Ποιος δεν έχασε τα μυαλά του χθες για να τα βρω εγώ και να μπορέσω να γράψω με σώας τα φρένας γι’αυτό το σαν από ταινία βγαλμένο σενάριο στο Έμιρεϊτς. Ο Ολυμπιακός που έπαιξε το τρίτο του παιχνίδι στα κόκκινα μέσα σε μία εβδομάδα, και με το σκορ 0-1 εναντίον του από το πρώτο παιχνίδι, όχι απλά πήγε μέσα στην Τούμπα κι έκανε πλάκα στον ΠΑΟΚ χωρίς να πολυπροσπαθήσει, αλλά πήρε και μια πανάξια και άκρως συγκλονιστική πρόκριση από την Άρσεναλ και μάλιστα στο 120’.

Πολλές φορές η μπάλα έπαιξε πουστιά στο Θρύλο, θαρρείς σαν κάτι να του χρωστούσε, βρέθηκε η στιγμή που πλέον έχει γραφτεί στην ιστορία με χρυσά γράμματα και που θα μνημονεύεται για πάντα ως η μεγαλύτερη στη ζωή του συλλόγου. Μέχρι την επόμενη, γιατί έτσι λέγαμε και πέρυσι που έπρεπε να βάλουμε 3 στη Μίλαν για να περάσουμε και τελικά το κάναμε κι ακόμα να το χωνέψουμε. Ε χθες είπαμε να το κάνουμε κι εκτός έδρας, και μάλιστα στην Αγγλία. Εκεί που κάποτε ο Ολυμπιακός το σκεφτόταν να μπει στο αεροπλάνο και να φάει κάτω από 3 και που πλέον πάει και κοιτάζει τις ομάδες στα μάτια. Κέρδισε για δεύτερη σερί φορά την Άρσεναλ μέσα στο σπίτι της!

Και μάλιστα για πρώτη φορά κέρδισε στην Αγγλία χωρίς να δεχτεί γκολ στην κανονική διάρκεια του παιχνιδιού. Υπήρχε άραγε κανείς που χωρίς τον Σεμέδο πίστευε ότι η ομάδα μπορεί να βγάλει 90λεπτο αναίμακτα; Με πρώτο εμένα που μιλούσα για ροτέϊσον ώστε να ξεκουραστούν οι παίκτες και να ξεκουραστούν εν’όψει πλέϊ-οφ, αλλά αυτή η ομάδα έχει βαλθεί να μας χαζέψει όλους φέτος με την μαχητικότητα, την ψυχή και την πίστη που βγάζει και που με εξαίρεση το ματς στο Μόναχο απέναντι στην άκρως ανώτερη Μπάγερν, πάλεψε όλα τα Ευρωπαϊκά παιχνίδια καλύτερα και περισσότερο από ποτέ και στις λεπτομέρειες και την αφέλεια, δεν προκρίθηκε ως δεύτερος στον όμιλο.

Αυτό που έχασε στο Λονδίνο απέναντι στην Τότεναμ στο πρώτο ημίχρονο με τη βλακεία του Μεριά, του το έδωσε πίσω η τύχη κι αντί του Μεριά, είχε τον συγκλονιστικό Μπα που δεν έχασε μάχη και τον Σισέ δίπλα του σαν να μην έλειψε ποτέ, σε μία μεστή εμφάνιση, με τον Σισέ μάλιστα να σκοράρει και να βάζει την ομάδα μπροστά, αφύλακτος και πονηρός, τρύπωσε στην άμυνα της Άρσεναλ και με πανέξυπνη καρφωτή κεφαλιά έκανε το 0-1 και αναπτέρωσε τις ελπίδες του Ολυμπιακού, που είχε κάνει ένα πολύ μεστό και σοβαρό πρώτο ημίχρονο.

Η Άρσεναλ δεν πρόλαβε να συνέλθει και είδε τον βιονικό και χθες Τσιμίκα να την απειλεί μ’ένα γκολ που θα γινόταν χάϊλάϊτ σε όλες τις εκπομπές του κόσμου έτσι κι έμπαινε. Ο Ολυμπιακός όμως είχε ψυχή, ικανότητα αλλά και δόση εύνοιας, καθώς από το 75’ και μετά το γήπεδο κατηφόρισε, ο Σα έκανε τη μεγάλη απόκρουση στο σουτ του Πεπέ και το παιχνίδι πήγε τελικά στο έξτρα μισάωρο της παράτασης. Κι εκεί να έμενε ο Θρύλος, κανείς δε θα έλεγε τίποτα, το ερώτημα λοιπόν ήταν αν και κατά πόσο θα μπορούσε να αντέξει το ρυθμό. Η απίστευτη φυσική κατάσταση της ομάδας, της επέτρεψε να κρατηθεί ανταγωνιστική μέχρι την τελευταία φάση.

