NBA- Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ SCORING BOOM | DRAZEN
Το NBA ήταν πάντα ένα πρωτάθλημα αριθμών. Τη φετινή σεζόν υπάρχουν έξι παίκτες που έχουν κατά μέσο όρο τουλάχιστον 30 πόντους ανά παιχνίδι. Από το 1963 σε καμία σεζόν , δεν έχουν υπάρξει περισσότεροι από τρεις παίχτες με μέσο όρο 30 πόντους.
Θα μπορούσατε να πείτε ότι υπάρχουν σαφείς απαντήσεις για το πώς έχουν γίνει τόσο συνηθισμένες οι επιδόσεις των 50 + πόντων σε μια βράδια από έναν παίχτη.
Ο ρυθμός με τον οποίο παίζεται το σημερινό παιχνίδι είναι ένα σημαντικός λόγος πέρα από την προφανή επανάσταση των τριών πόντων. Το περίφημο Curry effect.
Οι παίκτες του NBA δεν ήταν ποτέ πιο ικανοί από ό,τι είναι σήμερα και αυτή η ικανότητα έχει να κάνει τόσο με τους τρόπους με τους οποίους σκοράρουν αλλά και για τον αυξημένο χώρο που λειτουργούν.
Δεν είχε υπήρχε ποτέ ένα πιο ευνοϊκό περιβάλλον για να ανθίσει το σκοράρισμα. Οι αριθμοί που βλέπουμε είναι αποτέλεσμα αυτού του κοκτέιλ.
Η ελευθερία κινήσεων έχει πράγματι ξεκλειδώσει τον σύγχρονο σκόρερ, αλλά προτού καταλήξουμε στο λάθος συμπέρασμα ότι τα σύνολα πόντων διογκώνονται από περισσότερα σφυρίγματα και περισσότερες ελεύθερες βολές, παρατηρούμε ότι αυτή τη σεζόν καταγράφονται, κατά μέσο όρο λιγότερα φάουλ ανά παιχνίδι.
Από τις 77 σεζόν που έχουμε δει από την αρχή του ΝΒΑ, μόνο οκτώ έχουν λιγότερα φάουλ ανά παιχνίδι, συμπεριλαμβανομένης της περασμένης σεζόν του 19,3 που ήταν ο χαμηλότερος μέσος όρος όλων των εποχών.
Το επισημαίνω αυτό για την λάθος ρητορική που ισχύει ότι οι σημερινοί κανόνες έχουν γεννήσει soft παίχτες που υποτίθεται ότι δεν θα μπορούσαν να επιβιώσουν σε άλλες εποχές.
Η ευελιξία των σημερινών κορυφαίων αμυντικών είναι απίστευτη. Το μαρκάρισμα σε όλο το φάσμα θέσεων είναι πλέον πραγματικότητα. Οι αμυντικοί πρέπει να το κάνουν αυτό όμως χωρίς να κάνουν συνέχεια φάουλ κάτι που αποδεικνύεται από τους μικρούς αριθμούς ελεύθερων βολών σε κάθε παιχνίδι.
Από τους κανόνες του χώρου προσγείωσης που προστατεύουν τους επιθετικούς μέχρι την εξαφάνιση σχεδόν κάθε επαφής με έναν χειριστή μπάλας, ο σημερινός αμυντικός πρέπει να είναι-για χάρη της δικής του επιβίωσης-προσεκτικός, συντηρητικός και να σέβεται πάντα το χώρο.
Αυτό, με τη σειρά του, οδηγεί σε καλύτερο ρυθμό στο παιχνίδι , λιγότερες διακοπές και τελικά περισσότερους ανοιχτούς διαδρόμους προς το καλάθι.
Αν δώσετε σε έναν σκόρερ του σημερινού επιπέδου δεξιοτήτων ένα ανοιχτό γήπεδο για να δημιουργήσει, θα δείτε μαγεία. Πράγματι, αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να περιγράψουμε τι συμβαίνει στο πρωτάθλημα τελευταία.
Δεν είναι εύκολο να σκοράρεις 71 πόντους ή να κάνεις triple-double σε έναν αγώνα ΝΒΑ. Αυτό που είδαμε αυτή τη σεζόν είναι εκπληκτικό και δεν είναι θέμα μόνο της κακής άμυνας ή του ρυθμού.
Πρόκειται για ένα πρωτάθλημα που δεν ήταν ποτέ εφοδιασμένο με τόσο επιθετικό ταλέντο.
Σίγουρα λείπουν πολλά πράγματα από το παιχνίδι ΝΒΑ της δεκαετίας του ’80 και του ’90. Αλλά μέσα από μια καθαρή ματιά δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη εποχή ειδικά σε θέμα επιθετικού ταλέντου και δεξιοτήτων.
Πρώτον, οι παίκτες έχουν απίστευτες επιθετικές ικανότητες. Μερικές φορές ακούς πολλούς να παραπονιούνται ότι οι ομάδες του NBA «δεν παίζουν άμυνα». Είναι λάθος άποψη.
Το ΝΒΑ είναι πολύ ανταγωνιστικό και οι παίκτες παίζουν σκληρά και στις δυο πλευρές του παρκέ. Αλλά παίχτες όπως ο Curry , ο Tatum , o Lillard ή ο Αντετοκούνμπο είναι τόσο καλοί που είναι σχεδόν αδύνατο να τους σταματήσουν.
Δεύτερον, σχεδόν όλοι στο ΝΒΑ μπορούν να σουτάρουν τρίποντα. Πάνω από τριάντα παίκτες έχουν 40% στο τρίποντο.
Υπήρχαν και άλλες εποχές στην ιστορία που τα σκορ ήταν μεγάλα. Όταν ξεκίνησε το ΝΒΑ τη σεζόν 1946-1947, οι ομάδες σκόραραν γενικά μεταξύ 60 και 80 πόντους ανά παιχνίδι. Στη συνέχεια, το σκοράρισμα απογειώθηκε όταν το πρωτάθλημα εισήγαγε το ρολόι των 24 δευτερολέπτων τη σεζόν 1954-1955.
Δεν χωρά καμία αμφιβολία πως το ΝΒΑ στις μέρες μας είναι απόλαυση να το παρακολουθείς.
DRAZEN