Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ACB | DRAZEN
Το καλύτερο πρωτάθλημα εκτός NBA , η «Χρυσή Λίγκα» όπως αρέσκονται να την ονομάζουν οι διοικούντες του πρωταθλήματος. Πράγματι τα διδάγματα που μπορούμε να πάρουμε είναι πολλά και σε πολλούς τομείς.
Τον Ιούλιο του 2018, ο Αντόνιο Μαρτίν έγινε με ομόφωνη ψηφοφορία των 18 ομάδων του πρωταθλήματος , πρόεδρος της ACB League. Ήταν ο πρώτος επαγγελματίας πρώην παίχτης που ανέλαβε το συγκεκριμένο πόστο.
Από την δημιουργία της ACB το 1993 και την αποσύνδεση της από την ομοσπονδία άλλαξαν πολλά και άλλαξαν προς το καλύτερο.
Ο χορηγός της διοργάνωσης κάθε χρονιά στην έναρξη του πρωταθλήματος διοργανώνει μια φαντασμαγορική εκδήλωση για να γνωρίσουν όλοι από κοντά το κορυφαίο πρωτάθλημα πλην NBA.
Επιλεκτικά συγκεντρώνει από όλες τις ομάδες τους καλύτερους εκπροσώπους της νέας γενιάς δίνοντας έτσι στο κοινό να καταλάβει ότι η παραγωγική διαδικασία υφίσταται και δουλεύει.
Έπειτα στην εκδήλωση λαμβάνουν μέρος εμβληματικές φυσιογνωμίες των συλλόγων , εν ενεργεία παίχτες , ρέκορντμαν των ομάδων αλλά και προπονητές που έχουν κατακτήσει το πρωτάθλημα.
Προπονητές όπου ουσιαστικά ξεκίνησαν τη καριέρα τους από την Ισπανία και έγιναν γνωστοί μέσα από το πρωτάθλημα. Παραδείγματα πολλά όπως οι Πάμπλο Λάσο, Τσάβι Πασκουάλ & Χουάν Λάθα.
Στις καλοστημένες διοργανώσεις συμπεριλαμβάνεται και το Final-8 του Κυπέλλου Ισπανίας. Σε μια πόλη αγωνίζονται οι 8 καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος παρέα με τους οπαδούς τους.
Ένα άκρως ανταγωνιστικό τριήμερο που δημιουργεί συνθήκες για εκπλήξεις εντός των παρκέ αλλά πάνω από όλα βάζει σε ένα κουτί μια υπέροχη κορδέλα για το προϊόν που λέγεται μπάσκετ.
Αποτέλεσμα του παραπάνω εγχειρήματος είναι το γεγονός ότι η Ισπανική Λίγκα προσαρμόστηκε πιο ευκολά στη εποχή μετά τον Covid και την συνέχιση του πρωταθλήματος από ότι το ίδιο το NBA.
Η τεχνογνωσία ήταν η ίδια με του Κυπέλλου Ισπανίας έλειπε μόνο η προσαρμογή στα υγειονομικά πρωτοκόλλα λόγω Covid.
Δεν κόλλησαν εκεί , είδαμε εκ νέου ματσάρες και πρωταθλήτρια τότε την Μπασκόνια , με την ανάλογη έκπληξη να μεγαλώνει το μύθο του πρωταθλήματος.
Ακόμα και στο κομμάτι της διαιτησίας λειτουργούν στην Ισπανία με ένα διαφορετικό μοντέλο. Η Ομοσπονδία μπάσκετ της χώρας έχει παραχωρήσει στην ACB το δικαίωμα ορισμού των διαιτητών και το έχει κάνει βάση νόμου.
Με τη σειρά της η λίγκα έχει αναθέσει σε αρχιδιαιτητή τη συγκεκριμένη διαδικασία. Οι διαιτητές λειτουργούν σε επαγγελματικά πρότυπα , με τρεις βαθμίδες σχετικά με τις αποδοχές τους.
Μάλιστα εκτός του μισθού , πληρώνονται και ξεχωριστά όλες οι βαθμίδες με το ίδιο πόσο για κάθε αγώνα της κανονικής περιόδου. Για τη διαδικασία των playoffs τα ποσά αυξάνονται.
