Ο κάθε Μίτσελ εξαρτάται από την ποιότητα του έμψυχου δυναμικού του

Ύστερα από ένα μακρύ διάστημα ανεπιτυχών αποτελεσμάτων και τραγικής αγωνιστικής κατάστασης, ο Ολυμπιακός δεν θα ήταν πλέον σε ευνοϊκή θέση να προσελκύει πρώτης τάξεως προπονητές, πόσο μάλλον τούτο το ρευστό διάστημα. Οπότε ο κλήρος έπεσε εν τάχει στον παλιό γνώριμο Μίτσελ, τον οποίο συνοδεύσουν τα κύρια στοιχεία της σωστής διαχείρισης του ρόστερ και της τρανής προσωπικότητας που θα αποτελέσει κίνητρο για την ανύψωση του ηθικού των παικτών.

Είναι αρκετή όμως, η προσωπικότητα οποιουδήποτε προπονητή για την βελτίωση του ρόστερ σε μακροχρόνιο διάστημα; Εδώ λοιπόν, ιδιαίτερο ρόλο διαδραματίζει η εκάστοτε ποιότητα μιας ομάδας. Διαφορετικό Μίτσελ παρακολουθήσαμε στη λαμπρή αρχική του σεζόν στο Τσάμπιονς Λιγκ, και διαφορετικό είδαμε -με ελάχιστα αρνητικό πρόσημο- προτού εντέλει ο ίδιος αποχωρήσει από τους Ερυθρόλευκους. Και στις δύο φάσεις που μελετούμε τον Ισπανό προπονητή, το αγωνιστικό σύνολο είχε υποστεί σημαντικές διαφοροποιήσεις στη διετή του παρουσία. Διότι όποιες επιτυχίες σημειώθηκαν στον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ είχαν την υπογραφή ορισμένων κομβικών μονάδων που έκαναν τότε την διαφορά. Μερικοί εξ αυτών ήταν ο σκόρερ Μήτρογλου που μετουσίωνε τις προσπάθειες των συμπαικτών του σε γκολ, ενώ μη ξεχνάμε και τον Βάις που με το ξεχωριστό του στυλ μπορούσε να τρομοκρατήσει ολόκληρη Παρί.

Αυτοί οι δύο παίκτες αποχώρησαν τον χειμώνα εξαργυρώνοντας τις γεμάτες τους εμφανίσεις με υψηλά ποσά μεταγραφών για χάρη του Ολυμπιακού. Κι ας μην ήταν το κατάλληλο timing ενόψει της πρόκλησης με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στους «16», οι Ερυθρόλευκοι αξιοποίησαν την ευκαιρία για άμεσα κέρδη. Με αυτή όμως την απόφαση, ξεκίνησε σταδιακά η αποδόμηση του ρόστερ, καθώς και την επόμενη χρονιά ακολούθησαν κι άλλες αποχωρήσεις, όπως των Μανωλά και Μαζουακού.

Την ίδια ώρα οι νεοφερμένοι που έρχονταν για αντικατάσταση των προαναφερθέντων, ουδεμία σχέση είχαν με το επίπεδο των τελευταίων. Αντί για τον Μήτρογλου, ο Μίτσελ στηρίχθηκε αργότερα στο 35άρη Βαλντέζ, όπως και στον Ισπανό Πέρεζ στο αριστερό άκρο έναντι του Βάις. Φέρνοντας μάλιστα στη μνήμη μας τον αγώνα στο Ολντ Τράφορντ, οι ευκαιρίες έγιναν αρκετές με κύριο εκφραστή τον ποιοτικότατο Τσόρι, δίχως όμως κανείς να σπρώχνει τη μπάλα τότε στο πλεχτό. Σίγουρα οι αστοχίες του Μίτσελ εκείνο το βράδυ επιβεβαίωσαν ότι ο Ισπανός πορεύεται με την επίτευξη ομοιογένειας του συνόλου και το πνεύμα του ισχυρού «αλά Ρεάλ Μαδρίτης», παρά με ιδιαίτερες ικανότητες στην τακτική.

Ουσιαστικά, το νέο αυτό κεφάλαιο του Μίτσελ στον Ολυμπιακό θα εξαρτηθεί από τις διαθέσεις της διοίκησης: πρόκειται να αναδιαμορφωθεί ανταγωνιστικό ρόστερ με μακροχρόνιες βλέψεις, ή τα deals θα είναι ανέκαθεν στο προσκήνιο. Όσο ένα σύνολο δεν θα αποδομείται εντελώς, τότε ο κάθε Μίτσελ θα παρουσιάζει σταθερή ομάδα, ισορροπημένη σύνθεση δίχως συνεχείς αιφνίδιες αλλαγές. Βέβαια, στην όλη βιωσιμότητα ενός συλλόγου, χρειάζονται και οι πωλήσεις, όπως και να επιτρέπονται σε παίκτες οι ευκαιρίες για ανώτερα σκαλοπάτια. Όμως, άλλο οι αγοροπωλησίες με θετικό πρόσημα, κι άλλο συγχρόνως η έλευση ελπιδοφόρων παικτών με στόχο ένα σύνολο ανταγωνιστικό ανεξαρτήτως κάποιας πώλησης.

Ο Ολυμπιακός ως οργανισμός ουδέποτε μερίμνησε για τη διατήρηση του στάτους του. Και αυτό πρέπει τη δεδομένη στιγμή να αναμορφώσει ξανά, χωρίς κάθε λίγο και λιγάκι να το θυσιάζει μπροστά στα κέρδη από τις πωλήσεις. Η διάκριση χρειάζεται να είναι συνεχής και η αγωνιστική εικόνα ανέγγιχτη από οποιαδήποτε αναποδιά. Άλλωστε, τόσες ομάδες ισορροπούν σε αυτό το τεντωμένο σχοινί, η καθεμία με τον πήχη και τη νοοτροπία που την ακολουθεί από τα βάθη της ιστορίας.