Ο Ελ Αραμπί και το κλείσιμο ενός πετυχημένου κύκλου

Ο Ελ Αραμπί με την ανεπανάληπτη εκτέλεση «πανένκα» απέναντι στον Πασχαλάκη στη παράταση, υπενθύμισε στον προβληματικό Ολυμπιακό την δυσεύρετη αξία του, καθώς ο σύλλογος θα τον χάσει πιθανόν από την νέα σεζόν μιας και ανανέωση συμβολαίου δεν διακρίνεται στον ορίζοντα. Οι Ερυθρόλευκοι αποκλείστηκαν από τον ΠΑΟΚ έπειτα από έναν επίπονο αγώνα στο γήπεδο Καραϊσκάκη και για τους δύο, με την εξέλιξή του να αποδεικνύει τελικά πόσο μίκρυνε η ψαλίδα ανάμεσά τους.

Ας σταθούμε όμως στον Ελ Αραμπί, το τελευταίο κομβικό μέλος του εξαιρετικού συνόλου προ διετίας. Κανείς πλέον δεν μιλάει με σιγουριά για την παραμονή του ή όχι στον Ολυμπιακό. Η χρονιά κυλούσε με σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του. Αν αναλογιστούμε βέβαια την αγωνιστική πτώση ολόκληρης της ομάδας, τότε αυτή χαρακτηρίζεται και λογική. Η παραμονή του Ελ Αραμπί μοιάζει σαφώς δύσκολη, όμως τα σύνθετα στοιχεία του δε θα τα βρει εύκολα ο Ολυμπιακός στην αγορά. Ένα είναι σίγουρο, η φυγή του Ελ Αραμπί θα σηματοδοτεί τον επίλογο εκείνης της αξέχαστης ομάδας που παρακολουθήσαμε επί Μαρτίνς, η οποία έπαψε να υφίσταται μετά τις διαδοχικές πωλήσεις ποιοτικών μονάδων.

Ο Ελ Αραμπί υπήρξε η ψυχή εκείνου του ανταγωνιστικού συνόλου. Μπορεί ο ίδιος να μην ήρθε σε ελκυστική ηλικία ούτε ως ταλέντο με προσδοκίες, αλλά ήδη είχε διαμορφώσει ισχυρή προσωπικότητα αντάξια του Ολυμπιακού. Η εκτελεστική του δεινότητα, αλλά και η ευχέρεια εκτός περιοχής ως δημιουργός, αντικατέστησαν στη μνήμη μας προηγούμενους ικανούς σκόρερ. Στον Μαροκινό αντικρίζουμε έναν πιο σύνθετο παίκτη, που δεν διακρίνεται μονάχα στο σκοράρισμα. Μία σπάνια μορφή ποδοσφαιριστή που στα 32 του έτη – στην πρώτη του εδώ σεζόν – αγωνιζόταν ως 28άρης, σε χώρους που απαιτούνταν υψηλή τεχνική και ανάλογα τρεξίματα.

Σε περίπτωση που φύγει ο Ελ Αραμπί δεν αποχαιρετάμε έναν έξοχο ποδοσφαιριστή, αλλά και επισήμως την άλλοτε περίφημη ομάδα του Μαρτίνς. Εδώ και καιρό γνωρίζουμε το ανεπίσημο τέλος της, όμως κάποιες μονάδες διατηρούν ζωντανές τις αναμνήσεις μιας ομάδας που αποδομήθηκε ταχέως. Ας είμαστε ρεαλιστές, ποδοσφαιριστές όπως οι Ελ Αραμπί, Ποντένσε, Τσιμίκας ή Γκιγιέρμε δεν έρχονται καθημερινά στου Ρέντη. Απεναντίας στο πέρασμα των χρόνων ουδείς που καταφθάνει ως μεταγραφή, δεν αντικαθιστά την ποιότητα όλων αυτών των προαναφερθέντων. Όντως είναι δύσκολο, και άμεσα αντανακλαστικά απαιτεί από τους αρμόδιους, αλλά και σημαντικό χρηματικό ποσό με γνώμονα το επόμενο ευρωπαϊκό βήμα. Κομβικοί παράμετροι που περνούν σε δεύτερη μοίρα στον Ολυμπιακό.

Πραγματικά ο Ελ Αραμπί μοιάζει αναντικατάστατος τούτη τη στιγμή, ακόμη κι αν έχει περιθωριοποιηθεί για να αγωνίζεται ο Τικίνιο. Δεν χάνεται μόνο το γκολ με πιθανή του φυγή, αλλά και δημιουργικά θα αναμένει κανείς μόνο πράγματα από τον Φορτούνη. Από εκεί και πέρα, η ομάδα βασίζεται σε κατά ανάγκην εσωτερικές λύσεις, τις οποίες ο Μαρτίνς συνεχώς δοκιμάζει και αποτέλεσμα δεν αντικρίζει (Αγκιμπού, Καρβάλιο κλπ.). Μία άλλη παρόμοια περίπτωση με τον Μαροκινό είναι ο Βαλμπουενά, ο οποίος όμως έχει αποκτήσει ένα συμβολικό χαρακτήρα. Ο Γάλλος μαζί με τον Μαροκινό ηγήθηκαν αυτού του ρόστερ και αφομοιώθηκαν με τα τότε φρέσκα πρόσωπα της σύνθεσης. Παράλληλα, αρκετοί… εκπρόσωποι του Ολυμπιακού αναφέρονται στα αγωνιστικά λεπτά που πρέπει να δοθούν σε πρόσωπα που θα είναι και τη νέα σεζόν. Κάνουν λόγο για τον Τικίνιο και την ανάγκη να είναι βασικός, ξεχνώντας μονομιάς την ασύλληπτη προσφορά και αξία του Ελ Αραμπί.

Οι Ερυθρόλευκοι παρέμειναν μέχρι και τον ημιτελικό του Κυπέλλου ανταγωνιστικοί, κι ας είχαν ξεθωριάσει εδώ και καιρό. Με δεδομένο το πρωτάθλημα, προχώρησαν με προχειρότητα σε κάθε άλλο στόχο και εύλογα το πληρώνουν ακριβά. Άλλωστε ποια είναι η σημασία το να πετυχαίνεις το αποτέλεσμα, όταν οι εμφανίσεις «φωνάζουν» συνεχώς για δραστικές αλλαγές. Νομοτελειακά θα ανατραπεί αυτή η εικόνα, ειδικά και μετά την φυγή του Ελ Αραμπί. Συνεπώς, η ποιότητα αποχωρεί, δύσκολα όμως κιόλας αντικαθίσταται.