Kαι κάπως έτσι, σοβαρά, πειθαρχημένα και με απόλυτη προσήλωση στον τελικό στόχο, ο Θρύλος με διέψευσε (και πολλούς από εμάς) που πίστευα ότι ταβάνι στην Τούμπα είναι το Χ. Βέβαια δεν υπολόγιζα τον ΠΑΟΚ τόσο κακό κι ότι θα πέσει στην παγίδα που του έστησε (αριστοτεχνικά) ο Μαρτίνς, αλλά το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι λαθών και τακτικής. Μετά την εικόνα της Πέμπτης με την Άρσεναλ, ο Ολυμπιακός –χωρίς να είναι κακός- και με δεδομένο ότι ήταν καταπονημένος, δεν έπειθε ότι το σχήμα με τα τρια χαφ θα μπορούσε να του δώσει πολλά στην Τούμπα.

Περιμέναμε όλοι ένα ΠΑΟΚ που θα πίεζε και θα «έτρεχε» το παιχνίδι για να «σκάσει» τους ερυθρόλευκους με τα μπλε, ωστόσο ο Φερέιρα είδε από νωρίς την ομάδα του να μη μπορεί να διασπάσει την άμυνα του πρωτοπόρου. Να τονίσω ότι θεωρούσα πως το παιχνίδι θα έληγε 1-1, καθώς μιλάμε για δύο ομάδες που σκοράρουν εύκολα κι έβρισκα πιθανό να προηγηθεί ο Ολυμπιακός στο πρώτο ημίχρονο και να ισοφαριστεί στο δεύτερο ως απόρροια της κούρασης που θα είχε. Ο Μαρτίνς ζήτησε να ασκηθεί πίεση από τη μία μεγάλη περιοχή ως την άλλη και ειδικά στην κουλούρα και πέτυχε διάνα, καθώς βραχυκύκλωσε την κυκλοφορία του ΠΑΟΚ εξ’ολοκλήρου.

Το διπλό μαρκάρισμα στον πιο μπαλάτο παίκτη του δικεφάλου (Μίσιτς), είχε ως αποτέλεσμα η μπάλα να μην κυκλοφορεί σωστά, ενώ η χρησιμοποίηση του Ραντζέλοβιτς ήταν ένα τρικ για το οποίο ο Φερέιρα κι όλος ο ΠΑΟΚ δεν ήταν προετοιμασμένος. Αφού πήρε τη θέση του (τίμιου πλην ντεφορμέ) Μασούρα, ο Σέρβος έδωσε στον Ολυμπιακό βάθος από τη μέση και μπροστά, ενώ κράτησε τον βασικό μπουκαδόρο των γηπεδούχων (Γιαννούλη) στο να μην κάνει τις γνωστές του επελάσεις.

Ο Ραντζέλοβιτς με την παρουσία του πάλεψε, διεκδίκησε κι έκλεψε μπάλες, είχε πρώτη σκέψη κι εκτέλεση, ενώ στο γκολ κάνει αυτό που κανείς δε θα έκανε, αποφασίζει άμεσα να τη γυρίσει και να μη βγει κόρνερ, η μπάλα χτυπάει στον αντίπαλο κι ο Ολυμπιακός παίρνει αυτό που δικαιούταν από το πρώτο ημίχρονο. Ο ΠΑΟΚ έμοιαζε να έχει στοχεύσει όπως και πέρυσι στο να προηγηθεί νωρίς και να μπορέσει να διαχειριστεί το παιχνίδι. Δεν του βγήκε, κι άρχισε να χάνει την υπομονή του. Υπομονή που είχε ο Ολυμπιακός, που στην τελική πήγαινε για δύο αποτελέσματα. Από τα μέσα του ημιχρόνου και μετά, ο Ολυμπιακός πατούσε καλύτερα και πιο σίγουρα και κέρδιζε μέτρα. Οι Σεμέδο/Μπα είχαν εξολοθρεύσει τον επικίνδυνο Σφιντέρσκι, ενώ ο Καμαρά έκανε το παιχνίδι της ζωής του.

Έδινε πλάτος στο γήπεδο με την παρουσία του, δεν έχανε τη μπάλα, τη μοίραζε πολύ σωστά και ο Ολυμπιακός μόνιμα είχε ένα παίχτη που και μάρκαρε και δεν καθυστερούσε την ανάπτυξη. Ο Βαλμπουενά περίμενε τη στιγμή του η οποία ήρθε στο 42’, όπου με μία σκοτωμένη φάση πήγε να κάνει πάλι μάγκα τον Ελ Αραμπί, αλλά η μπάλα βρήκε το οριζόντιο δοκάρι. Ο Ομάρ συνεργαζόταν πολύ καλά με τον Ραντζέλοβιτς και πολλές φορές είδαμε να δημιουργούνται τριπλέτες είτε με τον Γκιγέρμε, είτε με τον Καμαρά και να βγαίνει η μπάλα μπροστά σίγουρα, χωρίς κίνδυνο προς τα μετόπισθεν.

