλλόγου.

Ωστόσο, μόλις αυτό το καλοκαίρι -αφού bloggers της Μάντσεστερ Σίτι, κανάλια οπαδών, πρώην παίκτες και podcasters βρέχονταν με το ενδεχόμενο να υπογράψει ο Ρονάλντο- έγινε τελικά η συμφωνία.

Ήταν σαν την ημέρα των Χριστουγέννων. Ο φόβος της φαντασίας να βλέπεις έναν θρύλο της Γιουνάιτεντ στα μπλε της Σίτι, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι εκείνος τους σνομπάρει για να επιστρέψει στην πατρίδα του, ήταν εφιαλτικός για τους οπαδούς της ομάδας των Κόκκινων Διαβόλων. Φυσικά και είχε περάσει τα καλύτερά του, αλλά ένας φθίνων Ρονάλντο εξακολουθεί να είναι καλύτερος από σχεδόν οποιονδήποτε άλλον παίζει ακόμα το παιχνίδι.

Ο Ρονάλντο είναι ο πιο συμπλεκτικός παίκτης όλων των εποχών και το αποδεικνύει ακόμα στη Γιουνάιτεντ. Την πρώτη φορά ήταν το νικητήριο γκολ στις καθυστερήσεις εναντίον της Φούλαμ, όταν η Γιουνάιτεντ πλησίασε για τον τίτλο το 2007, το εναρκτήριο γκολ εναντίον της Γουίγκαν την τελευταία αγωνιστική για την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2008 και τα δύο γκολ που πέτυχε εναντίον των Σπερς για να βοηθήσει τη Γιουνάιτεντ να επιστρέψει από το 2-0 και να κερδίσει με 5-2 για να ανατρέψει την κατάσταση και να κατακτήσει τον τίτλο το 2009.

Αυτή τη φορά, η διαφορά είναι ότι τα γκολ που πετυχαίνει σαφώς δεν πρόκειται να ωθήσουν τη Γιουνάιτεντ στην κατάκτηση του τίτλου, αλλά ξανά και ξανά έχει εμφανιστεί όταν έχει σημασία, ειδικά στην Ευρώπη.

Έχει πετύχει 13 γκολ σε 18 συμμετοχές σε όλες τις διοργανώσεις, με τον ρόλο του στο Champions League να εξασφαλίζει στη United την πρωτιά στον όμιλο, αφού δεν κατάφερε να προχωρήσει την περασμένη σεζόν. Ήταν το νικητήριο 95ο λεπτό απέναντι στη Βιγιαρεάλ εντός έδρας, προτού σκοράρει το εναρκτήριο γκολ στη νίκη εναντίον της εκτός έδρας, και το νικητήριο 81ο λεπτό σε ένα παιχνίδι στο οποίο η Γιουνάιτεντ είχε βρεθεί πίσω στο σκορ με 2-0 απέναντι στην Αταλάντα στο Ολντ Τράφορντ, προτού σκοράρει και τα δύο γκολ στην εκτός έδρας ισοπαλία.

Μόνο τρεις παίκτες έχουν πετύχει περισσότερα γκολ από τον Ρονάλντο στο πρωτάθλημα φέτος, όλοι τους με περισσότερα λεπτά συμμετοχής στο γήπεδο, με τη συμβολή του να αποδεικνύεται καθοριστική απέναντι σε ομάδες όπως η Άρσεναλ και η Γουέστ Χαμ.

Επωφελήθηκε από τις μεγάλες προσωπικότητες στα αποδυτήρια κατά την πρώτη του θητεία στον σύλλογο, αναπτύσσοντας τη νοοτροπία του νικητή και τα υψηλά πρότυπα, και τώρα ανεβάζει τον πήχη για τους παίκτες αυτής της ομάδας. Μπορείτε μόνο να φανταστείτε πόσο πολύ θα ωφεληθούν οι Jadon Sancho, Mason Greenwood και Marcus Rashford, οι οποίοι τον είχαν προηγουμένως ονομάσει ως πηγή έμπνευσης, βλέποντας από κοντά πώς παίζει και προπονείται αυτός ο θρύλος.

Όταν η Γιουνάιτεντ κατέκτησε το τρεμπλ το 1999, τόσοι πολλοί από αυτούς τους παίκτες αποθέωσαν τον Καντονά ως τον ήρωά τους, ο οποίος είχε θέσει τις προσδοκίες γι’ αυτούς όσον αφορά την προετοιμασία, την ανταγωνιστικότητα και τη σκληρή δουλειά.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι καλύτερες μέρες του Ρονάλντο είναι πίσω του, αλλά όταν ένας παίκτης έχει τόση ποιότητα και εμπειρία όσο αυτός, η αξία του για την ομάδα γίνεται περισσότερο από αυτό που φέρνει στο γήπεδο τώρα, αλλά από αυτό που προσθέτει στα νεαρά μυαλά εκείνων που παίζουν μαζί του. Η κληρονομιά του είναι εκεί για να τη δουν όλοι, αλλά έχει ακόμα το χρόνο και το κίνητρο να πετύχει ακόμα περισσότερα, τόσο μέσα από τον εαυτό του όσο και από αυτούς που βρίσκονται μαζί του στο γήπεδο.

“Αυτοί οι οπαδοί είναι ξεχωριστοί”, είπε όταν υπέγραψε για δεύτερη φορά. “Ελπίζω να μπορούν να ωθήσουν την ομάδα όταν το χρειάζεται. Θα είμαστε εδώ στο γήπεδο προσπαθώντας να δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό και θα προσπαθήσουμε να κερδίσουμε σημαντικά πράγματα. “Γι’ αυτό είμαι εδώ, δεν είμαι σε διακοπές, η νίκη πριν ήταν καλή, αλλά είμαι εδώ για να κερδίσω ξανά. Είμαι ικανός. Είμαι έτοιμος να ξεκινήσω”.

Η ποδοσφαιρική ιστορία του Ρονάλντο δεν έχει τελειώσει ακόμα. Εμείς είμαστε οι τυχεροί που την παρακολουθούμε.