Δεκαετίες τώρα με γοήτευαν πολλοί και διάφοροι Ιταλοί παίχτες, σε όλες της γραμμές των εθνικών ομάδων τους, αυτές τουλάχιστον που έζησα προσωπικά από την δεκαετία του ’90 και έπειτα. Από που να αρχίσω και που να τελειώσω… Μπουφον, Καναβαρο, Νεστα, Μαλντινι, Πιρλο, Τοττι, Ντελ Πίερο, Ινζαγκι, Βιαλι, Ρομπερτο Μπατζιο, Τονι, Βιερι…και πόσους μπορεί να ξεχασα…μηχανη παραγωγής παιχτών οι άτιμοι…ομορφοι και στιλάτοι από εμφανίσεις, διαμαρτυρίες, μέχρι και στα τάκλιν με στυλ πέφτουν.

Ο δικός μου ήρωας δεν είναι σουπερσταρ, τεχνίτη δεν τον λες, δεν έχει μακριά μαλλιά περιποιημένα, αλλά έχει το σήμα mozzila firefox στο κεφάλι και μακριά μύτη. Μάλιστα πιο πολύ προς τον Δρακουμελ φέρνει παρά όμορφο τον λες. Η παρουσία του σε αυτό το Γιούρο θεωρώ ότι ήταν κάτι παραπάνω από καταλυτική, η φιγούρα του, η αύρα του και η ηρεμία του είχε απλωθεί από τα αποδυτήρια και τον αγωνιστικό χώρο μέχρι που ένιωθα έβγαινε από την τηλεόραση και με άγγιζε στην καναπεδάρα μου.

Ο λόγος για τον Τζορτζιο Κιελινι,αυτόν τον τυπαρα που προσωπικά πιστεύω ότι ξεπέρασε τεράστιους ποιοτικά παίχτες της Σκουαντρα Ατζουρα από το λαμπρό παρελθόν, εάν θέλαμε να του δώσουμε τον τίτλο του πολυτιμότερου και αποτελεσματικότερου παίχτη , σε συνδυασμό με το ότι σήκωσε κούπα διοργάνωσης. Κατέθεσε ψύχη και σώμα, έδειρε, οργάνωσε με μαεστρία την άμυνα, καταράστηκε, κορόιδεψε, έδωσε φάπες, το χάρηκε, το μετέδωσε σε όλους τους πιτσιρικάδες και το πήρε με το έτσι θέλω μέσα στο Γουεμπλει.

Γεννημένος στο Λιβόρνο, με πτυχίο σε οικονομικά, εμπόριο και διοίκηση επιχειρήσεων. Αντίθετα από τον δίδυμο αδελφό του, ο Κιελινι κοιμόταν αργά και ξυπνούσε αργά. Ήταν πιο ήρεμος και πιο εξωστρεφής. ‘’Μεταξύ 6-10 ετών έλεγα στην μητέρα μου ότι βαριέμαι να πάω σχολείο. Εκείνη μου απαντούσε ότι χωρίς σχολείο, δεν έχει ποδόσφαιρο. Κάπως έπρεπε να το διαχειριστώ. Με τον καιρό είδα ότι τα μαθήματα κρατούσαν το μυαλό μου κοφτερό και με βοηθούσε στις αποφάσεις μου στο γήπεδο και το ποδόσφαιρο στην καθημερινή μου ζωή. Αργότερα στις σπουδές μου έπρεπε να διαβάζω στις αποστολές και στα ξενοδοχεία, κάτι που στην αρχή με ταλαιπώρησε αρκετά αλλά με αποσυμπίεζε από το άγχος των αγώνων. Ποτέ δεν έχασα προπονήσεις και μαθήματα…’’

