Η μελλοντική ανάκαμψη στην «οικογένεια» του ΠΑΟΚ αποτελεί το μόνο ζητούμενο, ασχέτως από την τελική του κατάληξη στις θέσεις τις Ευρώπης. Η ήττα από την ΑΕΚ δίνει παράταση στην ανεπιτυχή συνολική απόδοση, καθιστώντας τον Δικέφαλο να αμφισβητήσει εδώ και τώρα κάθε οργανικό του μέλος: από την διοικητική στελέχωση, την αξιολόγηση των τωρινών παικτών μέχρι και την σύνεση ορισμένων παράπλευρων υποστηρικτών του, τους δημοσιογράφους.

Για να είμαι ειλικρινής δεν παρακολούθησα τον αγώνα μεταξύ των Δικεφάλων, όμως μπορώ κάλλιστα να αναπαραστήσω στο μυαλό μου μία σχετική εικόνα του φετινού δυσλειτουργικού ΠΑΟΚ. Πρωτίστως, αποτελεί ευθύνη των διοικούντων να αμφισβητήσουν το ίδιο τους το ρόστερ. Ένα σύνολο παικτών που δεδομένα πρόσφερε κύπελλα και πρωτάθλημα στη παρακαταθήκη του συλλόγου, ενέπνεε υγεία στο αγωνιστικό κομμάτι και παρακολουθήσαμε όντως καλό ποδόσφαιρο ανά μεγάλα διαστήματα. Αυτή όμως, η επιτυχημένη τριετία δίνει στη θέση της στο αβέβαιο αγωνιστικό πρόσωπο ορισμένων μονάδων, που υπήρξαν βαρίδια στην ανύψωση του ΠΑΟΚ

Η επαναπροσέγγιση άκρως αναγκαία. Η εξέταση, λοιπόν, των περιπτώσεων πρέπει να είναι ενδελεχή, προκειμένου οι υπεύθυνοι του συλλόγου να διατηρήσουν τους παίκτες που διαθέτουν ένα «αύριο» στο νέο οικοδόμημα. Ήδη νεαροί από τα σπλάχνα με τα φουριόζα πόδια τους ενισχύουν την αναφερόμενη προτροπή προς τον ΠΑΟΚ. Λόγου χάρη, η φρεσκάδα του Τζόλη φανερώνει την αδυναμία των Μπίσεσβαρ ή Βιερίνια από πλευράς χαμηλής βιολογικής τους κατάστασης. Χωρίς να παραμελούμε την ανυπολόγιστη ποιότητα τέτοιου είδους παικτών και την φυσιογνωμία τους σε συνολικό βαθμό.

Ωστόσο, ο ΠΑΟΚ χρειάζεται πλάνο και ακριβείς κινήσεις, έχοντας και στη πλάτη περιορισμούς του financial fair play. Δηλαδή φαίνεται αδιανόητο οποιοσδήποτε φίλος του ΠΑΟΚ να ευελπιστεί σε ανάκαμψη και προκοπή με περιπτώσεις Εσίτι, Στοχ ή ακόμη και Ελ Καντουρί, για τον οποίο ο Φερέιρα τον εκθείαζε ως τον ποιοτικότερο στην μέχρι τώρα προπονητική του καριέρα. Ο στόχος για έναν ΠΑΟΚ πρωταθλητή – στη φαντασία ενός φιλάθλου – πραγματώνεται με άλλου είδους ποδοσφαιριστές. Με έναν νέο «Μαουρίσιο», ίσως δύο ή τρεις προσωπικότητες «Βιερίνια» σε κάθε γραμμή της σύνθεσης, οι οποίοι θα χωρέσουν την αντίστοιχη ποιότητα στο ρόστερ.