Κι αν στο 103’ ο Γκασπάρ σημάδεψε τα πουλιά όπως θα έκανε κάθε μπακ που δεν περιμένει να βρεθεί μόνος, στο 109’ η μπάλα υπήρξε πολύ πιο πόρνη απ’όσο ισχυρίστηκε κάποτε ο Ίβιτσα Όσιμ. Ο παρεξηγημένος Μασούρας, έχοντας πάρει τη θέση του Ραντζέλοβιτς που τα είχε δώσει όλα, εκμεταλλεύτηκε το κλέψιμο του Ελ Αραμπί και έκανε ένα τρομερό σουτ, αλλά η μπάλα σταμάτησε στο δοκάρι. Η τύχη προσωρινά φάνηκε να παίρνει αυτό που ο Ολυμπιακός άξιζε, καθώς 3’ μετά, ο Ομπαμεγιάνγκ εκμεταλλεύτηκε την κόντρα στο ηρωικό διώξιμο που πήγε να κάνει ο Μπα και έβαλε ένα γκολ με γυριστό που είναι ενδεικτικό της κλάσης του.

Πολύ σκληρό το να δεχτεί γκολ ο Ολυμπιακός εκείνη τη στιγμή, ωστόσο η ψυχραιμία έδειξε να κυριαρχεί, με πρώτο τον ηρωικό Καμαρά, ο οποίος όχι μόνο πάτησε πάλι σε όλο το γήπεδο με ανοιχτή τη μύτη, αλλά πήγε να πάρει τη μπάλα από το τέρμα και έδωσε το σύνθημα της αντεπίθεσης. Και ξαφνικά ο Μαρτίνς βγάζει τον Τσιμίκα και βάζει μέσα τον Αβραάμ Παπαδόπουλο! Σε θέση αμυντικού χαφ μάλιστα. Τρελάθηκε θα σκέφτηκαν όλοι. Ο Ολυμπιακός πίεσε και βρήκε τη στιγμή που τον έστειλε στα ουράνια.

Ένα κακό κόρνερ του Μασούρα, μία ψυχωμένη διεκδίκηση από τον Ομάρ, ξανά ο Μασούρας να αποφεύγει τον αντίπαλο και να κάνει σέντρα ανάποδη με το αριστερό και κάπου στο βάθος, ο ξεχασμένος Ελ Αραμπί γύρισε το γήπεδο ανάποδα με το εκπληκτικό του ξεπέταγμα, σαν να ήταν έτοιμος από καιρό για ακόμα μία μεγάλη στιγμή, όπως στο Κράσνονταρ που έβαλε τον Ολυμπιακό στους ομίλους, όπως στο πέναλτι με τον Ερυθρό Αστέρα στο 87’ που έκαιγε η μπάλα, όπως στα γκολ με τη Μπάγερν και την Τότεναμ που δεν ήταν αρκετά για να πάρει η ομάδα ότι δικαιούταν. Γκολ και 1-2, στο 120! Στο τελευταίο λεπτό της παράτασης! Μα πόσο ιδανικό και ΚΑΥΛΑ σενάριο θεέ μου;

Ξέρανε την Άρσεναλ, έβγαλε τα πιστόλια και συγκίνησε όλους τους Ολυμπιακούς, περιμένοντας του συμπαίκτες τους και πηγαίνοντας πρώτος μεταξύ όλων να αγκαλιάσει τους οπαδούς που είχαν βγάλει αφρούς από το στόμα. Στην τελευταία φάση του αγώνα, ο Ολυμπιακός βρέθηκε αντιμέτωπος με το πεπρωμένο του, καθώς το διώξιμο έφερε κόντρα, η μπάλα έφτασε στον Ομπαμεγιάνγκ, όλοι κλείσαμε τα μάτια και…ΑΟΥΤ! Η μπάλα δεν μπήκε μέσα, και όλοι προσπαθούμε να καταλάβουμε πως έγινε αυτό. Το πιστεύω ακράδαντα και ας με πείτε βλαμμένο, κατέβηκε ο Θεός και την έβγαλε άουτ μάγκες.Ούτε ο Θεός δεν ήθελε να αποκλειστεί ο Ολυμπιακός και μάλιστα με τέτοιο τρόπο.

Στο σφύριγμα της λήξης, είδα τον φτασμένο Βαλμπουενά να κάνει σαν παιδάκι, τον Μαρτίνς, αυτοκράτορα του θριάμβου, να ξεφεύγει και να ξεμαλλιάζεται, τον Σισέ να μη μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα του μπροστά στον κόσμο του Ολυμπιακού, αυτούς τους 6000 ήρωες που συντρόφεψαν τους ήρωες με τα μπλε στον αγωνιστικό χώρο. Όλες οι ατυχίες των προηγούμενων ετών επέστρεψαν στον Ολυμπιακό ότι του στέρησαν μαζεμένα στο παιχνίδι αυτό. Άκου γκολ στο τέλος της παράτασης μέσα στο Λονδίνο και με πρώτο ματς στο Καραϊσκάκη με ήττα. Και το καλύτερο όλων; Με απόλυτη παραδοχή όλων των αντιπάλων για την μεγαλειώδη του εμφάνιση!

