Ντρέπομαι, μα όχι για τον υποβιβασμό! Ο Τζες
Ο ΠΑΣ Γιάννινα απέδειξε πως ομάδες με τέτοια οργάνωση, νοοτροπία, ρόστερ και διοίκηση δεν έχουν καμία θέση στην Super League, και με την ήττα από τον Αστέρα Τρίπολης έρχεται να σφραγίσει το εισιτήριο για την Super League 2. Είναι άραγε η πτώση που έχει απογοητεύσει τους Ηπειρώτες ή κάτι άλλο που συμβαίνει εδώ και πολλά χρόνια; Πάμε να ξεκινήσουμε.
Τον ΠΑΣ Γιάννινα τον γνώρισα όταν αγωνίζονταν στην Γ εθνική και χωρίς καμία υπερβολή, τόσο το ποδόσφαιρο όσο και τον ίδιο τον σύλλογο τον αγάπησα στις μικρότερες κατηγορίες. Εκεί που η αθωότητα έπαιρνε τη θέση της τοξικότητας της Α εθνικής. Εκεί έχω τις πιο γλυκές αναμνήσεις, αλλά όταν είσαι ο ΠΑΣ Γιάννινα δεν επιτρέπεται να μείνεις για πολύ στην Β αλλά και να ανέβεις ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να βολεύεσαι με μια σωτηρία. Σας λέει κάτι αυτό…;
Χωρίς να θέλω να αναιρέσω τα όσα ζήσαμε επί του Γιώργου Χριστοβασίλη, πολλές φορές από το βήμα αυτό είχα καταφερθεί εναντίον της νοοτροπίας που είχε. Μιας νοοτροπίας που δεν αρμόζει σε έναν Άγιαξ, αλλά σε ομάδες γειτονιάς με λίγο κόσμο και κατά συνέπεια και μηδενικό κεφάλαιο. Αυτή η νοοτροπία λοιπόν, σε συνδυασμό με τη στελέχωση της ομάδας από γυρολόγους, δανεικούς και με υπόγειες λυκοφιλίες που διαφαίνονταν πολλές φορές, ο ΠΑΣ κατρακύλησε στις πωλήσεις διαρκείας καταλήγοντας πλέον να είμαστε εμείς και εμείς. Και όλα αυτά σε εποχές που η ομάδα πρωταγωνιστούσε στην Α εθνική με αποκορύφωμα την έξοδό της στο Europa League. Παρά τα αρνητικά στοιχεία όμως που παρατηρούσα στην διοίκηση του Γιώργου Χριστοβασίλη, πρέπει να αναγνωρίσω πως η ομάδα στα χέρια του έδειχνε έναν χαρακτήρα, και στο φινάλε ακόμα και αν κινδύνευε, ήξερες ότι θα τον βρει τον τρόπο να γυρίσει το κουμπί.
Μετά τον χαμό του προέδρου του ΠΑΣ η ομάδα κατέληξε μοιραία στα χέρια των υιών του, Παναγιώτη και Γιάννη. Δύο παιδιά που δεν είχαν τη παραμικρή ιδέα από το ποδόσφαιρο, και στις πλάτες ενός ολόκληρου συλλόγου νόμισαν πως μπορούν να βιοπορίζονται χωρίς να προσφέρουν το παραμικρό. Μέσα σε δύο χρονιές ο ΠΑΣ μετετράπει σε σάκο του μποξ, γελοιοποιώντας τόσο το άθλημα όσο και την ίδια του την ιστορία.
Γυρολόγοι, μόνιμα τραυματίες και κατά συνθήκη προπονητές ή ποδοσφαιριστές ήρθαν για την πρακτική τους άσκηση στον ΠΑΣ με τον κόσμο μάταια να ελπίζει σε ένα θαύμα. Δύο χρόνια όσα φωνάζαμε σε αυτό το βήμα, τόσο εγώ όσο και εσείς που μου κάνετε την τιμή να συμμετέχετε σε αυτή τη προσπάθεια αλληλεπίδρασης, ήρθε η ώρα να επαληθευτούν. Δε με στενοχωρεί που ο ΠΑΣ βρίσκεται πλέον στην Β εθνική καθώς το έχω βιώσει και στο παρελθόν. Δε με φοβίζει που πηγαίνει στην μέγγενη της Β εθνικής ακέφαλος καθώς… “ΠΑΣ είσαι”! Δεν είμαστε στην εποχή που τα Γιάννενα είναι ξεκομμένα από τον υπόλοιπο κόσμο. Αν θέλουν τα αδέρφια πραγματικά, θα βρουν σοβαρό αγοραστή. Φτάνει με την καραμέλα…
Με πληγώνει όμως που είδα τον ΠΑΣ να πέφτει αμαχητί, ατιμάζοντας μια ολόκληρη ομάδα και μια ολόκληρη πόλη. Πριν καν τη σέντρα του παιχνιδιού με τον ΟΦΗ, πρώτη η διοίκηση πήδησε το καράβι. “Γενναία πράξη” που αποτέλεσε το αποκορύφωμα της συνεισφοράς τους στον ΠΑΣ. Στην συνέχεια και όπως ήταν πλέον λογικό, τόσο οι παίκτες όσο και ο ίδιος ο προπονητής το μυαλό τους το είχαν στον επόμενο τους σταθμό, παρά στο πως θα σώσουν τη χρονιά στην ομάδα που βρίσκονται, και φυσικά χωρίς ντροπή μιλούσαν και μιλάνε ανοιχτά για αυτή τους την ανησυχία.
Λοιπόν κλείνοντας θα το ξαναπώ, πως νοοτροπίες και πρακτικές ομάδων γειτονιάς έφεραν τον ΠΑΣ στην μοιραία θέση να πέφτει χωρίς καν να μπορεί να ρίξει το φταίξιμο σε διαιτητές παραρτήματα και άλλες γνωστές ομορφιές της ελληνικής κουλτούρας. Μόνος του έβγαλε τα μάτια του, μόνος και επιβάλλεται να σηκωθεί. Και θα το κάνει!
Και σίγουρα θα πας στην Α εθνική….
Ο Τζες
