Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΖΙΝΟ… ΣΩΤ ΒΑΖΕΛΟΣ
Μέρες που είναι όλοι μας λίγο ή πολύ ρίχνουμε κάτι ψηλά στα τυχερά παιχνίδια για το καλό που λένε και οι πιο σοφοί.Τσόχες θα αναστενάζουν τα βράδια μέσα στις γιορτές,οι ρουλέτες θα γυρίζουν μέχρι που να κάτσει η μπίλια στο νούμερο που έχουμε ποντάρει η να πάμε άκλαφτοι,το Ουίσκι και το κρασί θα ρέει άφθονο και το πούρο στο χέρι έτσι για την μόστρα…
Τέτοιες μέρες θυμάμαι,παρέα με τους κολλητούς από τότε που μας δώθηκε η δυνατότητα να μπορούμε να μπούμε στο ναό του τζόγου,να επισκεφτόμαστε το συγκεκριμένο κατάστημα καταθέτοντας άλλες φορές τα χρήματα μας και άλλες φορές την κωλοφαρδία μας.
Λουτράκι,Πάρνηθα,Ηyatt,Ρόδος,
Μπαίνεις στο τελεφερίκ και ήδη έχουν ξεκινήσει οι ιστορίες παραμύθια που λένε οι τζογαδόροι ή ακόμα καλύτερα όταν αποχωρείς που όλοι λένε ότι δεν έχασαν και οι τσέπες τους είναι άδειες και έχουν μείνει κάτι στραγάλια για το ταξί..
Μέσα στο καζίνο χάνεται η διάσταση του χρόνου και η αίσθηση του χρήματος διότι η μάρκα δεν μπορεί να αντικατασταθεί ποτέ από την αίσθηση του χαρτιού στην ψυχολογία του ανθρώπου.H κλασική κυρία μεγάλης ηλικίας έχει κολλήσει στον κουλοχέρη και παίζει με μανία μέχρι τέλους.Ο Ντίλερ είναι ταυτόχρονα μαύρη γάτα αλλά και Θεός ανάλογα με τις συνθήκες.Κάπου εκεί ξεφυτρώνει και ο ξερόλας που λέει μετά το ζερό έρχεται το 35 και να χάμε να λέγαμε κα να χάμε να πούμε που λέει και ο Αυγολέμονος.Ο τύπος με το ανοιχτό πουκάμισο και την καδένα στο λαιμό κλασική φιγούρα στο Καζίνο,σαν τον Ρήγα που τράβηξε πριν στο Blackjack ενώ έπαιζε.Μάγκες προσοχή αυτές τις μέρες,δαγκώνει το Ντόπερμαν…