Ανεξαρτήτως χρώματος, όλοι οι αντίπαλοι οπαδοί το χάρηκαν λες και κέρδισε η ομάδα τους ή και κάποιοι όχι τόσο και ψάχνουν θάλασσα να πέσουν, είτε στο Θερμαϊκό, είτε στο Σαρωνικό. Ο Ολυμπιακός της Ευρώπης φέτος, δεν άξιζε ακόμα να φέρει την πορεία του σε τέλος. Αυτό που τόσο μαγικά ξεκίνησε από τον Ιούλιο και εδώ και 8 μήνες έχει φέρει την ομάδα στο κόκκινο μετά από 45 παιχνίδια που έχει παλέψει σαν λιοντάρι και με τις ατυχίες, θα συνεχιστεί και το Μάρτιο. 15 πιθανοί αντίπαλοι, από την άσημη Λίντσερ, μέχρι την θρυλική Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ, θα τεθούν ως υποψήφιοι να σταματήσουν την παραμυθένια πορεία των Πειραιωτών.

Ο Ολυμπιακός έχει αποδειχθεί πραγματικό παλικάρι, με τον προπονητή του να είναι αυτός που το πιστεύει πρώτος, που η δουλειά του φαίνεται και δεν υπολογίζει πρόσωπα (Φορτούνης εκτός αποστολής) και ατυχίες (τραυματισμός Φορτούνη, Σουντανί, πώληση Ποντένσε, εκτός ο Σεμέδο με κάρτες). Κι όμως έφερε τον Ολυμπιακό στην πλέον ξεχωριστή του στιγμή, έβαλε το όνομα του επάξια δίπλα σε αυτό του Μπάγεβιτς και του Βαλβέρδε, μόνο που και αυτοί οι πολύ μεγάλοι αναμορφωτές του Θρύλου δεν έφεραν τέτοια διάκριση και μάλιστα δύο φορές. Γιατί η Μίλαν μπορεί να ήταν σύμπτωση, αλλά και η Άρσεναλ; Όχι! Δεν έτυχε, πέτυχε!

Οι παίχτες άφησαν και το αίμα τους (στην κυριολεξία) στο γήπεδο. Δεν υπήρξε υστερήσας, δεν υπήρξε περιθώριο επιλογής, με τον Τσιμίκα να παίζει με μισό πόδι, τον Βαλμπουενά στα 36 του να θυμίζει έφηβο και να πιστώνεται άλλη μία ασίστ, τον Μασούρα να βγαίνει από τη ναφθαλίνη και να κοντεύει να πάρει το ματς μόνος του και τελικά να δίνει την πάσα-ορόσημο που έστειλε τους γαύρους στα ουράνια και τους αλλόθρησκους στα νοσοκομεία. Κι όμως αυτό είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού σωστών κινήσεων, που ξεκίνησαν με τον Σεμέδο (κι ας έλειπε), τον Βαλμπουενά και τον φονιά Ελ Αραμπί, το καλύτερο φορ της ομάδας από την εποχή που έπαιζε ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς, αυτόν τον γητευτή της μπάλας που έχει την τσογλανιά του Τζεμπούρ και την ευστοχία του Ντάρκο και τη δύναμη του Μήτρογλου συνδυασμένα στο κορμί του.

Ο Μαρινάκης το είπε στους παίχτες από πριν κι άντε να μην του το δώσεις υπέρ του… «Θα κερδίσετε και τον ΠΑΟΚ και την Άρσεναλ». Ο πρόεδρος το είπε, οι παίκτες το κάνανε. Δε φοβόμαστε κανέναν. Είμαστε προετοιμασμένοι για τα πάντα, αλλά αυτή τη χρονιά 2019-2020 δε θα την ξεχάσουμε ποτέ όσο ζούμε και αιτία είναι η αυταπάρνηση παικτών και προπονητή που δοξάζουν το όνομα του Ολυμπιακού.

Ένα πράγμα μένει να κάνεις τώρα πρόεδρε, ότι κι αν συμβεί. Ανανέωσε τον Μαρτίνς πριν τον πάρουν οι ομάδες της Πορτογαλίας με κλειστό διετές συμβόλαιο, θωράκισε τον με 3-4 καλές προσθήκες, ειδικά με 2 χαφ που θα κάνουν τον Ολυμπιακό ακόμα πιο κυριαρχικό και δώστου τη δυνατότητα να σε πάει ακόμα ψηλότερα, έχει τον τρόπο, την πίστη και το ψυχικό σθένος να το κάνει. Όλο αυτό που συμβαίνει φέτος του ανήκει αποκλειστικά και οι παίχτες παίζουν ξεκάθαρα για πάρτη του.

Σε όσους ήταν μέρος της χθεσινής εποποιίας, σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας για όσα μας προσφέρατε. Είναι στιγμές δευτερεύουσες μεν, αλλά ευφραίνουν την καρδιά και όσο όμορφο κι αν είναι το ποδόσφαιρο, από τη μία είναι ασήμαντο μπροστά στους αγαπημένους μας ανθρώπους και την αληθινή ζωή, από την άλλη όμως πως μπορείς να κατηγορήσεις όλους εκείνους που ζουν, αναπνέουν κι αφουγκράζονται καθημερινά και όλη μέρα την έννοια, το μέγεθος και την ΙΔΕΑ που λέγεται Ολυμπιακός Πειραιώς;