Από το 2000 στις μικρές εθνικές ομάδες under, κατάφερε να στεφτεί πρωταθλητής Ευρώπης το 2003 με την under 19. Την σεζόν 2007-08 έβαλε το πρώτο του γκολ, έπαιξε δίπλα στον Λεγκροταλιε όπου τελείωσαν την χρονιά ως δεύτερο καλύτερο αμυντικό δίδυμο του πρωταθλήματος. Το 2008 θα ψηφιστεί ως αμυντικός της χρονιάς. Ίσως ο μοναδικός αμυντικός που ‘’έσβησε’’ τον Ιμπραημοβιτς σε δυο ντέρμπι. Το 2010 μένει εκτός για 4 αγώνες λόγο τραυματισμού και η Γιουβέντους θα δεχτεί 9 γκολ. Το 2010 θα κάνει τα φωνητικά στο fifa 2010 μαζί με Ροναλντινιο και Κακα και το 2017 θα παίξει στην σειρά του netflix ‘’JUVE’’ , λίγο πριν ανακοινώσει ότι σταματήσει το ποδόσφαιρο. Βέβαια η αλεπού Ο Μαντσινι τον έπεισε αργότερα να αλλάξει γνώμη, κάτι που δικαίωσε και τους δυο. Το 2019 θα εκδώσει το βιβλίο του Σιρεα και την επόμενη χρονιά θα δωρίσει τα έσοδα από την βιογραφία του ‘’Giorgio’’ κατά της πανδημίας σε πόλεις τις Ιταλίας.

‘’Πρέπει να προετοιμάσω την ζωή μου μετά το ποδόσφαιρο’’, δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξη του. ‘’Δεν θέλω να αντιμετωπίσω προβλήματα οικονομικά η προβλήματα κατάθλιψης όπως άλλοι αθλητές. Από την άλλη θέλω να μείνω στο ποδόσφαιρο γιατί είναι η ζωή μου’’.

Πέραν των σοβαρών δηλώσεων, ο Τζορτζιο Κιελινι δήλωσε κάποτε για τον προπονητή του Κοντε ‘’είναι χειρότερος και από λοχαγος…βγαιναμε νεκροί από την προπόνηση’’. Όταν ρωτήθηκε για την νέα γενιά αμυντικών ‘’κάποτε η Ιταλία έβγαλε Σιρεα,Μπαρεζι,Μπεργκομι, Νεστα,Μαλντινι, Καναβαρο. Τώρα είμαστε εμείς…; ‘’. Όταν χάθηκε η πρόκριση στο Μουντιάλ ‘’είναι σαν να έφαγα γροθιά στα μούτρα, ποναει περισσότερο και από όταν έσπασα την μύτη μου’’. Με το κερασάκι στην τούρτα για την αντίπαλο στον φετινό τελικό ‘’με τόσα εντος έδρας ματς, λογικό είναι να φτάσει τελικό’’. Απολαυστικός…;

Αυτός είναι ο Κιελινι. Ένας υποτιμημένος ..; σκληροτράχηλος αμυντικός, παλιάς κοπής, που όλοι οι προπονητές θα τον ήθελαν στην ομάδα τους. Πειθαρχημένος και επικοινωνιακός με τους συμπαίκτες του σαν μεγάλος αδελφός, διδασκόμενος από τον Λουίτζι Μπουφον. Η ήρεμη δύναμη σε σημαντικές στιγμές, δυνατός πνευματικά κάτω υπό πίεση, όπως αρμόζει σε όλους ους ηγέτες. Τα highlights του…; οι πανηγυρισμοί του σε σωτήρια τάκλιν στην άμυνα, οι φάπες στον Ισπανό όταν έστριβαν οι διαιτητές το κέρμα στην παράταση, το όνομα του γκαντέμη φίλαθλου που έδιωχνε ο Μπιελσα από τις προπονήσεις και που το φώναξε ‘’Κιριτσοκο’’ πριν το τελευταίο χαμένο πέναλτι των Αγγλων…και το …’’που πας ρε…;’’ μυθικό σταμάτημα του Σακά στην εκπνοή του τελικού… Εκεί τον λάτρεψα περισσότερο.

‘’Νιώθαμε μέσα μας την μαγεία, παιχνίδι με παιχνίδι …το όνειρο μας έγινε πραγματικότητα …εμείς που μεγαλώσαμε με τις φιγούρες των παλιότερων, τώρα γράφουμε ιστορία …είμαστε περήφανοι και δικαιωμένοι…’’ δήλωσε αμέσως μετά την απονομή ο συμπαθέστατος Ιταλός αμυντικός. ‘’Μελετώ παιχνίδια, ομάδες και αντίπαλους παιχτες…δεν μετάνιωσα ποτέ για τίποτα γιατί έδινα πάντα τον καλύτερο εαυτό μου…το απολαμβάνω, χαίρομαι και διασκεδάζω σαν μικρό παιδί τις τελευταίες στιγμές της καριέρας μου. Το έχω αποδεχτεί και είμαι χαρούμενος για όσα καταφερα…φευγω γεμάτος’’ δήλωσε πριν το τουρνουά ο γηραιότερος αρχηγός των Ιταλών σε τελικούς.