Κι αν για τον πάλι υστερήσαντα Μπουχαλάκη ο Γκιγέρμε κι ο Καμαρά κάλυψαν με το παραπάνω, τι να πει κανείς γι’αυτόν τον νέο Γεωργάτο με μαλλιά που ακούει στο όνομα Κώστας Τσιμίκας. Ο κορυφαίος του γηπέδου που περνούσε τους παίκτες του ΠΑΟΚ σαν να ήταν κώνοι στην προπόνηση και που ήταν πανταχού παρών, έσβησε τον Λημνιό και δημιούργησε το γκολ, έδειξε χθες ότι αν κι εφόσον η ομάδα δεν θέλει να σταθεί εμπόδιο στην εξέλιξη του, δεν πρέπει να φύγει με κάτω από 20 εκατομμύρια ευρώ. Η θέση του αριστερού μπακ είναι η πλέον δύσκολη και η εξέλιξη του παιδιού είναι παροιμιώδης.

Ο ΠΑΟΚ αφού έφαγε και το γκολ, είδε να του ακυρώνεται ένα γκολ (σωστά) 3’ μετά, το οποίο θα μπορούσε να του δώσει ψυχολογία. Η αντίδραση ωστόσο προήλθε από λάθος αντιπάλου (κλασικά Μπουχαλάκης) κι όχι από οργανωμένη ενέργεια. Ο Ολυμπιακός κράτησε το μηδέν πολύ πιο εύκολα απ’όσο θα περίμενε ο οποιοσδήποτε, διότι ο ΠΑΟΚ δε βρήκε καθαρή φάση πέρα από κάποιες εκτελέσεις φάουλ. Η είσοδος του Άκπομ δεν προσέφερε το κάτι παραπάνω, ενώ η εικόνα των Μαουρίσιο (ειδικά) και Μπίσεσβαρ προκάλεσε θλίψη, και ουδέτερος να είσαι, αναγνωρίζεις ότι μιλάμε για δύο παίκτες που ξέρουν μπάλα κι έχουν μια προσωπικότητα.

Ο Βραζιλιάνος μετά τον τραυματισμό του παραπαίει, ενώ προσωπικά μου προκάλεσε μεγάλη απορία η μη χρησιμοποίηση του Αουγκούστο. Ο Μπίσεσβαρ έχει κρεμάσει από δυνάμεις και ο Πέλκας έτρεχε για τους δυο προαναφερθέντες, αναλωνόμενος σε ένα άχαρο ρόλο. Ο Λημνιός κουτουλούσε πάνω στον Τσιμίκα χωρίς να γίνει απειλητικός, ο Σφιντέρσκι εξαφανίστηκε, ο Γιαννούλης δεν πήρε μέτρα κι έμενε μόνο ο Μίσιτς να προσπαθήσει να ξυπνήσει τους υπόλοιπους. Σε ένα παιχνίδι που ο ΠΑΟΚ ήθελε μόνο τη νίκη, είναι ερωτηματικό γιατί δεν αναζήτησε το μεγαλύτερο τέμπο ή την αλλαγή τακτικής με ένα ακόμα φορ ή χαφ νωρίτερα, ώστε να αποδιοργανώσει την πίεση του Ολυμπιακού.

Ο Ολυμπιακός έχοντας το χρόνο υπέρ του και βλέποντας τον ΠΑΟΚ να μη μπορεί να ξεδιπλώσει τις αρετές του στο γήπεδο, έπαιρνε κουράγιο και προσπάθησε να χτυπήσει στην κόντρα. Ο Ελ Αραμπί και ο Ραντζέλοβιτς κράτησαν χαμηλά την άμυνα του ΠΑΟΚ, την οποία πίεσαν με πολύ τρέξιμο, ενώ ο Βαλμπουενά έβγαλε όλο σχεδόν το ματς πάλι και δε χρειάστηκε να χρησιμοποιηθεί ο Φορτούνης. Ο Ολυμπιακός παθαίνοντας πέρυσι, έμαθε φέτος και ο Μαρτίνς ακόμα κι αν έπρεπε να κάνει τις αλλαγές νωρίτερα για να μην ανέβει να πιέσει ο ΠΑΟΚ στο τέλος, έζησε τη μεγαλύτερη εγχώρια βραδιά του (μέχρι την επόμενη) και του πιστώνεται κατά πολύ το διπλό.

