Ο Τεν Χαγκ προσανατολίζεται σε μέσους σύνθετων ρόλων, αλλά...

Στη πρώτη επίσημη εμφάνιση της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αντικρίσαμε τις ίδιες παθογένειες που ταλαιπωρούσαν την ομάδα εδώ και αρκετές διαδοχικές σεζόν. Η έλευση του Τεν Χαγκ κρίνεται εξ αρχής ορθή, καθώς έστω και την ύστατη στιγμή υπάρχει η θέληση για βελτίωση του προϊόντος προς το καλύτερο. Ωστόσο, όσον αφορά τις αδυναμίες που έχουν ριζωθεί εντός του συνόλου των «Διαβόλων», θα χρειαστεί αρκετό διάστημα για να εξαλειφθούν. Ίσως και αρκετή – ακόμη – δόση υπομονής από τους φιλάθλους για τον ερχομό νέων προσώπων που θα οδηγήσουν στην επιθυμητή αλλαγή και στην υιοθέτηση των οδηγιών του Ολλανδού προπονητή που ομολογουμένως δεν θα γίνουν πραγματικότητα από τους τωρινούς πρωταγωνιστές.

Ο Τεν Χαγκ ήδη από την πρώτη «επίσημη» φανέρωσε τις προθέσεις του όσον αφορά το σχήμα διάταξης της ομάδας του. Όπως αποδεικνύεται και από τις επιλογές του, ο ίδιος στοχεύει να ρίξει το βάρος του κυρίως στους μέσους, φανερώνοντας στο χορτάρι παρόμοια πετυχημένη τακτική που ακολουθεί ο Γκουαρδιόλα στη Σίτι. Βέβαια στις επιλογές μέσων και στην αξία τους, το χάσμα είναι ιδιαίτερα μεγάλο, καθώς όσο κι αν θέλει ο Τεν Χαγκ πλήρη έλεγχο από την παρουσία αρκετών χαφ, το αποτέλεσμα ασφαλώς δεν θα είναι ίδιο όπως στο απέναντι στρατόπεδο.

Η διαφορά φυσικά εντοπίζεται στην ατομική ποιότητα μεταξύ των δύο γκρουπ. Ο Γκουαρδιόλα στηρίζεται στους Μπερνάρντο Σίλβα, Ρόντρι, Ντε Μπρόινε, Γκουντογκάν, αλλά μπορεί και καρπώνεται υψηλής αξίας μεταβιβάσεις και πάσες, αλλά κυρίως διψήφιο αριθμό γκολ από αυτούς. Σε κάποιο ανάλογο αντίκτυπο σίγουρα δεν μπορεί να ελπίζει προς το παρόν ο Ολλανδός κόουτς της Γιουνάιτεντ, διότι ουδέποτε οι Φρεντ και Μακ Τομινέι υποστήριζαν τόσο σύνθετο ρόλο στον αγωνιστικό χώρο.

Ένα άλλο τρανταχτό παράδειγμα διαφοράς στους μέσους των δύο συλλόγων, εντοπίζεται στην άτοπη – εδώ και καιρό – σύγκριση ανάμεσα σε Μπρούνο Φερνάντεζ και Ντε Μπρόινε. Οι δυο τους ασφαλώς και δεν μπορούν να τοποθετηθούν στην ίδια πρόταση. Ο Ντε Μπρόινε αρχικά υιοθετεί πολύ καλύτερα τον ρόλο του μεσοεπιθετικού. Όλες οι πρωτοβουλίες της Σίτι περνούν από τα πόδια του, βρίσκεται στο επίκεντρο της εύρυθμης λειτουργίας του συνόλου, ενώ στο σκοράρισμα διατηρείται πολύτιμος ανάμεσα σε έξοχους εξίσου συμπαίκτες σε αυτό τον τομέα.

