Ο ρόλος του Μασούρα δίπλα στον Ελ Αραμπί | Sons Of Football

Το 3-4-3 του Ολυμπιακού ευνοεί σε μεγάλο βαθμό τον Μασούρα, του οποίου ο αγωνιστικός ρόλος έχει αλλάξει αρκετά εν συγκρίσει με τις γενικές κινήσεις του ως εξτρέμ μίας μόνιμης πλευράς. Ο Έλληνας αποτελεί έναν από τους λιγοστούς κερδισμένους του νέου συστήματος, που κατόρθωσε και σε αυτό να είναι κομβικός στη διαμόρφωση αποτελεσμάτων και παράλληλων δουλειών στο γήπεδο.

Ο Μαρτίνς στρέφεται στη περίφημη τριάδα των ΜπρουμάΕλ Αραμπί και Μασούρα στο κομμάτι της επίθεσης, δείχνοντας πως αυτή τη στιγμή είναι οι πρώτοι βασικοί που έρχονται στο μυαλό του. Όσο κι αν μας πειράζει στη σκέψη πως ο Φορτούνης παραγκωνίζεται, υπάρχει ένας άλλος παίκτης, ο Μασούρας, που κερδίζει πόντους στη νέα τακτική του Πορτογάλου. Και ιδιαίτερη βοήθεια στον Έλληνα διεθνή δίνεται από την ποιότητα του Ελ Αραμπί.

Σε αυτό το νεοσύστατο σύστημα των τελευταίων μηνών, ο Ελ Αραμπί θεωρείται μεν ο επιθετικός κορυφής για την ομάδα, αλλά αναλαμβάνει και χρέη «δεκαριού», του δημιουργού δηλαδή που επιτρέπει στους άλλους δύο ακραίους να παίρνουν ευκαιρίες πάνω τους. Μπορεί ο Μπρουμά να μην υποστηρίζει αυτόν τον ρόλο του εκτελεστή σε μεγάλο βαθμό, ο Μασούρας όμως, το εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Ο ίδιος έχει ικανοποιητικό τελείωμα, τοποθετείται καλά στην αντίπαλη περιοχή, ενώ διαρκώς κινείται και μέσα στο «κουτί» για κάποια πιθανή πάσα, όπως αυτές αντίστοιχα με τον ΠΑΟΚ στη φιέστα, αλλά και έναντι της ΑΕΚ στο ευρύ σκορ στο ΟΑΚΑ.

Πλέον, ο Μασούρας εγκαταλείπει την μόνιμη ύπαρξή του στο ένα άκρο και κλίνει προς τον άξονα ή προωθείται πιο ψηλά, κοντά στα μέτρα του Ελ Αραμπί. Αποτελεί το στήριγμα του Μαροκινού, καθώς η ομάδα βασίζεται στις σέντρες και τα περάσματα των μπακ-χαφ και χρειάζονται οι δύο πρώτοι να δρουν στην αντίπαλη εστία. Ο Έλληνας διεθνής άλλωστε, μας είχε δείξει από το πρόσφατο παρελθόν πως δεν πρόκειται για κατ’ εξοχήν ακραίο επιθετικό που αναλαμβάνει κυρίως τη τροφοδότηση. Του λείπει η υψηλή τεχνική και ποιότητα για να τροφοδοτεί τους συμπαίκτες του. Αυτή η δουλειά δεν γίνεται συνεχώς με επιτυχία εκ μέρους του ίδιου, όμως το να είναι αποδέκτης της μπάλας καθίσταται πιο ουσιαστικός για το σύνολο.

Στο επιθετικό κομμάτι, ο Ολυμπιακός ακόμη και με μετρημένες σοβαρές λύσεις, είναι ικανός να ανατρέψει κάθε δεδομένο. Ένας Ελ Αραμπί αρκεί και μόνο για να κάμπτει μόνος τα εμπόδια των ανταγωνιστών, λειτουργώντας είτε ως δεινός σκόρερ είτε ως δημιουργός. Από εκεί και πέρα, ο Ρέαμπτσιουκ που ομολογουμένως δεν έχει εντυπωσιάσει μέχρι πρότινος, κινήθηκε διαφορετικά απέναντι στο ΠΑΟΚ. Ο Μολδαβός δεν προοριζόταν ως κύρια λύση στα ανασταλτικά καθήκοντα, αλλά του δόθηκε η ευκαιρία να παράξει σέντρες, να επικεντρωθεί στην οργάνωση της αριστερής πλευράς στο δημιουργικό κομμάτι. Και σίγουρα, ήταν πιο συμμετοχικός, με ενέργεια και απανωτά τρεξίματα.

Βέβαια, δεν έλειψε και η ανησυχία για τους μεγαλύτερους ηλικιακά στην άμυνα. Προέκυψε εξίσου η απορία κατά πόσο ο Ολυμπιακός μπορεί να υπολογίζει στους Χολέμπας και Παπασταθόπουλο ενόψει Ευρώπης. Οι δυσφορίες τους σε κάθε μάχη στα μετόπισθεν, ο μορφασμός τους, αλλά και οι εύκολοι τραυματισμοί δίνουν σε κάποιον την εικόνα πως οι μελλοντικές υποχρεώσεις θα τους επιβαρύνουν ακόμη περισσότερο. Αν μη τι άλλο αποτελεί ρίσκο η εμπιστοσύνη σε αυτούς, χωρίς η ομάδα να εξετάσει μία επιπλέον λύση.

Ένας ακόμη ενδιαφέρον αγώνας έμεινε για να κλείσει η χρονιά, αυτός του Τελικού Κυπέλλου, ανάμεσα πάλι σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Η χθεσινή εικόνα του Δικεφάλου ήταν αρκετά χαμηλότερη, εξαιτίας βέβαια και της χρησιμοποίησης πιτσιρικάδων. Βέβαια, δεν έλειψε και η απουσία του φιλοξενούμενου για μακρά διαστήματα από το μομέντουμ του αγώνα, πράγμα που χρειάζεται να προσεχθεί ενόψει της μάχης για το τρόπαιο.

Sons Of Football

Διαβάστε Περισσότερα