Η Ένωση Διαιτητών με τη σειρά της έχει ως πρωταρχικό ρόλο την επιμόρφωση των νέων διαιτητών για να μπορέσουν να είναι ως το δυνατόν κατάλληλα προετοιμασμένοι για να ανταπεξέλθουν στο απαιτητικό πρωτάθλημα.
Μια ακόμα παρατήρηση πριν περάσουμε στο αγωνιστικό κομμάτι είναι και η ώρα που έχουν επιλέξει στην ACB να γίνονται αρκετά παιχνίδια.
Κυριακή μεσημέρι στις 13.30 πραγματοποιούνται πολλά ματς θέλοντας να δώσει σε αρκετές πόλεις , έναν χαρακτήρα γιορτής και η πόλη να γίνει ένα με την ομάδα.
Μια καινοτομία χρόνων που απέδωσε και συνεχίζεται έχοντας ως αποτέλεσμα να γεμίζει τα γήπεδα ανά την επικράτεια.
Προσπάθησε πολύ εύστοχα στην Ελλάδα ο Ολυμπιακός να το καθιερώσει πριν αρκετά χρόνια είδε μια απήχηση –όχι του μεγέθους των Ισπανών-αλλά το εγκατέλειψε σχετικά γρήγορα.
Στο αγωνιστικό κομμάτι οι Ισπανοί λειτούργησαν έξυπνα και άνοιξαν ουσιαστικά τις πύλες του πρωταθλήματος πραγματικά σε όλες τις χώρες της υφηλίου.
Μια ομάδα επιτρέπεται να έχει 4 Ισπανούς στη σύνθεση της .Εδώ όμως μια μικρή λεπτομέρεια κάνει μια μεγάλη διαφορά. Ισπανός παίχτης θεωρείται αυτός που παίζει από μικρή ηλικία στην Ισπανία , ανεξάρτητα από την Εθνικότητα του.
Άρα δουλεύουν όλες οι ομάδες στις ακαδημίες τους με παίχτες που κάποια στιγμή θα θεωρηθούν «Ισπανοί». Θα βρουν πιο εύκολα χρόνο συμμετοχής και η ενδεχόμενη μεταγραφή σε μεγαλύτερη ομάδα της χώρας θα είναι πιο εύκολη και χρυσοφόρα.
Οι μεγάλες ομάδες με τη σειρά τους δουλεύουν στο να ετοιμάσουν τον επόμενο αστέρα του NBA. Θέλετε ονόματα. Το δίδυμο Doncic-Porzingis φιγουράρει σαν την απόλυτη βιτρίνα.
Η τάση που έχει δημιουργηθεί με τα πολύ ψηλά κορμιά να κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει αρκετές από τις ρίζες της στην ACB.
Αρέσκονται οι ομάδες να έχουν ένα ¨δεινόσαυρο¨ στο παρκέ και πλέον στο πρωτάθλημα οι μισές ομάδες κινούνται στο συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού.
Έπειτα παρατηρούμε μια ομοιογένεια των ομάδων και σε άλλα αγωνιστικά χαρακτηριστικά .Εκτός την ύπαρξη ψηλών και η πίεση στην άμυνα και ειδικά στη μπάλα με σκοπό τον αιφνιδιασμό είναι κοινό γνώρισμα.
Το γεγονός έχει να κάνει κυρίως ότι στην ACB περισσότερες από τις μισές ομάδες , έχουν Ισπανό προπονητή άρα η κατεύθυνση λίγο πολύ είναι ίδια.
Το παραπάνω έχει θετικό αντίκτυπο στην Εθνική ομάδα αφού τα τελευταία 15 χρόνια βλέπουμε νέους παίχτες να αγωνίζονται. Θαρρεί κανείς ότι γνωρίζουν εκ των πρότερων το πώς θα παίξουν αλλά και το πώς θα συμπεριφερθούν.
Η συνέχεια στο παρκέ λοιπόν και από ότι αποδεικνύει η ACB , αγωνιστικά και εξω-αγωνιστικά υπάρχει ζωή εκτός ΝΒΑ. Φτάνει να υπάρχει όραμα , μεράκι και αγάπη για το άθλημα.
DRAZEN