Από την άλλη, ο Μπρούνο Φερνάντεζ δεν φημίζεται για τον έλεγχο της συνολικής κατοχής. Δεν αποφασίζει την εναλλαγή μπάλας σε διαφορετικούς χώρους εντός γηπέδου. Δεν εμφανίζεται κομβικός στο passing game της ομάδας του, παρά μόνο τον αντικρίζει κανείς σε κάποια γιόμα ελάχιστων πιθανοτήτων να έχουν όφελος ή στο τομέα σκοραρίσματος που πλέον απέχει αρκετά και από αυτόν. Σίγουρα ο Πορτογάλος δεν είναι τόσο καταλύτης στη συνολική απόδοση της Γιουνάιτεντ, ενώ η τελική του πάσα διακρίνεται όταν είναι της μίας επαφής.

Όσο δηλαδή κι αν υπάρχει η διάθεση από τον Τεν Χαγκ να υιοθετήσει το παρόμοιο στυλ του Πεπ, τα τωρινά του χαφ δεν θα συμβάλλουν σε αυτό το όραμα. Εναντίον της Μπράιτον, ο Ολλανδός της Μάντσεστερ έχει επιστρατεύσει σχεδόν όλα τα του τα κεντρικά χαφ (Φρεντ, Μακ Τομινέι, Έρικσεν, Μπρούνο και στο 2ο μέρος τον Ντε Μπεκ), στους φιλοξενούμενους όμως δέσποζε ο πραγματικά διακριθείς μέσος της αναμέτρησης: ο Τροσσάρντ. Ο Βέλγος αποτελεί εδώ και κάποιες σεζόν σημείο αναφοράς για τους «Γλάρους», και εντός του Ολντ Τράφορντ πιστοποιεί την έφεση του στη προωθητική πάσα, αλλά κυρίως τον άψογο χειρισμό του στη μπάλα μαντεύοντας σωστά κάθε κίνηση συμπαίκτη του.

Να φέρεις καλύτερους δεν είναι (προς το παρόν) εύκολο

Όσον αφορά τον σχεδιασμό της ομάδας, σίγουρα δεν πραγματοποιήθηκαν βαρβάτες κινήσεις που βεβαιώνουν αλλαγή σκηνικού. Όμως, πρέπει να εξετάζοτυμε την παρούσα κατάσταση της ομάδας, και τη δεδομένη στιγμή η πρόκληση ενός Γιουρόπα δεν αποτελεί πλεονέκτημα για να πείσει κανείς τους κορυφαίους να έρθουν στο Μάντσεστερ. Ο Ντε Γιονγκ που τόσο πολύ επέμεναν οι αρμόδιοι του συλλόγου, διέθετε ικανότητες που απουσιάζουν από το ρόστερ. Άλλοι στην αγορά διαθέσιμοι που να κάνουν τη διαφορά δεν προκύπταν, οπότε ο αρνητικός σε πιθανή του αποχώρηση από τη Μπάρτσα, Ντε Γιονγκ, φάνταζε η πιο ιδανική λύση.

Αυτές οι δυσκολίες ήταν ήδη στο μυαλό ακόμη και των πιο αισιόδοξων φίλων της ομάδας στην αρχή του καλοκαιριού. Επομένως, λιγότερα ρίσκα θα γίνονταν από πλευράς διοικούντων, όπως και λιγότερα γενικά ανοίγματα από πλευράς δυσθεώρητων οικονομικών ποσών που θα έβγαζαν το κλαμπ εκτός προϋπολογισμού. Η Γιουνάιτεντ όσο κι αν αποτελεί κλαμπ μεγάλης υστεροφημίας, στο τρέχον επίπεδο δύσκολα θέτει υψηλότερα όρια, να έχει δηλαδή τον πρώτο λόγο. Χρειάζεται υπομονή, εκπλήρωση στόχων όπως η είσοδος ξανά στους ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ, και έπειτα θα προκύψουν ευκαιρίες για να προσαρμόσει το πλάνο του ο κάθε Τεν Χαγκ.