Στο μαραθώνιο των 26 αγωνιστικών χωρίς να υπολογίζουμε τα πλέι οφ και τα ντέρμπι, στα οποία οι 3 βαθμοί ποτέ δεν είναι σίγουροι, η ΑΕΚ καλείται σε 18 αγωνιστικές με θεωρητικά ευκολότερους αντιπάλους να πετύχει το απόλυτο για να είναι κοντά στους άλλους δυο συνδιεκδηκητές της, ΟΣΦΠ και ΠΑΟΚ. Παράλληλα θα δούμε αν καταφέρει σε πρώτη φάση να περάσει τη Σεντ Γκάλεν , αγώνας που είμαι πολύ περίεργος να δω πως θα αντιμετωπίσει η άμυνα της ΑΕΚ ένα επιθετικό πρεσινγκ στο οποίο εμφανίζονται όλες οι ανασταλτικές αδυναμίες της. Οι αμυντικοί της ΑΕΚ κατά τη γνώμη μου πέραν του Τσιγκρνινσκι δεν έχουν εύστοχη πάσα και πουλάνε τη μπάλα εύκολα και η κυκλοφορία της μπάλας είναι κάτι που πρέπει να δουλέψει οπωσδήποτε στην ΑΕΚ ο Καρέρα.

Στον αγώνα του Σαββάτου η ΑΕΚ εμφάνισε στοιχεία που είδα και στο τελικό με τον Ολυμπιακό. Κακή κυκλοφορία, βιαστικές επιθέσεις, επιθετικότητα και ατομιστικές ενέργειες παικτών.

Ξεκινάει ο αγώνας και πέραν του γεγονότος ότι οι παίχτες δεν βρίσκονται στις σωστές θέσεις βάσει του συστήματος 3-5-2 που δήλωσε η ομάδα, με πρώτο το Λιβαια ο οποίος δεν έπαιζε πίσω από τους επιθετικούς αλλά αριστερά. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα η ομάδα να παίζει ένα σύστημα 5-2-3 με κεντρικούς Σιμοες και Βασιλαντονοπουλο και ουσιαστικά κανένα οργανωτή στο κέντρο. Παρεμπιπτόντως ο Βασιλαντονοπουλος εισήγαγε στοιχεία που έλειπαν από τα χαφ της ΑΕΚ σε τρεξίματα και αναχαιτήσεις αλλά νομίζω δεν ταίριαζε να δούμε αυτό το δίδυμο σε ένα παιχνίδι που ο αντίπαλος περίμενε την ΑΕΚ. Αποτέλεσμα, χαμένο ένα πρώτο ημίχρονο.

Στο δεύτερο ημίχρονο η αλλαγή του Μαντάλου έκανε την ομάδα να κατεβάζει καλύτερα τη μπάλα αλλά είναι αδιανόητο για μένα να παίζει η ΑΕΚ στο δεύτερο μέρος ένα 4 -3 -3 με εξτρεμ Λιβαια και Ανσαριφαρντ. Τυχερός ο Ιταλός που η ομάδα σκόραρε από στημένη φάση, και είναι φανερό ότι δουλεύεται στα στημένα πια η ΑΕΚ, για την εξέλιξη του παιχνιδιού αλλιώς όπως φαινόταν με τα λάθη που έκανε στο σύστημα του πρώτου μέρους η ΑΕΚ θα έχανε 2 βαθμούς με το καλημέρα. Κάτι που παρατήρησα και δε μου άρεσε ήταν το γεγονός ότι και ο Λιβαια και ο Ολιβειρα και ο Ανσαριφαρντ δημιουργήσαν 3 φάσεις τετ α τετ και ενώ υπήρχε ελεύθερος παίχτης να δώσουν τη μπάλα να τελειώσει, και οι 2 ήθελαν να σκοράρουν οι ίδιοι. Εδώ τίθεται ένα θέμα ομαδικότητας που θα δούμε αν θα ξαναεμφανιστεί.

Κατά τη γνώμη μου το μεγάλο πρόβλημα της ΑΕΚ είναι η αγωνιστική της ταυτότητα. Ο Ολυμπιακος για παράδειγμα παίζει ένα παιχνίδι κυριαρχίας με κύριο στοιχείο τη καλή κυκλοφορία, όλη η ομάδα δουλεύει για το σέντερ φορ (Ελ Αραμπι) και μόνο και αν θελήσει δίνει τη μπάλα στον αντίπαλο και τον χτυπάει στη κόντρα. Η ΑΕΚ μου δίνει την εντύπωση ότι παίζει ένα σύστημα μεταβλητό βάσει αντιπάλου με σκοπό να μη δεχτεί γκολ και μπροστά ότι κάνουν οι επιθετικοί της ατομικά είτε από στημένα.

Με βάσει τα μπακ που έχει η ΑΕΚ και επειδή είναι αδύνατον να αλλάξουν στο άμεσο μέλλον η πλειοψηφία τους η ΑΕΚ πρέπει να αποφασίσει ποιο θα είναι το βασικό της σύστημα. Αυτό κατά τη γνώμη μου δε μπορει να είναι το 3-5-2 είτε το 4-4-2 με ρόμβο διότι και τα δυο αυτά συστήματα θέλουν μπακ που να ανεβαίνουν και να συμμετέχουν στην επίθεση ενεργά. Κανένα μπακ της ΑΕΚ με εξαίρεση το Παουλινιο, που δεν τον εκτιμώ ιδιαίτερα καθώς ο Γκαλο ήταν καλύτερος, δε μπορεί να βγάλει σέντρα της προκοπής. Άρα με το υπάρχον δυναμικό το μόνο σύστημα που ταιριάζει είναι το 4-2-3-1 με τη προϋπόθεση ότι θα παίζει ένας εκ των Λιβαια – Μανταλο πίσω από το φορ. Όταν παίζουν και οι δυο η ΑΕΚ στερείται ταχύτητας και είναι προβλέψιμη. Ελπίζω να αξιοποιηθούν τα νέα εξτρεμ Γκαρσια, Ενομπακαρε και να δοθει μια δευτερη ευκαιρια στον Αλμπανη.

Έχω την αίσθηση ότι το σύστημα του πρώτου ημιχρόνου του Σαββάτου θα το ξαναδούμε με τη Σεντ Γκάλεν διότι ο στόχος είναι η είσοδος στους ομίλους ανεξαρτήτως θεάματος, αλλά με υποδεέστερες ομάδες στο μαραθώνιο του πρωταθλήματος με το εν λόγω σύστημα η ΑΕΚ δεν έχει καμία ελπίδα να πρωταγωνιστήσει.