Προετοίμασε την ομάδα με πολλή συγκέντρωση και δεν φοβήθηκε να περιμένει, σε αντίθεση με πέρυσι που από υπερβολική σιγουριά έπαιξε ανοιχτά και έφαγε 3 (και λίγα ήταν). Η σημασία της νίκης γίνεται μεγαλύτερη όταν έρχεται από αγώνα 3 μέρες πριν σε πολύ υψηλότερο τέμπο και με πολλές λύσεις εκτός. Ο Ποντένσε παρελθόν, ο Σουντανί στα πιτς και η επιθετική λειτουργία του Ολυμπιακού να βασίζεται στον οίστρο του Βαλμπουενά και τη δεινότητα του Ελ Αραμπί. Τεράστιο κέρδος ο Μπα που σε κάθε παιχνίδι μοιάζει καλύτερος, πιο σίγουρος και με πολλά περιθώρια βελτίωσης μελλοντικά.

Διάβασα για τύχη του Ολυμπιακού την ώρα που ο ΠΑΟΚ πέρυσι και φέτος έπρεπε να διασυρθεί στο Καραϊσκάκη, διάβασα ότι αναστήθηκαν οι πεθαμένοι και γενικά έλαβα ένα κλίμα ότι μία ομάδα που έχει πάρει μια νίκη φέτος σε ντέρμπι, θα κέρδισε 3 και 4-0 μια ομάδα που φέτος είναι ΑΗΤΤΗΤΗ και έχει φάει μόλις 3 γκολ εκτός έδρας. Δεν διάβασα πουθενά ότι ο ΠΑΟΚ δεν έκανε σουτ, ότι τα ατού του ήταν κατώτερα των περιστάσεων και ότι δεν χρειάζεται προπονητής για να καταλάβεις ότι με τέτοια εμφάνιση δε μπορείς να κερδίσεις το ματς που ήθελες περισσότερο.

Ο Ολυμπιακός αντέκρουσε με τον καλύτερο τρόπο τις δηλώσεις Άγγελου Αναστασιάδη ότι υπερέχει μόνο στον τερματοφύλακα, καθώς έδειξε ανώτερος σε κάθε γραμμή και θέση του γηπέδου και πολύ πιο ομάδα από τον ΠΑΟΚ. Έτυχε, πέτυχε, η ουσία είναι ότι βρίσκεται στο +5 και έχει μια ασφάλεια για τα πλέϊ-οφ μέχρι νεοτέρας. Ο ΠΑΟΚ πρέπει να βρεί τι έφταιξε όσο είναι νωρίς και να τα δώσει όλα για να αντιστρέψει την κατάσταση αν μπορεί. Είναι ήδη -13 βαθμούς σε σχέση με πέρυσι στα αντίστοιχα παιχνίδια με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και Άρη και έχει πετύχει καλύτερα αποτελέσματα μόνο σε Λάρισα και Περιστέρι. Κοινώς είναι στο -9 συνολικά!

Όταν έχεις να χάσεις πολύ καιρό, οι 3 ήττες (2 με κάτω τα χέρια και μία με 4/4 τελικές από τον αντίπαλο) πονάνε και με τέτοια συγκομιδή, δεν μπορείς να ζητάς πολλά από τα πλέϊ-οφ. Τα ματς του κυπέλλου μπορούν να σώσουν το πρεστίζ του ΠΑΟΚ αν περάσει στον τελικό, αλλά τα κύπελλα δεν του έχουν λείψει όσο θα του λείψει η ευκαιρία να διεκδικήσει και να πάρει το δεύτερο σερί πρωτάθλημα. Ο Φερέιρα προσπαθεί να παίξει κάτι που οι παίκτες του δε μπορούν να υπηρετήσουν και το φάντασμα του Λουτσέσκου τον καταδιώκει σε κάθε του ατέλεια και αστοχία.

Ο Μαρτίνς από την άλλη, κέρδισε τον κόσμο της ομάδας του και πήρε αυτό που άξιζε, μια βραδιά που του ανήκει και που τόσο προσπάθησε γι’αυτήν από πέρυσι. Δούλεψε τρομερά και δεν του το αμφισβητεί κανείς. Κέρδισε το δικαίωμα να ανανεώσει το συμβόλαιο του και να στηριχτεί από παίχτες που θα τον ανεβάσουν επίπεδο. Γιατί αν μπορεί να πάρει πρωτάθλημα με τον Μπουχαλάκη, τον Καμαρά και τον Μασούρα, σκεφτείτε τι μπορεί να κάνει με 2 αληθινά χαφ δίπλα στον Γκιγέρμε, ένα εξτρέμ που να σκοράρει πολύ, έναν αντι-Ποντένσε, ένα μπακ να ξεκουράζει Ομάρ/Τσιμίκα κι ένα ακόμα στόπερ να ξεκουράζει Σεμέδο/Μπα…