Όσον αφορά τον προπονητή, ο Φερέιρα ευτυχώς ή δυστυχώς (για μερικούς) δεν έχει να επιδείξει κάτι το αξιοσημείωτο στον ΠΑΟΚ. Τα αποτελέσματα μη αναστρέψιμα, όντας εκτός σχεδόν από όλους τους στόχους. Το κυριότερο όμως, με ελλιπές έργο στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Διότι σημαντικά τα αποτελέσματα, αλλά η διαρκής αγωνιστική απόδοση σε οδηγεί στην εκπλήρωση των στόχων. Κι αυτή την χημεία δεν την διαθέτει η σύνθεση, ούτε βέβαια συνεργασίες και εκτέλεση μίας υποτυπώδους μεθοδολογία στο γήπεδο. Άδειος ο ΠΑΟΚ, χωρίς ένα προτέρημα να τον χαρακτηρίζει, όπως καλή ώρα πέρυσι επί Λουτσέσκου. Ευθύνεται όμως μόνο Φερέιρα για το ναυάγιο του φετινού ΠΑΟΚ; Η κύρια αιτία συναντάται στους αρμόδιους του κλαμπ, ίσως και στην αδιαφορία των ισχυρών προσώπων. Ο αποκαρδιωτικός ΠΑΟΚ δείχνει εγκαταλελειμμένος. Σε πλήρη αγωνιστική αδράνεια, θυμίζοντας τον παρατημένο Ολυμπιακό στη τελευταία σεζόν του Κόκκαλη. Από αγωνιστικής άποψης, καθώς ο Δικέφαλος είναι ισχυρός σε οικονομικό επίπεδο. Μελανός σημείο αποτελούν και οι άνθρωποι που απαρτίζουν τον σύλλογο, αμφισβητώντας ανοικτά τις γνώσεις τους στο άθλημα.

Τέλος, ερχόμαστε στο ντουέτο της δημοσιογραφίας, στα δύο παιδιά γνώριμης τηλεοπτικής εκπομπής, Θεσσαλονικείς ντε, οι οποίοι πριν λίγες εβδομάδες αμφισβητούσαν με ευκολία την επικινδυνότητα της ΑΕΚ για την 2^η θέση του Τσάμπιονς Λιγκ. Σε άλλες εποχές και ζωές, θα μπορούσαν κάλλιστα να ανήκουν σε «ερυθρόλευκο κύκλο», όταν η 20ετή κυριαρχία του Ολυμπιακού ευημερούσε. Στην συζήτηση του πλατώ, βλέποντας το κακό να έρχεται για την ομάδα τους, επικαλέστηκαν άλλα επιχειρήματα για να αποκρύψουν την αληθινή παθογένεια του ΠΑΟΚ. Σύμφωνα με αυτούς, τα θετικά αποτελέσματα του ΠΑΟΚ έναντι του Δικεφάλου της Αθήνας στην κανονική ροή συνιστούσε πιθανή ανωτερότητα του πρώτου, χωρίς να δίνουν στο κόσμο την ρεαλιστική πραγματικότητα. Επικαλέστηκαν εξίσου τους χαμένους εξωγηπεδικούς βαθμούς, οι οποίοι σαφώς ψαλίδισαν την απόσταση. Όμως, ποτέ τους στο πλατώ δεν κινδυνολόγησαν για χάρη της ομάδας τους, να αναφερθούν σε αδυναμίες και να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου. Απέφυγαν να δώσουν μία εικόνα εκ των έσω, ώστε ο κόσμος να συνειδητοποιήσει τους λόγους που οδηγούν τον ΠΑΟΚ εκτός τροχιάς στόχων. Μία συχνή μονόπλευρη αφήγηση από μεριά τους, μισαλλοδοξία και υπεροψία, χαρακτηριστικά των ανθρώπων εδώ και χρόνια που περιτριγυρίζουν το άθλημα και τις ομάδες. Σε άλλα νέα, η «χαμηλή» ΑΕΚ για μερικούς πέρασε χθες από την Τούμπα (0-2).

Ο ΠΑΟΚ δεδομένα έχει αποκτήσει δύναμη. Ασφαλώς και αποτελεί ισχυρό αντίπαλο για κάθε Μαρινάκη ή Μελισσανίδη, καθώς διαθέτει οικονομική ευμάρεια, ικανή να τον επαναφέρει στον αγωνιστικό τομέα. Κανείς ΠΑΟΚ, λοιπόν, δεν έχει ανάγκη από ανθρώπους μπολιασμένους με οπαδισμό και υπέρμετρο συναίσθημα. Αντί αυτού, χρειάζεται τον θετικό προβληματισμό, την αμφιβολία για κάθε πιθανό ή μη ζήτημα. Επαναπροσδιορισμός αρχής γενομένης από την διοικητική ομάδα μέχρι την αξιολόγηση των παικτών για ένα νέο διαφοροποιημένο – από πρόσωπα – σύνολο.